«Εν τω ονόματι του Ιησού…» -- του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη, Καθηγητού Παν. Αθηνών

Είναι αλήθεια ότι ή πρώτη σύλληψη, από το λογοκρατούμενο πνεύμα μας, της λειτουργίας της επικλήσεως του ονόματος του Ιησού είναι συνήθως μια διαφάνεια νοησιαρχική. Τη διαδικασία της επικλήσεως συλλαμβάνουμε ως καθαρή νοητική λειτουργία. Αλλά αν βιώνουμε έναν ορισμένο βαθμό αγιοπνευματικής εμπειρίας, το πνεύμα μας, καθώς ανοίγει τις πύλες του για να δεχθεί την εικόνα της λειτουργίας της επικλήσεως του ονόματος του Ιησού, δεν υποδέχεται μια παράσταση της διανοίας αλλά μια άγιοπνευματική «Θεία Λειτουργία», στην οποία εκφράζεται συνοπτικά όλη η δυναμική λυτρωτική παρουσία της ζωής του Κυρίου. Η επίκληση του ονόματος του Ιησού δεν είναι μια τυπική (μηχανική – ψυχολογική) επανάληψη προβολής νοητικών διαφανειών στην οθόνη του πνεύματός μας. Είναι αναμφιβόλως η έκχυση της συνολικής δυναμικής του σωτηριολογικού Του έργου στην καθολική μας ύπαρξη.

 

Πράγματι! Έδώ μπορεί κανείς να θυμηθεί τη διαβεβαίωση του Παύλου· «Ότι η αγάπη του Θεού εκκέχυται εν ταις καρδίαις ημών διά Πνεύματος Αγίου του δοθέντος ημίν» (Ρωμ. 5, 5.). Αν η αγάπη του Θεού είναι ο μονογενής Υιός Του, η έκχυση του Αγίου Πνεύματος στις καρδιές μας είναι η έκχυση της χάριτος του λυτρωτικού Του έργου σε όλο το χώρο της υπάρξεως μας. Ο απ. Παύλος, μ’ ένα νου βαπτισμένο σε απερίγραπτες ουράνιες εμπειρίες, μας παραδίδει συχνά έννοιες που δεν μπορούμε να καταλάβουμε άμεσα. Μπορούμε όμως να … υποψιαζόμαστε τί άπειρο βάθος «σοφίας Χριστού» υπάρχει πίσω από κάθε έννοια που είναι προορισμένη να προσανατολίζει το πνεύμα μας στη συνάντηση και βίωση του Χριστού μέσα μας. Έτσι η προτροπή του «αδιαλείπτως προσεύχεσθε» είναι μια ευαγγελική διαφάνεια μέσα από την οποία αναφαίνεται η «ανά πάσαν στιγμήν» λυτρωτική ενέργεια της αγάπης του Θεού διά του ονόματος του Υιού Του «εν Αγίω Πνεύματι». Γι΄ αυτό ο απόστολος θα μας παραδώσει την αδιάλειπτη προσευχή μ’ ένα συγκεκριμένο περιεχόμενο· την επίκληση του ονόματος του Ιησού· «Παν ό,τ ι αν ποιήτε εν λόγω, ή έργω, πάντα εν ονόματι Κυρίου Ιησού ποιήτε» (Κολοσ. 3, 17). Η καθολική αυτή «χρησιμοποίηση» του ονόματος του Ιησού στις οποιεσδήποτε στιγμές και καταστάσεις της υπάρξεώς μας είναι συγχρόνως μετοχή του όλου ανθρώπου, διά της ιερατικής λειτουργίας του νου, στη «Θεία Λειτουργία» της εν Χριστώ Ιησού σωτηρίας. Όταν δηλ. επικαλούμεθα το όνομα του Κυρίου σε οποιαδήποτε στιγμή της ζωής μας, δεν επικαλούμεθα μόνο το άγιο βλέμμα Του ή μόνο την ευλογία της «δεξιάς Του». Επικαλούμεθα όλες τις λεπτομέρειες της καθολικής Του ζωής και παρουσίας, όπως βιώθηκαν από τον Ίδιο και συναπετέλεσαν το λυτρωτικό Του έργο που, εξ άλλου, συνοπτικά εκφράζεται στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας! Γι’ αυτό η απαραίτητη συμμετοχή μας στο μυστήριο αυτό είναι, από την άλλη μεριά, η εξασφάλιση της δυνατότητος να επικαλούμεθα το όνομα του Ιησού και να βιώνουμε τη μυστηριακή δραστικότητα του ονόματος αυτού σαν μια πλήρη «Θεία Λειτουργία» μέσα στον «εν ημίν Ναόν του Θεού»! Η επίκληση του ονόματος του Ιησού δεν είναι απλώς μια…προσευχή! Είναι κάτι πολύ περισσότερο της προσευχής που κάνουμε για μια καθησύχαση της χριστιανικής μας αυτοσυνειδησίας! Είναι μια πλήρης Θεία Λειτουργία της υπάρξεως …! Όντως! Οι δυο μαθητές και απόστολοι του Χριστού, στο θαύμα της θεραπείας του χωλού ανθρώπου, δεν έκαναν μια απλή ενέργεια. Κατά κάποιο τρόπο επετέλεσαν μια «Θεία Λειτουργία»! Με την επίκληση του ονόματος του Ιησού παρέδωσαν τον άνθρωπο αυτό στη μοναδική λυτρωτική διαδικασία, στην ενέργεια της Χάριτος του Θεού που απέρρευσε πλούσια από το Σταυρό του Κυρίου. Εξ άλλου η παράδοση αυτή ήταν για το χωλό άνθρωπο εισαγωγή του στο αδιάλειπτα τελεσιουργούμενο εν Αγίω Πνεύματι έργο της σωτηρίας του ανθρώπου διά του Ιησού Χριστού. Και το έργο αυτό είναι πράγματι μια αδιάλειπτη Θεία Λειτουργία! Γιατί ένα θαΰμα μόνο καρπός μιας Θείας Λειτουργίας μπορεί να είναι!

Η θαυματουργική θεραπεία της παραλυμένης σάρκας- η ζωοποίηση εν Χριστώ Ιησού μιας σωματικής νεκρώσεως μόνο σαν αποτέλεσμα της λυτρωτικής λειτουργίας της παρουσίας και ζωής του Χριστού μπορεί να εννοηθεί. Συνήθως η επιφάνεια του θαύματος είναι μια απλή ενέργεια ή ένας σύντομος λόγος. Αλλά οι λυτρωτικές εν Χριστώ Ιησού ενέργειες, που ολοκληρώνουν το θαύμα, είναι διαδικασίες μιας Θ. Λειτουργίας …! Το μήνυμα αυτής της ευαγγελικής διαφάνειας είναι φανερό. Τα υπαρξιακά μας προβλήματα μπορούν να θεραπεύονται μέσα στις σκοτούρες και το άγχος τής καθημερινότητας, αν τα παραδίδουμε διά της επικλήσεως του ονόματος του Ιησού στην αγία τράπεζα της Θείας Λειτουργίας της Ζωής και Παρουσίας του Χριστού …!

«Και παν ό,τ ι αν ποιήτε εν λόγω ή έργω, πάντα εν ονόματι Κυρίου Ιησού ποιήτε». Με τον τρόπο αυτό λειτουργούμε κι εμείς σαν μια Θ. Λειτουργία της υπάρξεως. Γιατί η αδιάλειπτη μετοχή μας στη ζωή και παρουσία του Χριστού μας κάνει να λειτουργούμε εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών.

 

(Ι. Κορναράκη, «Η Θεία Λειτουργία της υπάρξεως», εκδ. Κυριακίδη – Θεσ/νίκη, σ. 116-119 –απόσπασμα)