Η τραγική διαπίστωση ότι τίποτε δεν αλλάζει εις αυτόν τον καθημαγμένο τόπο, φαίνεται από τις άλογες αποφάσεις οι οποίες κολακεύουν την πνευματικά ευνουχισμένα μάζα εξοργίζουν όμως τον οξύνου πολίτη.
Καταρχάς η διελκυστίνδα των εξελίξεων καθόσον αφορά την κατάφωρη προσβολή της εθνικής μας κυριαρχίας, από τους Τούρκους, ο ανυπόστατος ρόλος της πολύφερνης Ε.Ε και η ανήκουστη ολιγωρία του διεθνούς παράγοντα, ο οποίος δια ιδικούς του λόγους διατηρεί επαμφοτερίζουσα θέση, ωθώντας τις εξελίξεις προς το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, προξενεί έντονο προβληματισμό.
Είναι πρόδηλο, ότι η
Ελλάς έχει ακρωτηριάσει την Ιστορική της μνήμη, σε μία θρασύς Τουρκία, η οποία
δια των πράξεων της, αποδεικνύει ανυπερθέτως την βάρβαρη προέλευσή της,
αθετώντας κάθε διεθνή συνθήκη, πρεσβεύοντας το δόγμα «Γαλάζιες Πατρίδες» και το «Στρατηγικό βάθος»,
κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση, με την πάλαι ποτέ, προσφιλή θεωρία των ζωτικών
χώρων, της Γερμανίας του Χίτλερ κατά το Μεσοπόλεμο.
Έναντι μίας Τουρκίας η
οποία, αρξαμένης της ποδοπατήσεως, την Συνθήκη της Λωζάνης επιφέροντας τον
απηνή διωγμό δια μεθοδεύσεων «ολοκαυτώματος» του Ελληνισμού της
Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου της Τενέδου, του Πόντου, της Ιωνίας, της
Καππαδοκίας της Θράκης, εξικνείται μέχρι την ιταμή εισβολή και κατοχή της Κύπρου,
προξενώντας την προσχηματική αντίδραση του Ο.Η.Ε.
Οι αντιδράσεις της
Ελλαδικής κυβερνήσεως επί μακρόν, αρχής γενομένης έκτοτε, μόνον αμηχανία
προκαλούν διότι δείχνει ότι δεν λαμβάνει υπόψιν το οιονεί «δεδικασμένο» της εν λόγω χώρας, ως προς τον ανίατο
επεκτατισμό της, με αποτέλεσμα, ο πυρετός συζητήσεων περί της «κυοφορούμενης» προσφυγής
εις το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, να καθίσταται εξόχως αλυσιτελής, την
στιγμή την οποία η Ελλάς μονομερώς έχει αναγνωρίσει ως υποχρεωτική δικαιοδοσία του δικαστηρίου της Χάγης, (1994)
υπό τον όρο της αμοιβαιότητας, την στιγμή την η Τουρκία δεν έχει αναγνωρίσει
την δικαιοδοσία, αλλά ούτε έχει υπογράψει την Σύμβαση περί του Δικαίου της
Θαλάσσης (1982).
Η δόμηση μίας πολιτικής
εις βάρος των συμφερόντων της Πατρίδας μας από μία ελληνώφωνη χρόνια πολιτική,
ανεξαρτήτως προσκαίρων κυβερνήσεων, επί
50 ετών, προξενεί ανήκεστο βλάβη, προς την αίμα των ηρώων μας και των
προπατόρων μας, οι οποίοι θυσιάστηκαν με αυταπάρνηση, δια την δημιουργία και
ίδρυση ενός ακέραιου εδαφικά και ανεξάρτητου έθνους, το οποίο, προϊόντος του
χρόνου, συρρικνώνεται «ειρηνικά», δια της τηρήσεως της ανάλογης, παρελθοντικής
ενδοτικής στάσεως : η Κύπρος, οι Πρέσπες, και νυν, το Αιγαίο δυστυχώς «κείται
μακράν».
Η αλήθεια είναι αυτή,
εις πείσμα ορισμένων συστημικών Μ.Μ.Ε ενημερώσεως τα οποία, προφανώς έναντι
αντιτίμου, διαστρεβλώνουν ευθέως τα γεγονότα και παραχαράσσουν επαίσχυντα και
ανενδοίαστα την πραγματικότητα, ποδηγετώντας την προσανατολισμένη κοινή γνώμη
προς τα σκύβαλα των ουτιδανών τηλεοπτικών παιγνίων του καταναλωτισμού.
Αδιάψευστο τεκμήριο,
είναι το αίμα των ηρώων, όπου παραμένει νωπό εις την μνήμη των συγγενών, τόσο
δια την προδοσία εις την Κύπρο, εις την
Βόρεια Ήπειρο, στην Μακεδονία και αλλαχού, διότι, ο Θεός έχει βάλει την
υπογραφή του δια την απελευθέρωση και την δημιουργία αυτού του έθνους.
Η λύσης είναι η
επαναφορά εις τις ρίζες μας, ίνα εντοπίσουμε την γενεσιουργού αιτία της
ανθελληνικής δράσεως των δήθεν πεφωτισμένων διαφωτιστών, οι οποίοι λοιδορούν
την ζώσα παράδοση μας η οποία απετέλεσε το εφαλτήριο μεγάλων μαχών και τα
νάματα τεράστιων πολιτιστικών επιτευγμάτων.
Η αρχαία Ελληνική
γλώσσα και η συστηματική μελέτη της ιστορίας αποτελούν το αντίδοτο δια την
άσκηση γόνιμης κριτικής προς τις ειλημμένες αποφάσεις των σημερινών πολιτικών,
αλλά εν ταυτώ, συνιστά και τον ελάχιστο φόρο τιμής προς τους προγόνους μας οι
οποίοι δια την καθ’ ημάς ελευθερία, δεν ευρίσκονται παρ’ ημίν, εις την ζωή.
Χαράλαμπος Β.
Κατσιβαρδάς
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω
Πάγω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου