Ἡ μεγάλη ἀποστασία

Ἐνῶ θὰ περίμενε κανεὶς οἱ ταγοὶ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας νὰ ἐκμεταλλευθοῦν τὸν ἀντιαιρετικὸ πατερικὸ θησαυρὸ καὶ νὰ ἀποδοθοῦν σὲ παρόμοιους ἀγῶνες, ἀκολουθώντας ταπεινὰ τὰ βήματα, ποὺ χάραξαν οἱ ἅγιοι Πατέρες, ὅπως ὁ Μέγας Φώτιος, καὶ νὰ ὁδηγήσουν τοὺς αἱρετικοὺς σὲ μετάνοια, ἐπιστροφὴ καὶ ἐγκεντρισμὸ στὴν ἁγία Ὀρθοδοξία, δυστυχῶς μιὰ ἀθεολόγητη ὁμάδα ἀναξίων μεγαλόσχημων κληρικῶν καὶ θεολόγων πράττει τὰ ἐκ διαμέτρου ἀντίθετα πρὸς ὅσα ἐντέλλεται ὁ Κύριός μας, τὸ Εὐαγγέλιο, ἡ Ἁγία Γραφή, οἱ Ἅγιοι Πατέρες, οἱ Ἱεροὶ Κανόνες καὶ γενικὰ ἡ ἱερὰ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ὅλοι ἔχουμε καταστεῖ μάρτυρες αὐτῆς τῆς ἀποστασίας τῶν τελευταίων δεκαετιῶν, παρακολουθώντας τὶς συνεχῶς πυκνούμενες ἐπισκέψεις μεταξὺ αἱρετικῶν καὶ Ὀρθοδόξων, τοὺς ἐναγκαλισμούς, τὶς συμπροσευχές, τὰ θυμιατίσματα, τὰ «εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου», τὴν πρόταση χειρῶν πάπα καὶ Πατριάρχου ὡς σύμβολο ἑνότητος καὶ νίκης, τὴν ἀναγνώριση  τῶν αἱρέσεων ὡς «Ἐκκλησιῶν», τὴν ἀναγνώριση τῆς ἐγκυρότητος τῶν μυστηρίων τῶν αἱρετικῶν. Δείγματα αὐτῆς τῆς ἀποστασίας ὑπῆρξαν ἡ γιὰ πρώτη φορὰ ἔλευση τοῦ παναιρετικοῦ πάπα στὴν Ἀθήνα τὸν Μάϊο τοῦ 2001, ἡ σύγκληση τοῦ προτεσταντικοῦ Π.Σ.Ε. στὴν Ἀθήνα τὸν Μάϊο τοῦ 2005, ἡ ἐπίσκεψη τοῦ πάπα στὸ Φανάρι τὸν Νοέμβριο τοῦ 2006, ἡ ἐπίσκεψη τοῦ μακαριστοῦ Χριστοδούλου στὸν πάπα τὸν Δεκέμβριο τοῦ 2006 ἀλλὰ καὶ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου, ἡ ὑπογραφὴ τοῦ κειμένου τῆς Ραβένας τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 2008 καὶ τοῦ Potro Alegre τῆς Βραζιλίας, ἡ συνάντηση στὴν Ἐλούντα τῆς Κρήτης, ἡ διαθρησκειακὴ συνάντηση στὴν Κύπρο τὸν Νοέμβριο τοῦ 2008, ἡ συμμετοχὴ τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου στὴ σύνοδο τῶν καρδιναλίων «ἐπισκόπων», ἡ ἐπίσκεψη τοῦ πάπα στὴ Κύπρο τὸν Ἰούνιο τοῦ 2010, οἱ τελευταῖες συνεδριάσεις τῆς Μικτης Ἐπιτροπῆς διαλόγου Ὀρθοδόξων καὶ Παπικῶν στὴ Κύπρο καὶ τὴ Βιέννη, ἡ συμμετοχὴ τοῦ κ. Βαρθολομαίου στὴν διαθρησκειακὴ στὴν Ἀσίζη τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 2011 κ.ἄ.