Πολλοί Σεβασμιώτατοι
Μητροπολῖται τῆς Ἐκκλησίας μας ἔχουν ταραχθῆ ἀπὸ τὴν κατακραυγὴν τοῦ πιστοῦ λαοῦ,
διὰ τὴν μὴ ἀντίδρασίν τους εἰς τὴν ἀνέγερσιν τοῦ Μουσουλμανικοῦ τεμένους. Ὡρισμένοι
ἐξ αὐτῶν δικαιολογοῦν τὴν στάσιν των ὑποστηρίζοντες ὅτι ἔπρεπε νὰ ἐξυπηρετηθοῦν
αἱ λατρευτικαὶ ἀνάγκαι τῶν Μουσουλμάνων. Ἀναγνωρίζομεν τὰς ἀνάγκας αὐτάς, ἀλλὰ ἔπρεπε
αὗται νὰ ἱκανοποιηθοῦν μὲ τὴν ἀνέγερσιν τεμένους (μὲ Μουφτήν) εἰς τὸ κέντρον τῶν
Ἀθηνῶν; Ἡ κατασκευὴ ἑνὸς τζαμιοῦ δὲν ἦτο ἀρκετὸν διὰ τὴν προσευχή των; Γνωρίζουν
οἱ Σεβ. Μητροπολῖται, ποὺ προβάλλουν τὸν προαναφερόμενον ἰσχυρισμόν ὅτι ἱκανοποιοῦν
τὰς ἀνάγκας χιλιάδων παρανόμως ἐγκατασταθέντων Μουσουλμάνων; Γνωρίζουν οἱ Σεβ. Μητροπολῖται
ὅτι δι᾽ αὐτοῦ τοῦ τρόπου θέτουν τὰς προϋποθέσεις διὰ τὴν νομιμοποίησιν τοῦ παρανόμως
ἐγκατασταθέντος Μουσουλμανικοῦ πληθυσμοῦ εἰς τὴν Ἑλλάδα; Ὡς Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας
τῆς Ἑλλάδος ὀφείλουν νὰ ἀγωνίζονται διὰ τὴν μὴ ἀλλοίωσιν τῆς Ὀρθοδόξου ταυτότητος
τῆς Ἑλλάδος καὶ τῶν ἀστικῶν κέντρων της. Πολὺ δὲ περισσότερον ὤφειλον νὰ τιμοῦν
τοὺς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι ἐμαρτύρησαν ἀπὸ τὸ Ἰσλάμ καὶ νὰ ἀγωνίζωνται
διὰ τὴν μὴ Ἰσλαμοποίησιν τῆς Ἑλλάδος.
Κάμνουν τὸ ἀντίθετον εἰς μίαν προσπάθειαν νὰ εἶναι ἀρεστοὶ εἰς τὸ πολιτικὸν σύστημα καὶ εἰς τὰς δυνάμεις τῆς παγκοσμιοποιήσεως, αἱ ὁποῖαι θέλουν τὴν Ἑλλάδα Ἔθνος ἀνάδελφον, πολυφυλετικὸν καὶ πολυπολιτισμικόν. Τὰ ἀποτελέσματα τὰ βλέπομεν εἰς τὴν Παιδείαν, εἰς τὴν κοινωνίαν (ἐγκληματικότης, ἀνατροπὴ ἐργασιακῶν σχέσεων, ἀσφαλιστικῶν δικαιωμάτων, μαύρη ἐργασία, διασυρμὸς τῆς Ἐκκλησίας), εἰς τὴν οἰκονομίαν, εἰς τὸν ἀφελληνισμὸν τῶν πάντων. Πιστεύομεν ὅτι οἱ Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας μας δὲν ἔπρεπε νὰ συμπεριφέρωνται ὡς ἀνώτατοι κρατικοὶ ὑπάλληλοι καὶ νὰ συμπλέουν μὲ τοὺς πολιτκοὺς ἐξουσιαστάς. Οἱ Ἱεράρχαι τῆς Ἐκκλησίας μας εἶχον πάντοτε ἐθνικὸν λόγον, ἠγωνίζοντο διὰ τὴν ὀρθόδοξον ταυτότητα τῆς Ἑλλάδος, διὰ τὴν Ἑλληνοχριστιανικὴν Παιδείαν, διὰ τὴν Ἐθνικὴν καὶ κοινωνικὴν συνοχήν. Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία ὤφειλε νὰ ἔχη ἄλλην γραμμήν πλεύσεως ἀπὸ τοὺς πολιτικούς. Ὤφειλε νὰ καλλιεργῆ τὸ ὅμαιμον, τὸ ὁμόθρησκον, τὸ ὁμόγλωσσον, τὸ ἀναλλοίωτον τῆς ταυτότητος τῆς Ἑλλάδος καὶ τῶν Ἑλλήνων, καὶ νὰ προβάλλη διαρκῶς τὸν Ἑλληνοχριστιανικὸν πολιτισμὸν καὶ νὰ τονίζη ὅτι ἄνευ τῆς Πίστεως εἰς τὸν ἕνα καὶ Ἀληθινὸν Τριαδικὸν Θεὸν δὲν ὑπάρχει ἐλπίδα σωτηρίας. Δυστυχῶς οἱ περισσότεροι ἐκ τῶν «δεσποτάδων» δὲν ἀσχολοῦνται μὲ αὐτὰ τὰ θέματα. Ἐπιδίδονται εἰς δημοσίας σχέσεις, εἰς προκλητικὰς ἐμφανίσεις εἰς κοσμικὰ σαλόνια, εἰς θεολογικὰς καὶ δογματικὰς παρεκτροπάς, καὶ εἰς ρηχὰ κηρύγματα, διὰ νὰ μὴ ἐνοχλοῦν τὰς γραμμὰς τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ τὰς Νεοποχιτικὰς γραμμὰς τῶν πολιτικῶν καὶ ὡρισμένων Ἱεραρχῶν. Ἡ χώρα ἀντιμετωπίζει προβλήματα ἀπὸ τὸ Ἰσλάμ. Μέσῳ τῆς λαθρομεταναστεύσεως τὸ Ἰσλάμ ἐλέγχει τὴν χώραν καὶ μοιραίως τὴν ὅποιαν παραγωγήν. Ἕνα πολὺ σημαντικὸν τμῆμα τῆς δεσποτοκρατίας ἀρνεῖται ἠθελημένως νὰ ἴδη τὴν σκληρὰν αὐτὴν πραγματικότητα καὶ συμπλέει μὲ τὸ ἄθεον καὶ διαφθαρμένον πολιτικὸν σύστημα. Ἄς ἀναρρωτηθοῦν οἱ «Δεσποτάδες» αὐτοί: Πότε οἱ ἐκπρόσωποι τῶν Μουσουλμάνων ποὺ ζοῦν εἰς τὴν Ἑλλάδα (εἴτε παρανόμως εἴτε νομίμως εἴτε εἶναι γηγενεῖς), προέβησαν εἰς μίαν δήλωσιν ὑπέρ τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων ἤ κατεδίκασαν τὰς συκοφαντικὰς ἐπιθέσεις τῶν πολιτικῶν ἤ ἄλλων φορέων ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας μας; Οἱ Διοικοῦντες τὴν Ἐκκλησίαν μας Σεβ. Μητροπολῖται, ἐπιδεικνύουν μεγάλην εὐαισθησίαν ἔναντι τῶν αἰτημάτων ἀλλοθρήσκων καὶ αἱρετικῶν, φροντίζουν διὰ τὰς «Ἐκκλησίας» των διακηρύσσοντες μάλιστα ὅτι δὲν σώζει μόνον ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἀλλὰ καὶ αἱ «Ἐκκλησίαι» ἄλλων δογμάτων καὶ θρησκειῶν. Καὶ τὰ πράττουν ὅλα αὐτὰ ἐνῶ αἱ Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι ἀδειάζουν ἀπὸ πιστοὺς καὶ ἡ Ἐκκλησία συκοφαντεῖται καὶ διασύρεται ἀπὸ τὴν πλειοψηφίαν τῶν κομμάτων τῆς Βουλῆς. Εἰλικρινῶς εἶναι νὰ ἀπορῆ κανεὶς μὲ τὴν στάσιν πολλῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν, οἱ ὁποῖοι ἀδιαφοροῦν διὰ τὰ ἐθνικὰ θέματα, τὴν κατάστασιν τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας ὡς καὶ διὰ τὴν πνευματικὴν πτῶσιν τοῦ λαοῦ μας.
Κάμνουν τὸ ἀντίθετον εἰς μίαν προσπάθειαν νὰ εἶναι ἀρεστοὶ εἰς τὸ πολιτικὸν σύστημα καὶ εἰς τὰς δυνάμεις τῆς παγκοσμιοποιήσεως, αἱ ὁποῖαι θέλουν τὴν Ἑλλάδα Ἔθνος ἀνάδελφον, πολυφυλετικὸν καὶ πολυπολιτισμικόν. Τὰ ἀποτελέσματα τὰ βλέπομεν εἰς τὴν Παιδείαν, εἰς τὴν κοινωνίαν (ἐγκληματικότης, ἀνατροπὴ ἐργασιακῶν σχέσεων, ἀσφαλιστικῶν δικαιωμάτων, μαύρη ἐργασία, διασυρμὸς τῆς Ἐκκλησίας), εἰς τὴν οἰκονομίαν, εἰς τὸν ἀφελληνισμὸν τῶν πάντων. Πιστεύομεν ὅτι οἱ Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας μας δὲν ἔπρεπε νὰ συμπεριφέρωνται ὡς ἀνώτατοι κρατικοὶ ὑπάλληλοι καὶ νὰ συμπλέουν μὲ τοὺς πολιτκοὺς ἐξουσιαστάς. Οἱ Ἱεράρχαι τῆς Ἐκκλησίας μας εἶχον πάντοτε ἐθνικὸν λόγον, ἠγωνίζοντο διὰ τὴν ὀρθόδοξον ταυτότητα τῆς Ἑλλάδος, διὰ τὴν Ἑλληνοχριστιανικὴν Παιδείαν, διὰ τὴν Ἐθνικὴν καὶ κοινωνικὴν συνοχήν. Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία ὤφειλε νὰ ἔχη ἄλλην γραμμήν πλεύσεως ἀπὸ τοὺς πολιτικούς. Ὤφειλε νὰ καλλιεργῆ τὸ ὅμαιμον, τὸ ὁμόθρησκον, τὸ ὁμόγλωσσον, τὸ ἀναλλοίωτον τῆς ταυτότητος τῆς Ἑλλάδος καὶ τῶν Ἑλλήνων, καὶ νὰ προβάλλη διαρκῶς τὸν Ἑλληνοχριστιανικὸν πολιτισμὸν καὶ νὰ τονίζη ὅτι ἄνευ τῆς Πίστεως εἰς τὸν ἕνα καὶ Ἀληθινὸν Τριαδικὸν Θεὸν δὲν ὑπάρχει ἐλπίδα σωτηρίας. Δυστυχῶς οἱ περισσότεροι ἐκ τῶν «δεσποτάδων» δὲν ἀσχολοῦνται μὲ αὐτὰ τὰ θέματα. Ἐπιδίδονται εἰς δημοσίας σχέσεις, εἰς προκλητικὰς ἐμφανίσεις εἰς κοσμικὰ σαλόνια, εἰς θεολογικὰς καὶ δογματικὰς παρεκτροπάς, καὶ εἰς ρηχὰ κηρύγματα, διὰ νὰ μὴ ἐνοχλοῦν τὰς γραμμὰς τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ τὰς Νεοποχιτικὰς γραμμὰς τῶν πολιτικῶν καὶ ὡρισμένων Ἱεραρχῶν. Ἡ χώρα ἀντιμετωπίζει προβλήματα ἀπὸ τὸ Ἰσλάμ. Μέσῳ τῆς λαθρομεταναστεύσεως τὸ Ἰσλάμ ἐλέγχει τὴν χώραν καὶ μοιραίως τὴν ὅποιαν παραγωγήν. Ἕνα πολὺ σημαντικὸν τμῆμα τῆς δεσποτοκρατίας ἀρνεῖται ἠθελημένως νὰ ἴδη τὴν σκληρὰν αὐτὴν πραγματικότητα καὶ συμπλέει μὲ τὸ ἄθεον καὶ διαφθαρμένον πολιτικὸν σύστημα. Ἄς ἀναρρωτηθοῦν οἱ «Δεσποτάδες» αὐτοί: Πότε οἱ ἐκπρόσωποι τῶν Μουσουλμάνων ποὺ ζοῦν εἰς τὴν Ἑλλάδα (εἴτε παρανόμως εἴτε νομίμως εἴτε εἶναι γηγενεῖς), προέβησαν εἰς μίαν δήλωσιν ὑπέρ τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων ἤ κατεδίκασαν τὰς συκοφαντικὰς ἐπιθέσεις τῶν πολιτικῶν ἤ ἄλλων φορέων ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας μας; Οἱ Διοικοῦντες τὴν Ἐκκλησίαν μας Σεβ. Μητροπολῖται, ἐπιδεικνύουν μεγάλην εὐαισθησίαν ἔναντι τῶν αἰτημάτων ἀλλοθρήσκων καὶ αἱρετικῶν, φροντίζουν διὰ τὰς «Ἐκκλησίας» των διακηρύσσοντες μάλιστα ὅτι δὲν σώζει μόνον ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἀλλὰ καὶ αἱ «Ἐκκλησίαι» ἄλλων δογμάτων καὶ θρησκειῶν. Καὶ τὰ πράττουν ὅλα αὐτὰ ἐνῶ αἱ Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι ἀδειάζουν ἀπὸ πιστοὺς καὶ ἡ Ἐκκλησία συκοφαντεῖται καὶ διασύρεται ἀπὸ τὴν πλειοψηφίαν τῶν κομμάτων τῆς Βουλῆς. Εἰλικρινῶς εἶναι νὰ ἀπορῆ κανεὶς μὲ τὴν στάσιν πολλῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν, οἱ ὁποῖοι ἀδιαφοροῦν διὰ τὰ ἐθνικὰ θέματα, τὴν κατάστασιν τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας ὡς καὶ διὰ τὴν πνευματικὴν πτῶσιν τοῦ λαοῦ μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου