«Κλαίω και λυπούμαι
υπερβολικά, όταν συλλογιστώ πως έχουμε τέτοιον αφέντη πλουσιόδωρον και
φιλάνθρωπον, ο οποίος για μόνη την πίστιν όπου δείχνουμε στα λόγια του και στις υποσχέσεις
του με την πράξη, μας χαρίζει τέτοια χαρίσματα, καθώς τα ακούσαμε και τα
είδαμε. Κι εμείς ασυλλόγιστα, ωσάν τα άλογα ζώα, προτιμούμε καλύτερα την
γη και τα γήϊνα και τα φθαρτά πράγματα, τα οποία ο Πανάγαθος Θεός για
την άκρα του ευσπλαγχνία, μας τα δίνει πλουσιοπάροχα για τις ανάγκες του
σώματος, ώστε να κυβερνάται από αυτά μετρίως, όσα του είναι αναγκαία για
να ζη. Και η ψυχή να μη έχει εμπόδιο, αλλά να φροντίζη και να πολιτεύεται
και αυτή καθώς πρέπει και να τρέφεται και αυτή με την νοερά τροφή και με την
χάριν του Αγίου Πνεύματος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου