Η ιταμή πρόκληση της Τουρκίας, σε Έβρο και Αιγαίο, έχει πλήξει το κύρος των ενόπλων δυνάμεων, καθότι, ενώ καθίσταται πρόδηλο και απτό, ότι ο πολύφερνος διεθνής παράγων, διατηρεί έναν διττό, και αινιγματικά επαμφοτερίζοντα ρόλο, σταθμίζοντας προεχόντως και κυρίως, τα ιδικά του οφέλη εκ της διμερούς φυηθείσας διαφοράς μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας, η χώρα μας καθεύδει τον νήδυμον ύπνο.
Η συνειδητά μελετημένη απόσταση, την οποία διατηρούν οι «σύμμαχοι μας», ενώ προηγουμένως, έχουν εξαντληθεί ενδελεχώς εκ της διπλωματικής μας φαρέτρας όποια πρόσφορα μέσα, ευνοούν εν μέρει την αυθαιρεσία της Τουρκίας καθώς και την αδιάλειπτη πρόκληση της, προς την προσβολή της Εθνικής μας κυριαρχίας.
Το μείζον εν προκειμένω, όπως πλειστάκις έχω καταδείξει,
αρχής γενομένης, εκ της εκρήξεως της στρατηγικής αυτής εκ μέρους του Σουλτάνου
συνιστώμενη εις την, συστηματική αμφισβήτηση του θαλασσίου υπεδάφους, εις το
Αιγαίο, ίνα παγιωθεί, προϊόντος του χρόνου, ένα ορισμένο τετελεσμένο εις βάρος
της Ελλάδας, αποτελεί μία μεθόδευση, την οποία η Ελλάς, ένεκεν των ιστορικών
τεκμηρίων του παρελθόντος σχετικώς προς την εξωτερική γεωστρατηγική της
Ελλάδας, ηδύνατο να προβλέψει λυσιτελώς.
Η σπασμωδική προσφυγή σε λύσεις ημίμετρα (συμφωνία, με την
Αίγυπτο, με την Ιταλία), η παθητική στάση της Ελλάδος επί μισό αιώνα, οι
ιδεολογικές αγκυλώσεις, η μη συγκρότηση
μιάς αυτονόμου εθνικής στρατηγικής, μας ήγαγε νομοτελειακώς εις το σημερινό
αδιέξοδο, μολονότι υπήρξε η ευχέρεια της δυναμικής συνάλληλης υπάρξεως εθνικής
στρατηγικής και συγχρόνως συσφίξεως των διπλωματικών μας σχέσεων, με τον Διεθνή
παράγοντα, μία τακτική η οποία ανυπερθέτως θα αποτελούσε την προσήκουσα λύση
δια την διαρκή και αποτελεσματική διαφύλαξη των εθνικών μας συνόρων.
Η διελκυστίνδα της αντιπαραθέσεως εξακολουθεί αμείωτη και
ημείς, ήδη υποτελώς επιδιώκουμε ως έθνος να ιχνηλατήσουμε το επόμενο διάβημα της
Τουρκίας, άνευ ουδεμίας προόδου, απλώς περιδινούμαστε εις μία φαύλη τακτική,
ρηματικών διακοινώσεων, προς την έμπρακτο αμφισβήτηση της Τουρκίας η οποία
βάλλει εναντίον της Ιστορίας μας, πλήττοντας καίρια της Εθνικής μας
αξιοπρέπειας.
Η προπαγάνδα του κατευνασμού, συνιστά κατ’ ουσίαν μία
παραμυθία προς τον άφευκτο εθνικό μας διασυρμό, προς το γεγονός ότι ήδη έχουμε
καταστεί, αθύρματα των συμφερόντων, υπερεθνικών δυνάμεων, καθότι η Ελλάς, δρα
ως οιονεί προτεκτοράτο και ετεροκατευθύνεται υπό των συμφερόντων των ξένων
δυνάμεων επί του Ελληνικού Εδάφους.
Η διπλωματία, δεν θα πρέπει να συνιστά απεμπόληση της εθνικής
μας ανεξαρτησίας, αλλά ούτε και εμπαιγμό ή ποδηγέτηση της κοινής γνώμης δια της
προβολής απλώς άναρθρων κραυγών, απευθυντέων προς το θυμικό της μάζας του λαού
: ότι δήθεν το διακύβευμα, εν προκειμένω, έγκειται ή πόλεμος ή ειρήνη με
επώδυνο συμβιβασμό δια τα εθνικά μας συμφέροντα.
Φρονώ ότι, δρομολογείται μία κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση,
συμφωνία των Πρεσπών, μία άτιμη διχοτόμηση του Αιγαίου, πράγμα το οποίο ήδη
είχε προβλεφθεί, γεωστρατηγικά και γεωπολιτικά, από τους αναλυτές, και από τους
«εμβριθείς» λαλίστατους πολιτικούς και ειδικούς.
Η ως άνω εκτίμηση, καθίσταται αποκλειστικά υποκειμενική,
συναγόμενη εκ της ιστορίας της Τουρκίας και των μονίμων επιδιώξεων της, άρα
λοιπόν, για ποιο λόγο, εκ των υστέρων, δήθεν κατελέφθη εξαπίνης, την παρούσα
χρονική συγκυρία, η Ελλάς, ενώ προηγουμένως, προτού ήδη εκραγεί ο «υβριδικός»
αυτός πόλεμος με την Τουρκία εις το Αιγαίο, ορισμένοι εκ των εμπείρων
πολιτικών, ομιλούσαν, προώρως και προφητικώς, δια την προσφυγή μας εις το
Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης
Εν άλλοις λόγοις πώς ορισμένοι καθηγητές είχαν προβλέψει με
ακρίβεια την εξέλιξη αυτή προς τα Εθνικά μας ύδατα, νουθετώντας την Ελλάδα να
συρθεί ή στην καλύτερη περίπτωση να ενστερνιστεί πλήρως την Τουρκική
προπαγάνδα;
Εν κατακλείδι δηλαδή, δεν γνωρίζω, ερμηνεύοντας γραμματικώς
και οργανικώς το σύνολο των εξελίξεων, αν
ο εχθρός εν τέλει, ευρίσκεται δια της κερκόπορτας εντός των πυλών, ή σήμερον
μόλις επί θύραις; Εύθραυστες ισορροπίες.
Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου