ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ:

«Ἐν ἐσχάτοις δέ χρόνοις ὁ πονηρός διέσπασεν άπό τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καί ἔθνη ὁλόκληρα τῆς Δύσεως, ἐμφυσήσας τοῖς ἐπισκόποις τῆς Ρώμης φρονήματα ὑπερφιάλου ἀλαζονείας, ποικίλας γεννησάσης καινοτομίας ἀθέσμους καί ἀντευαγγελικάς. Καί οὐ μόνον τοῦτο, ἀλλά δή καί παντί τρόπῳ ἀγωνίζονται οἱ κατά καιρόν Πάπαι τῆς Ρώμης, ἵνα ὑποτάξωσιν εἰς τάς ἑαυτῶν πλάνας τήν ἀκραδάντως ἀνά τήν Ἀνατολήν τῆ πατροπαραδότω τῆς πίστεως ὀρθοδοξία στοιχοῦσαν Καθολικήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ἑνώσεις κατά τήν ἰδίαν φαντασίαν ἐπιδιώκοντες ἁπλῶς καί ἀβασανίστως».                                                                 

   Ἰω. Καρμίρη, Τά Δογματικά καί Συμβολικά Μνημεῖα τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, Ἐν Ἀθήναις 1953, σελ. 933.

-----------

Ἡ ἀνωτέρω Σύνοδος τῆς Ἱερείας συνεκλήθη ὡς Οἰκουμενική! Θεωρητικῶς, ἐκφράστηκε μέ αὐτήν "Συνοδικῶς" ἡ τότε, θά λέγαμε μέ σημερινούς ὅρους, ἐπίσημη "Ἐκκλησία"! Καί ὅμως, ἡ συνείδηση τῶν ὀρθοδόξων τήν ἀπέρριψε, τή θεώρησε ληστρική, ἡ δέ συγκληθεῖσα μετά ἀπό κάποιες δεκαετίες Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος τήν χαρακτηρίζει «Καϊαφικόν συνέδριον» καί τήν ἀναθεματίζει μέ τή χαρακτηριστική φράση «τῷ φρυαξαμένῳ συνεδρίῳ κατά τῶν σεπτῶν εἰκόνων, ἀνάθεμα γ΄(τρίς)»!

Ἐδῶ πρέπει νά σημειώσουμε καί ὑπογραμμίσουμε κάτι πού μᾶς διδάσκει ἡ διαχρονική πράξη καί ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό τήν αἵρεση (καί τό σχίσμα), δηλαδή ἡ διακοπή κοινωνίας μέ τούς φορεῖς της καί τούς κοινωνικούς πρός αὐτούς καί, ἀσφαλῶς, ἡ θεώρηση καί ἀπόρριψή της ὡς τέτοιας, ἀπό τούς εὐσεβεῖς κληρικούς, μοναχούς καί λαϊκούς, δέν προϋποθέτει ἀπαραιτήτως τή Συνοδική καταδίκη της, ὅπως ἀθεολογήτως καί αὐθαιρέτως ὑποστηρίζουν, σκοπίμως ἤ ἐκ πλάνης, πολλοί στίς ἡμέρες μας.

Πρόκειται γιά ἕνα πολύ καίριο σημεῖο, τό ὁποῖο ἀτυχῶς δέν ἐννοοῦν νά ἀντιληφθοῦν οὔτε οἱ λεγόμενοι ἀντιοικουμενιστές, οὔτε καί κάποιοι ἀκόλουθοι τοῦ λεγομένου παλαιοῦ ἡμερολογίου.

Γι' αὐτό καί συχνά ἐπιτίθενται στήν Ἐκκλησία μας, ἡ ὁποία ἐμμένει νά διακηρύττει, ἀκολουθοῦσα τήν Παράδοση καί διαχρονική πράξη τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ὅτι ἡ αἵρεση εἶναι ἐκείνη πού καθιστᾶ κάποιον αἱρετικό καί ὄχι ἡ Συνοδική κατάγνωση τῆς αἱρέσεως καί καταδίκη τοῦ αἱρετικοῦ, ἡ ὁποία συνήθως καθυστερεῖ, ἀκόμη καί αἰῶνες.

---------------

Ὁ Ἰουστῖνος Πόποβιτς, λοιπόν, ἀναφέρει περί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τά ἑξῆς:

"Ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι κοινόν ὄνομα διά τούς ψευδοχριστιανισμούς, διά τάς ψευδοεκκλησίας τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης. Μέσα του εὑρίσκεται ἡ καρδία ὅλων τῶν εὐρωπαϊκῶν οὐμανισμῶν (ἀνθρωπισμῶν), μέ ἐπί κεφαλῆς τόν Παπισμόν. ὅλοι δέ αὐτοί οἱ ψευδοχριστιανισμοί, ὅλαι οἱ ψευδοεκκλησίαι, δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά μία αἵρεσις παραπλεύρως εἰς τήν ἄλλην αἵρεσιν. Τό κοινόν εὐαγγελικόν ὄνομά των εἶναι ἡ παναίρεσις. Διατί; Διότι στό διάστημα τῆς ἱστορίας οἱ διάφορες αἱρέσεις ἠρνοῦντο ἥ παραμορφώνουν ἰδιώματα τινά τοῦ Θεανθρώπου καί Κυρίου Ἰησοῦ, οἱ δέ εὐρωπαϊκές αὐτές αἱρέσεις ἀπομακρύνουν ὁλόκληρο τόν Θεάνθρωπο........διά τόν παπιστικόν-προτεσταντικόν Οἰκουμενισμόν μέ τήν ψευδοεκκλησίαν του καί τόν ψευδοχριστιανισμόν του δέν ὑπάρχει διέξοδος ἀπό τό ἀδιέξοδόν του, ἄνευ ὁλοψύχου μετανοίας ἐνώπιον τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ καί τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας Του." 

Ὁ ἕτερος, ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ἀναφέρει σχετικῶς:

"«Ὑπό τόν ἐπάρατον Οἰκουμενισμόν δέν κρύπτεται ἁπλῶς μία αἵρεσις. Κρύπτεται αὐτή αὕτη ἡ ἄρνησις τοῦ ἀποκαλυπτικοῦ χαρακτῆρος τῆς χριστιανικῆς Πίστεως. Κατά τοῦτο, ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι χείρων πάσης αἱρέσεως. Ἡ αἵρεσις τοῦ Ἀρείου, ἡ εἰς τάξιν κτίσματος καταβιβάζουσα τόν ὁμοούσιον Λόγον, καθώς καί πᾶσαι αἱ ἄλλαι αἱρέσεις, ὠχριῶσιν ἐνώπιον τοῦ τέρατος τοῦ Οἰκουμενισμοῦ».

Μπορεῖ τά σχόλια ἐπί τῶν ἀνωτέρω νά περιττεύουν, προκύπτει ὅμως τό ἑξῆς ἀμείλικτο λογικό ἐρώτημα καί ἡ εὔλογη ἀπορία, τά ὁποῖα δέν ἀπευθύνονται πλέον σέ ἐκείνους, ὡς ἀποθανόντας, ἀλλά πρός ὅσους συμφωνοῦν μέ ἐκείνους καί δή ὅσους εἰλικρινῶς τούς σέβονται καί τούς ἐκτιμοῦν:

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ:

Ἐφ' ὅσον ὁ Οἰκουμενισμός, προφανῶς, ὑπάρχει στήν πραγματικότητα καί ὄχι στή φαντασία μας καί ἐπιπλέον ἀποτελεῖ, σύμφωνα (καί) μέ τά ἀνωτέρω, τερατώδη παναίρεση, τόν ὁποῖον ὅμως ἀναντιρρήτως πρεσβεύουν καί διακηρύσσουν, ἤ ἀνέχονται καί βεβαίως κοινωνοῦν μετά τῶν φορέων του ΟΛΟΙ οἱ σύγχρονοι Ποιμένες τῶν λεγομένων ἐπισήμων ὀρθοδόξων ἐκκλησιῶν,  ὅπως τεκμαίρεται ἀπό δημοσίους λόγους καί πράξεις των, εἶναι δυνατόν, σύμφωνα μέ τήν ὁμόφωνη σχετική διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων νά θεωρεῖται ἡ ἐκκλησία στήν ὁποία ὅλοι αὐτοί ἀνήκουν Ὀρθόδοξη καί οἱ ἴδιοι ἀληθινοί Ποιμένες τῆς Ὀρθοδοξίας; Ἰδού ἡ ἀπορία!

 

https://epistrofi-sotiria.blogspot.com/