Η συμβατική ημερολογιακή καμπή του έτος 2020, βαίνει ολοταχώς προς το πέρας της, ανεξαρτήτως εάν συμφωνούμε ή διαφωνούμε, με τις εξελίξεις, δεδομένου, ότι νομοτελειακά εκ της θνησιγενούς φύσεως μας, υποκείμεθα εις την αδυσώπητη φθορά του χρόνου.
Το σήμερα γίνεται εχθές με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και ημείς είμεθα απλώς θεατές της συμβατική μορφής του χρόνου, επιδιώκοντας να διαμορφώσουμε την τύχη μας, τόσο ατομικά όσο και συλλογικά, κάθε χρόνο, κάνουμε ευχές, δοθέντος ότι η μετάβαση προς την Νέα Χρονιά, η Χρυσή Αυγή της εκάστης 1ης Ιανουαρίου, μας κομίζει ελπίδα, ότι το νεότευκτο έτος, αυτοφυώς θα γεννήσει κάτι εκ του μη όντος θετικό προς όλους μας.
Όμως το παιγνιώδες αυτό κλίμα, αμιγώς υλιστικής και
καταναλωτικής ευωχίας, διαρκεί μέχρι και την 7η Ιανουαρίου, καθότι
συνήθως μετά την πάροδο της χρονικού τούτου οροσήμου, αίφνης αίρεται η ανακωχή
των στερεότυπων ανεδαφικών και συμβατικών φραστικών κλισέ και οι συνθήκες
επανέρχονται καθολικώς εις την προτεραία κατάσταση άνευ ετέρου τινός, δίχως
δηλαδή να υπάρξει, ουδένας έστω απόηχος του χαρμόσυνου κλίματος των
«παγανιστικών» ευχών του πρώτης Χρονιάς.
Άρα
δηλαδή, έχουμε εθιστεί να βιώνουμε επιδερμικά, να εκδεχόμαστε έναν αμιγώς
υλιστικό πολιτισμό ως αληθή και κυρίως να μην εκζητούμε δια του τρόπου ζωή μας
την πραγματική ευτυχία και Ζωή, η οποία πόρρω απέχει από την υποκρισία του
ευτραφούς Αγίου Βασίλη, ή τον παροξυσμό της τεχνολογίας.
Οι
μνήμες αυτό το έτος καθίστανται ιδιαίτατα αλγεινές και ολέθριες την στιγμή την
οποία, καταβαραθρώθηκε εις την κυριολεξία η ανθρώπινη υπόστασή μας, δρούμε υπό
περιορισμούς, ενεργούμε ως αθύρματα, κλυδωνίζονται τα καίρια υπόβαθρα του
πολιτισμού μας, επί του οποίου ημείς αναπτυσσόμαστε και καθιστάμεθα ακουσίως
και αδιαμαρτυρήτως τα πειραματόζωα, μία ελίτ, η οποία απεργάζεται τον
υπεράνθρωπο, καθότι ο Θεός κατ’ αυτούς πέθανε.
Περαιτέρω
βιώνουμε Οργουελιανές καταστάσεις, ο νομικός πολιτισμός καθίσταται παρωχημένος
τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα αποτελούν εργαλείο ρητορικής εις τις
μεθοδευμένες πορείες των υποζυγίων της Νέας Τάξης πραγμάτων, ήτοι εις την
ψευδεπίγραφη Αριστερά εις την Ελλάδα.
Η
εργασία έχει κατακερματιστεί, οι ανθρώπινες σχέσεις καταλύονται, η κοινωνία
σήπεται, οι θεσμοί έχουν διαβρωθεί, η Δημοκρατία έχει μετασχηματισθεί εις μία
ιδιότυπη κοινοβουλευτική δικτατορία και τα κόμματα αποτελούν τα φερέφωνα των
εξω-εθνικών διευθυντηρίων, περιφρονώντας ιταμώς την λαϊκή κυριαρχία.
Συνελόντι
ειπείν, η κατάσταση καθίσταται ζοφερή, διότι μετά την 7-1-2020, έχουμε να
αντιμετωπίζουμε τα περί του εμβολίου, με όλα τις παραφυάδες αυτού καθ’ αυτού με
κράτιστο γνώμονα την υγεία μας, εξ αυτού του λόγου, απαιτείται νηφαλιότητα,
πολλαπλή πληροφόρηση, διαυγή κρίση και συγκροτημένη σκέψη ούτως ώστε να
γνωρίζουμε άπαντες και άνευ περιστροφών, τα περί της υγείας μας, καθότι τα
συστημικά ιδίως Μ.Μ.Ε, αποδεδειγμένα και παραδεδεγμένα δρουν ως μίσθαρνα όργανα
των εντολέων τους με αποκλειστικό στόχο τον πειθαναγκασμό των μαζών.
Αναπάντεχα
ένεκεν της νεοπαγής μάστιγας του ιού λησμονήθηκαν οι ενδονοσοκομειακές
λοιμώξεις, ο καρκίνος, τα καρδιοαγγιακά προβλήματα και σωρείας άλλες ασθένειες
οι οποίες πλήττουν επί καθημερινής βάσεως την ανθρωπότητα.
Εν
κατακλείδι, το φλουρί της Βασιλόπιτας, εφέτος θα το αφιέρωνα προς τους
ανθρώπους οι οποίοι αγωνίζονται σιωπηρά, εις τους αφανείς ήρωες της
καθημερινότητας, οι οποίοι συν Θεώ αγωνίζονται αδιαλείπτως, τόσο εις τον καθένα
από ημάς, ο οποίος με όλες τις αντιξοότητες πολεμάει με παν πρόσφορο θεμιτό
μέσο προς την επιβίωσή του και εν ταυτώ αγωνίζεται δια τις αρχές και τις αξίες
του, δίχως να απεμπολήσει τα πιστεύω του και άνευ να χαλκεύει τις ιδέες του.
Ασφαλώς
μεταξύ άλλων, κατά την παρούσα περίοδο, μεγάλο βάρος έχουν ανυπερθέτως οι
νοσηλευτές και οι Ιατροί, οι οποίοι καταβάλλουν επίμοχθη και εργώδη προσπάθεια
δια την διάσωση της πολύτιμης ζωής μας,
εξ αυτού αξίζουν αβιάστως, την στοργή, τις ευχές και την αγάπη μας και
αυτοδικαίως και το περίπυστο και πολύφερνο φλουρί της Βασιλόπιτας.
Χαράλαμπος
Β. Κατσιβαρδάς
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου