Η συμπλήρωση των 200 ετών, εκ της εθνικής μας παλιγγενεσίας εν συνδυασμώ με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, ιδίως εφέτος, καθιστούν ιδιαιτέρως σημαντικό, τον περίλαμπρο διττό και μείζονα τούτο εορτασμό της 25ης Μαρτίου, όπου άπαντες ακουσίως, βιώνουμε την ίδια την ζωή μας, υπό το εικονικό πρίσμα της καινοφανούς δήθεν ψηφιακής πραγματικότητας, πλήρως εξαρτημένοι, τόσον οικονομικά όσο και κοινωνικά, υπό το άγρυπνο βλέμμα της σιδηράς εξουσίας, η οποία ασκεί παράνομη βία προς τις ζωές μας δια των συντεταγμένων οργάνων της τάξεως, ποινικοποιώντας, κατ’ ουσίαν, την ελεύθερη ανάπτυξη εν γένει της προσωπικότητά μας.
Αφενός η σχιζοειδής ανοχή της κυβερνήσεως εις
πολυπληθείς πορείες, μεσούσης της πολύκροτης πανδημίας, ενώ συγχρόνως εις τον
αντίποδα, φαλκιδεύει απηνώς το θεμελιώδες δικαίωμα εις την θρησκευτική
ελευθερία (..), αφετέρου η θυσία των αστυνομικών ως κυματοθραύστες της
εξουσίας, βορά προς τα σεσημασμένα και έμμισθα τάγματα εφόδου του βαθέους αριστερού
κράτους, των, διαχρονικώς, πλην κατ’ εφημισμόν ιδεολογικώς απροσδιόριστων,
αποτελούν, εν πολλοίς ένδειξη, δια το τι ευαγγελίζεται η Πολιτεία για την
εξέλιξη της κοινωνίας.
Ο όζων ανθελληνισμός εις την παιδεία, ο
απροκάλυπτος δυσώδης ραγιαδισμός και η ανείπωτη δουλοφροσύνη ως προς τον
΅Εθνικό μας Ύμνο αλλά και ως προς τα Ιστορικά εν γένει πρόσωπα, υπό την
Πολιτεία, τα οποία θυσιάστηκαν ανυπερθέτως με αυταπάρνηση για του Χριστού την
Πίστην Την Αγία και της Πατρίδας την Ελευθερία, έχοντες εκ βαθέων εις την
καρδία τους, το ζείδωρο όραμα της, εκ του μηδενός οικοδομήσεως, ενός
ανεξάρτητου έθνους, με ιδική του εθνική κυριαρχία, πολιτισμική ταυτότητα,
γλώσσα, ένα εν τοις πράγμασι, ανεξάρτητο έθνος-Κράτος το οποίο θα διασφάλιζε
την υπερηφάνεια και το φρόνημα της Νίκης προς όλους τους Έλληνες απανταχού της
Γης, μας γεννά εύλογες απορίες δια το ποιος κυβερνά παρασκηνιακά τούτον τον
τόπο.
Τα διαχρονικά αυτά μηνύματα εις την σύγχρονη
παρακμιακή εθνομηδενιστική, οικειόφοβη και αλλοκεντρική Ελλάδα, καθίστανται
παντάπασι ακατάληπτα, καίτοι η ζώσα αυτή πολιτισμική νομική και Συνταγματική
Παράδοση, εξ ιδρύσεως του Ελλαδικού Κράτους και επέκεινα, τουτέστιν : περί του έθνους, της πατρίδας, του
Συνταγματικού Πατριωτισμού αλλά και της Ορθοδοξίας, ευρίσκονται εγκατεσπαρμένα
σε σωρεία διατάξεων της εν ισχύι, εισέτι και σήμερον Συνταγματικής εννόμου
Τάξεως, ανεξαρτήτως ότι οι πολιτικοί μας τα καταφρονούν ιταμώς.
Η αναδυόμενη παγκοσμιοποίηση ολοκληρωτικού
τύπου κείται επί θύραις, και ημείς, τρέφουμε φρούδες ελπίδες, πειθαναγκασθέντες
εκ της φαιάς προπαγάνδας των εξωνημένων μέσων μαζικής ενημερώσεως ότι
αυτοκλήτως και πατερναλιστικώς το κράτος ενδιαφέρεται δια την προσωπική μας
ευημερία και υγεία και ότι η επιβαλλόμενη ιδιότυπη μορφή υγειονομικής
δικτατορίας συντελείται δια το συλλογικό καλό προς εξουδετέρωση της ασυμμέτρου
απειλής του φονευτού ιού.
Η επί πολλά έτη παραχάραξη της Ελληνικής
Ιστορίας ή μόλις προσφάτως, εκ της επιτροπής των 200 χρόνων η στοχευμένη
αποδόμηση των Ιερών προσωπικοτήτων της εθνεγερσίας, υπό ορισμένων έμμισθων
Δουρείων ίππων, αποτελεί μία βαθιά
ριζωμένη, και παγίως εγκατεστημένη αντίληψη εις την παιδεία μας χρόνια, τόσο
από τις δεδηλωμένες διεθνιστικές κυβερνήσεις όσο και από τις ανθελληνικές
φιλελεύθερες, ως εκ τούτου λοιπόν ο Ιθύνων νους του «παν-συμμοριτισμού»,
εντολοδόχος-εγχώριος αλλά και υπερ-εθνικός- αλλοδαπός με τα εν Ελλάδι υποζύγια
του, επιδιώκει να προλειάνει το πρόταγμα της Παγκοσμιοποιήσεως ήτοι, την
δημιουργία ενός ουδετερό-θρησκου και ουδετερό-εθνούς Κράτους, υποκείμενο εις
την νεοπαγή αναφυόμενη αυτοκρατορία.
Εν κατακλείδι «..την ευσπλαχνία του μεγάλου
Θεού, όπου έκαμεν νεκρανάσταση σε εμάς τους χαμένους και σβησμένους τόσες
αιώνες από τον κατάλογο του κόσμου, να μας αναστήσει» όπως ομολογεί
Μακρυγιάννης περί της αποσιωπημένης αυτοσυνειδησίας της Ορθοδόξου Θεολογίας της
Απελευθερώσεως.
Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου