Τριάντα χρόνια μετά το ξεφούσκωμα της σοβιετικής σαμπρέλας στην Ελλάδα υπάρχει ακόμα κραταιός σταλινισμός, κομμουνισμός, μαοϊσμός, λενινισμός και ζουρλισμός!
Όποιος προλάβει να δει Ελλάδα και να καμαρώσει. Είμεθα χώρα συλλεκτική. Δεν υπάρχει άλλο αντίτυπο. Σε λίγο θα διαλυθεί και το πρωτότυπο, έτσι όπως πάμε. Στη φωτογραφία βλέπετε τα 11 μποφόρ της τρικυμίας εν κρανίω που έχει πλήξει σημαντικότατη μερίδα του λαού.
Τρεις δεκαετίες μετά την κατάρρευση του σοσιαλιστικού παραδείσου (απ' όπου, τι παράδοξο, όλοι πλην των κομισαρίων ήθελαν να αποδράσουν) στην Ελλάδα υπάρχουν 11 μαρξολενινομαοκάτι κόμματα! Αυτοί οι σχηματισμοί, που σερβίρουν σφυροδρέπανα και μαρξικές μπαλαφάρες με την οκά, διεκδικούν την εξουσία, γεμίζουν ψηφοδέλτια με ονόματα υποψηφίων και τα στελέχη τους βρίσκονται στις περισσότερες θέσεις- κλειδιά του οικονομικού, πνευματικού και μιντιακού βίου της χώρας.
Ακόμα πιο κωμικοτραγικό από την ύπαρξη τόσο ισχυρής Αριστεράς (αναχρονισμός σαν να βλέπεις βροντόσαυρο στην πλατεία Συντάγματος) είναι η θεσμική τήβεννος με την οποία έχουν καλύψει τη γύμνια της οι κλειδοκράτορες των εντυπώσεων.
Οπαδοί του Πολ Ποτ, του Μάο Τσε Τουνγκ, του Λένιν, του Στάλιν, του Τρότσκι θεωρούνται γενικώς (και πολύ αορίστως) ότι ανήκουν στο «δημοκρατικό τόξο», αλλά κάποιος που δηλώνει δεξιός μπορεί εύκολα να χαρακτηριστεί... φασίστας, αντιδημοκράτης και αντιδραστικός.
Αυτό, μεταξύ πολλών αιτίων, οφείλεται και στο ανεξήγητο «χούι» ενίων της Δεξιάς να δηλώνουν ότι «τιμούν και σέβονται τους αγώνες της Αριστεράς». Τις πηγάδες του Μελιγαλά, δηλαδή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου