Ἡ ἐκκλησία τῶν Ρώσσων τῆς Διασπορᾶς καί οἱ Ματθαιϊκοί ἀδελφοί μας -- π. Νικολάου Δημαρᾶ Δρος Ν.

Ἡ θεωρία περί αὐτομάτου καί ἀμέσου ἀπωλείας τῆς Χάριτος στήν Ἐκκλησία, λόγῳ τῆς ἐπάρατης εἰσαγωγῆς τοῦ Νέου Ἡμερολογίου, πού ὑποστηρίζουν ὁρισμένοι Ὀρθόδοξοι ἀδελφοί μας στερεῖται οἱασδήποτε θεολογικῆς καί δογματικῆς βάσεως.

Ὡς γνωστόν οἱ δύο Μητροπολίτες Δημητριάδος Γερμανός καί Φλωρίνης Χρυσόστομος ἐπί 11 χρόνια, ἢτοι ἀπό τό 1924 μέχρι τό 1935, ἀπεδέχοντο τήν ἡμερολογιακήν ἀλλαγή, τήν ὁποία καί συνυπέγραψαν καί τελοῦσαν σύμφωνα μέ τό "διορθωμένο Ἰουλιανό" στίς Μητροπόλεις τους τίς γιορτές. Ἀλλά καί ὡς πρόεδροι τῶν Ἐκκλησιαστικῶν δικαστηρίων (Α΄βαθμίου καί Β΄βαθμίου) δίκαζαν καί ἐπέβαλλαν ποινές κατά κληρικῶν παλαιοημερολογιτῶν γιά φατρεία καί τυρεία καί ἀπείθεια πρός τίς ἀποφάσεις τῆς ἐκκλησίας τοῦ Νέου περί Ἡμερολογίου.

Μαζί μέ τόν Ζακύνθου Χρυσόστομον ἀνέλαβαν τόν Ἱερόν Ἀγῶνα τῶν  Ὀρθοδόξων  τό 1935 καί χειροτόνησαν τέσσερις νέους Μητροπολίτες, τόν Κυκλάδων Γερμανόν   Βαρυκόπουλον, (5.6.1935),τόν  Μεγαρίδος Χριστοφόρον Χατζῆν (6.6.1935), τόν  ΒρεσθένηςΜατθαῖον Καρπαθάκην (7.6.1935) καί τον Διαυλείας Πολύκαρπον Λιώσην  (7.6.1935) καί συγκρότησαν 7μελῆ Ἱεράν Σύνοδον.

Ἐάν ἡ ἀπώλεια τῆς Χάριτος ἐπήρχετο αὐτομάτως μέ την εἰσαγωγήν τοῦ Νέου  Ἡμερολογίου, τότε οὒτε καί ὁ μετέπειτα  ἐπίσκοπος  Ματθαῖος,  πού ἡγήθηκε τῶν Ὀρθοδόξων Ματθαιϊκῶν ἀδελφῶν μας, θά εἶχε Θείαν Χάριν, γιατί αὐτή θά εἶχε ἀπολεσθεῖ μέ τήν ἐπί 11ετίαν ὃλην κοινωνίαν μετά τῶν Νεοημερολογιτῶν τῶν χειροτονησάντων αὐτόν Ἀρχιερέων, ὂντες καί οἱ ἲδιοι πρίν Νεοημερολογίτες.

Οἱ δύο Ἀρχιερεῖς, Χριστόφορος Χατζῆς καί Πολύκαρπος Λιώσης ἀργότερα ἐπανῆλθαν στήν καινοτομία καί ἒγιναν δεκτοί ἂνευ

χειροτονίας στήν Νεοημερολογιτική ἐκκλησία, ἀφοῦ τούς ἔταξαν και τούς ἔδωσαν μητροπόλεις οἱ Καινοτόμοι σχισματικοί!

Ὁ κυρός Ματθαῖος, ὣς γνωστόν, μόνος του καί ἀντικανονικά -ὂχι ὡστόσο ἀνυποστάτως ἀπό πνευματικῆς ἀπόψεως- χειροτόνησε τό 1948 τόν Τριμυθοῦντος Σπυρίδωνα, καί στή συνέχεια τέλεσε καί ἂλλες χειροτονίες μέ τόν Τριμυθοῦντος.

Ἒχοντας γνώση τῆς ἀντικανονικότητος αὐτῆς οἱ Ματθαιϊκοί ἀδελφοί μας ἀργότερα, τόν Σεπτέμβριον-Ὀκτώβριον τοῦ 1971, καί συγκεκριμένα ὁ Κορίνθου Κάλλιστος μετά τοῦ Κιτίου Ἐπιφανίου, συνοδευόμενοι ὑπό τοῦ Εὐγενίου Τόμπρου μετέβησαν στίς ΗΠΑ καί χειροτονήθηκαν σέ δύο διαφορετικές λειτουργίες, (ἤ χειροθετήθησαν ὡς ἐπί σχισματικῶν), ἀπό τούς Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ρώσσων τῆς Διασπορᾶς, πού εὑρίσκετο ὑπό τήν πνευματικήν δικαιοδοσίαν τοῦ  Ἁγίου Φιλαρέτου, τοῦ ὁποίου τό λείψανον κατά τήν ἀνακομιδήν εὑρέθη ἀδιάφθορον.

Οἱ Ματθαιϊκοί ἀδελφοί μας, πού παρουσιάζονται ὡς οἱ πλέον ἀδιάλλακτοι καί ἀκραιφνεῖς Ὀρθόδοξοι, πού εἶχαν καταδικάσει ὡς

ἐνεργείᾳ σχισματικές ὃλες τίς ἐκκλησίες πού ἀκολουθοῦσαν τό Νέο Ἡμερολόγιο, δέν δίστασαν νά κοινωνήσουν καί νά ἐξαρτηθοῦν

κανονικά ἀπό Σύνοδο, ἡ ὁποία συλλειτουργοῦσε μέ Ἱεροσολυμίτες και Σέρβους κληρικούς πού ἀκολουθοῦσαν μέν τό πάτριο 

Ἑορτολόγιο ἀλλά ἀνεγνώριζε ὡς κανονικές ὃλες τίς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες πού ἀκολουθοῦσαν τό Νέο Ἡμερολόγιο.

Τό 1973 οἱ ἀδελφοί μας Ματθαιϊκοί ἀνέδειξαν ἑπτά νέους ἐπισκόπους, τόν Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Ματθαῖο Μακρῆ, τόν Πειραιῶς καί 

Νήσων Νικόλαο Μεσιαράκη, τόν Βρεσθένης Λάζαρο Ἀθανασίου, τον Ἀργολίδος Παχώμιο Ἀργυρόπουλο, τόν Φθιώτιδος Θεοδόσιο 

Τσαλάγκα, τον  Ἡρακλείου Εὐμένιο Σηφάκη καί τόν Σερβίων καί Κοζάνης Τίτο Βλάχο.

Τήν ἀναγωγή τῶν χειροτονιῶν τους καί οἱ Ματθαιϊκοί ἀδελφοί μας στούς Ρώσσους τῆς Διασπορᾶς ἀναγκάσθηκαν νά ὑποστηρίξουν καί ἐνώπιον τῶν ἑλληνικῶν δικαστηρίων!

Καί αὐτοί, λοιπόν, ἓλκουν τήν ἀποστολική διαδοχή ἀπό τούς Ρώσσους τῆς Διασπορᾶς. Ὁ διάλογος μέ τήν Ἐκκλησία μας πού διακόπηκε τό 1992 πού ἀποσκοποῦσε στήν ἓνωση μαζί τους θά γινόταν μέ βάση τήν κοινή Ὁμολογία ὡς πρός τήν Ἀποστολική Διαδοχή ἀπό τούς Ρώσσους τῆς Διασπορᾶς, δηλαδή διά τῆς χειροθεσίας ἐπί σχισματικῶν τό 1971 στούς Ματθαιϊκούς ἐπισκόπους.

Οἱ Ρῶσσοι τῆς Διασπορᾶς μέχρι τό 1983 πού ἀναθεμάτισαν τόν Οἰκουμενισμό ἐν Συνόδῳ ὑπό τόν Ἃγιον Φιλάρετον ἀκολουθοῦσαν μέν τό Πάτριο Ἑορτολόγιο καί κρατοῦσαν αὐστηρή ὁμολογιακή στάση ἒναντι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, εἶχαν, ὡστόσο, ἔμμεση κοινωνία μέσῳ τῶν Ἐκκλησιῶν τῶν Ἱεροσολύμων καί τοῦ Σερβικοῦ Πατριαρχείου  μέ τίς Νεοημερολογιτικές ἐκκλησίες.

Ἀγνοοῦν ἢ παραβλέπουν σκοπίμως -(ἢ πλανῶνται πολλοί Ὀρθόδοξοι  ἀδελφοί μας)- τήν ἒμμεση κοινωνία τῶν Ρώσσων τῆς Διασπορᾶς μέ τούς Νεοημερολογίτες μέσῳ τοῦ Πατριαρχείου τῆς Σερβίας, μέ τό ὁποῖο οὐδέποτε διέκοψαν τήν πλήρη κοινωνία. Ἀπό τούς Ρώσσους τῆς Διασπορᾶς πῆραν στό παρελθόν ὃλοι οἱ ἐπίσκοποί μας τήν Ἀποστολική Διαδοχή.

Ὁπότε, κατά τήν ἐσφαλμένη λογική τους, οὒτε οἱ ἲδιοι ἒχουν ἱερωσύνη, ὃσοι ἀπό αὐτούς χειροτονήθηκαν ἀρχιερεῖς καί ἱερεῖς, γιατί κοινώνησαν μέ τούς Ρώσσους τῆς Διασπορᾶς, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἔμμεση κοινωνία μέ τούς Νεοημερολογίτες μέσῳ τῶν Πατριαρχείων, (τῆς Σερβίας καί τῶν Ἱεροσολύμων), πού διεκράτησαν μέν τό Πάτριον Ἑορτολόγιον εἶχαν ὃμως πάντα καί ἒχουν, δυστυχῶς, ἀκόμη καί σήμερα πλήρη κοινωνία μέ τούς Νεοημερολογίτες.

Ἐσφαλμένα ἢ ἀπό ἃγνοια ὑποστηρίζουν οἱ ἀδελφοί μας αὐτοί, ὃτι δέν εἶχαν κοινωνία οἱ Ρῶσσοι τῆς Διασπορᾶς μέ τούς Νεοημερολογίτες, ὅταν ἐκεῖνοι πῆραν τήν διαδοχή! γιά νά δικαιολογήσουν τίς θέσεις τους.

Κατά τήν ἀντιπαραδοσιακή καί ἀντιπατερική λογική, πού ἀναπτύσσουν, θά ἀρκοῦσε ἡ κοινωνία καί μέ ἓναν μόνον ἱερέα τῶν Ρώσσων τῆς Διασπορᾶς, γιά νά χαθεῖ ἡ ἱερωσύνη, γιατί ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτῳ ἀκοινώνητος ἒστω, κατά τούς Ἁγίους Πατέρες.

Καί διά τῆς ἀλληλοδιαδόχου κοινωνίας, θά χανόταν ἀναδρομάδην ἡ ἱερωσύνη ἀπό ὃλην τήν Ἐκκλησίαν, ὃπως τονίζει ὁ Ἃγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης!  Ὃπερ ἂτοπον.

Ἐμᾶς, βεβαίως, δέν μᾶς κλονίζει τό γεγονός ὃτι οἱ Ρῶσσοι τῆς Διασπορᾶς εἶχαν ἔμμεση κοινωνία μέ τούς Νεοημερολογίτες, γιατί ἒχουμε μελετήσει τήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας καί τήν διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου.

Τί γράφει, λοιπόν, ὁ Μέγας Ὁμολογητής  Ἃγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ἑρμηνεύοντας αὐθεντικά τίς ἀποφάσεις τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου;

Ἐπειδή πολλές φορές ἐπικράτησαν οἱ αἱρετικοί στήν Ἐκκλησία καί μάλιστα γιά μεγάλα χρονικά διαστήματα, ὃσοι ἓλκουν ἀπό αὐτούς τήν χειροτονία καί οἱ μετά τῶν δευτέρων τούτων συλλειτουργήσαντες θά πρέπει νά θεωρηθοῦν, κατά τήν ἀνορθόδοξη γνώμη τῶν ἀνωτέρω συγγραφέων, καθηρημένοι, ἐάν ἡ καθαίρεση ἐπέρχεται αὐτομάτως.

Ἑπομένως ὃλοι τότε θά εἶναι καθηρημένοι, οὐδαμοῦ θά εὑρίσκεται ἡ Ἱερωσύνη καί θά εἶχε πρό πολλοῦ ἐκλείψει ἡ Ἱερωσύνη πάνω στή γῆ καί ἡ σώζουσα Θεία Χάρις ἀλλά καί αὐτή ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία.

Ἡ κακοδοξία πού ὑποστηρίζουν κυρίως Ματθαιϊκοί ἀδελφοί μας, ἐξαλείφει τήν Χάριν καί τήν Ἐκκλησία πάνω στή γῆ. Διότι, ὃπως σημειώνει ὁ Ἃγιος Μέγας Ὁμολογητής Θεόδωρος «πολλά συνέβη καί συμβαίνει τοιαῦτα παραπτώματα ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ». Γιαὐτό τό λόγο δέν βρέθηκε καί οὒτε βρίσκεται κανένας  Ἃγιος πού νά τά διερεύνησε τά πράγματα μέ αὐτόν τόν ἀνορθόδοξο τρόπο καί οὒτε μᾶς παρέδωσε νά φυλάσσουμε τέτοια παράδοση: «Οὐδείς τῶν Ἁγίων εὓρηται οὓτω διερευνήσας ταῦτα, ὃτι μηδέ οἷόν τε οὒτε μήν ἐκδέδωκε φυλάττειν ἡμᾶς».