Πανσόφιος
ο Άγιος Μάρτυς ήτο εκ της Αλεξανδρείας κατά τους χρόνους Δεκίου του βασιλέως,
εν έτει σν΄ (250), υιός πατρός ονομαζομένου Νείλου, ο οποίος ήτο τετιμημένος με
το αξίωμα του ανθυπάτου. Ούτος δια του πολλού πλούτου του και της δεξιάς αυτού
φύσεως, ως επίσης και χάριν της του πατρός του φιλοκαλίας, έφθασεν εις το άκρον
της μαθήσεως και παιδείας, τόσον της εξωτερικής των Ελλήνων, όσον και της
εσωτερικής των Αγίων Γραφών.
Αποθανόντος δε του πατρός του, διένειμε τον πλούτον του εις βοήθειαν των πτωχών, και ύστερον επήγεν εις τας ερήμους, ζητών να εύρη τον Κύριον δια της αποστροφής των γηϊνων πραγμάτων. Διανύσας δε εις την έρημον εικοσιεπτά ολόκληρα έτη, εσχόλαζε κατά μόνας εις τον Θεόν δια της ησυχίας και προσευχής. Διεβλήθη δε τότε εις τον Αυγουστάλιον, τον μικρόν δηλαδή Αύγουστον και ηγεμόνα της Αλεξανδρείας, όστις ετοποθετήθη εκεί παρά του βασιλέως Δεκίου δια τον κατά των Χριστιανών διωγμόν. Επειδή δε δεν ήτο δυνατόν να μείνη κεκαλυμμένη η τόσον μεγάλη αρετή του Αγίου, παρασταθείς εις αυτόν ο Άγιος, ήλεγξε την των Ελλήνων πλάνην δια των ιδίων μύθων των, και εξευτελίσας το φρόνημα του τυράννου, δέρεται δυνατά, και ούτω λαμβάνει ο αοίδιμος τον αμάραντον στέφανον του Μαρτυρίου.
Αποθανόντος δε του πατρός του, διένειμε τον πλούτον του εις βοήθειαν των πτωχών, και ύστερον επήγεν εις τας ερήμους, ζητών να εύρη τον Κύριον δια της αποστροφής των γηϊνων πραγμάτων. Διανύσας δε εις την έρημον εικοσιεπτά ολόκληρα έτη, εσχόλαζε κατά μόνας εις τον Θεόν δια της ησυχίας και προσευχής. Διεβλήθη δε τότε εις τον Αυγουστάλιον, τον μικρόν δηλαδή Αύγουστον και ηγεμόνα της Αλεξανδρείας, όστις ετοποθετήθη εκεί παρά του βασιλέως Δεκίου δια τον κατά των Χριστιανών διωγμόν. Επειδή δε δεν ήτο δυνατόν να μείνη κεκαλυμμένη η τόσον μεγάλη αρετή του Αγίου, παρασταθείς εις αυτόν ο Άγιος, ήλεγξε την των Ελλήνων πλάνην δια των ιδίων μύθων των, και εξευτελίσας το φρόνημα του τυράννου, δέρεται δυνατά, και ούτω λαμβάνει ο αοίδιμος τον αμάραντον στέφανον του Μαρτυρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου