Ο ΤΡΕΛΟΣ ΤΗΣ ΔΡΥΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΦΙΛΙΟΚΒΕ ΤΟΥ ΥΔΡΑΓΩΓΕΙΟΥ ΤΗΣ. -- Γράφει ο αδελφός μας Ιουστίνος

Παραμονή της Πεντηκοστής, αγαπητοί αναγνώστες της «Ορθοδόξου Φωνής» και, όπως αναμένετο, οι επιθέσεις του ψευδοπροφήτου Ρώμης εναντίον των ολίγων  εναπομεινάντων ορθοδόξων χριστιανών εκορυφώθησαν.  Χωρίς καμμία έκπληξη διαβάσαμε ότι μέσα σε ορθόδοξο(;) ναό, με τρείς-τέσσερις ορθοδόξους(;) αρχιερείς, ένας πολιτικός ορθόδοξος(;) χριστιανός(;) εβλασφήμησε (άθελά του;) το άγιον  σύμβολον της Πίστεως προσθέτοντας το «και εκ του Υιού» στην εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος.

Και πάλι χωρίς καμμία έκπληξη διαβάσαμε ότι ουδείς των  ορθοδόξων(;) αρχιερέων(;) διέταξε να διακοπή η Θεία(;) Λειτουργία και να επιβληθή το βαρύτατον επιτίμιον του αφορισμού επί του βλασφήμου αυτού πολιτικού. Έστω και δια τους τύπους. Αντιθέτως  η θεία(;) λειτουργία συνεχίσθηκε κανονικά, ούτε γάτα-ούτε ζημιά, μόνο δύο-τρείς εγρηγορότες ορθόδοξοι χριστιανοί έφυγαν αμέσως από την σύναξη  αυτή   (εύγε τους!) και κατήγγειλαν την μεγάλη αυτή βλασφημία στο διαδίκτυο.

Στη συνέχεια μάλιστα διαβάσαμε, πάλιν άνευ ουδεμίας εκπλήξεως, ότι ένας αρχιερεύς(;), ο οποίος σημειωτέον είναι συστηματικός «ξε-πλυντηρητής» του αντιχρίστου Καζαντζάκη, εκήρυξεν εις το υπνωτισμένον και αποβλακωμένον ποίμνιον την ζηζούλειαν αίρεσιν ότι «ο επίσκοπος είναι το ορατόν κέντρον της ουρανίου βασιλείας»! Δυστυχώς δεν διαθέτουμε  την οξεία πέννα του αειμνήστου Νικολάου Σωτηροπούλου δια να απαντήσουμε και να αποστομώσουμε τα θρασύτατα αυτά χείλη καταλλήλως. Θα αρκεστούμε όμως να διηγηθούμε μίαν λαϊκήν παράδοσιν η οποία μεταφορικώς   ΔΙΕΚΤΡΑΓΩΔΕΊ το προαναφερθέν συμβάν της βλασφημίας του Αγίου Πνεύματος και μάλιστα άνευ αντιδράσεως,  ΔΗΛΑΔΗ  σιωπηλής καταφάσεως, εν ενεργεία(;) αρχιερέων (;)…

Διηγούνται λοιπόν, αγαπητοί αναγνώστες της «Ορθοδόξου Φωνής», ότι κάποτε σε ένα εύφορον  χωρίον ονόματι Δρυϊνούπολις υπήρχε υδραγωγείον με ύδατα καθαρά   και υγιεινότατα ενός ποταμού, ο οποίος επήγαζε από παρακείμενον όρος. Η πηγή  αυτή  του ποταμού ανέβλυζε συνεχώς ύδωρ άφθονον, δροσερόν, διαυγέστατον. Τα ύδατα της πηγής συνέρρεαν ορμητικώς και κατείρχοντο εντός της κοίτης  ενός  ποταμού   και μάλιστα εις μεγάλας ποσότητας, ικανάς να αρδρεύουν όχι μόνον το χωρίον της Δρυϊνουπόλεως, αλλά και τα πέριξ εδάφη, άτινα καθίσταντο ευφορώτατα και γονιμώτατα. Οι χωρικοί επρομηθεύοντο το Ύδωρ εκ του υδραγωγείου του οποίου την διεύθυνσιν είχον εμπιστευθεί εις τον εκάστοτε, κατ΄αυτούς, αξιώτερον συντοπίτην τους. Οι πάντες ήξεραν την αλήθειαν, ότι το πεντακάθαρον τούτο Ύδωρ πηγάζει –ήτοι εκπορεύεται-- εκ  της Πηγής του βουνού και ότι το Ύδωρ τούτο το μεταφέρει  -- ήτοι το πέμπει, το αποστέλλει -- εις το υδραγωγείον ο Ποταμός εκείνος  της Δρυϊνουπόλεως. Όλοι το ήξεραν, όχι μόνο διατί τους το είχαν είπει οι Πατέρες τους, αλλά και διότι μερικοί από αυτούς  το είχαν δεί με τα μάτια τους, ότι δηλαδή  η Πηγή πηγάζει – ήτοι εκπορεύει -- το Ύδωρ και ότι ο Ποταμός γεννιέται από την Πηγή. Έτσι οι καλοί αυτοί άνθρωποι ήξεραν ότι έχουν καθαρόν Ύδωρ επειδή τους το φέρνει ο Ποταμός  από την Πηγή. Η Πηγή   δια του Ποταμού τους ξεδιψούσε και τους ζούσε εν Ύδατι. Έτσι έκτισαν το Υδραγωγείο για να προμηθεύωνται το νερό τους τακτικά και ξεκούραστα.

Μια μέρα όμως ο διευθυντής του υδραγωγείου της Δρυϊνουπόλεως απλώς …τρελλάθηκε. Άρχισε να λέει περίεργα πράγματα. Τους έλεγε πάνω-κάτω τα εξής: - Χωριάτες, δεν ξέρετε τι σας γίνεται. Το νερό που πίνετε δεν πηγάζει μόνο από την Πηγή! Δηλαδή; τον ρωτούσαν. –Πηγάζει και μέσα από το Ποτάμι! Το Ποτάμι είναι και Πηγή ! Μα πως είναι δυνατόν; τον ξαναρωτούσαν. Γίνεται Πηγή να είναι ποτάμι και Ποτάμι να είναι πηγή; -Και βέβαια γίνεται! τους έλεγε ο τρελός διευθυντής του υδραγωγείου. Δεν βλέπετε ότι οι άνδρες γίνονται γυναίκες και οι γυναίκες άνδρες; Έτσι και το Ποτάμι μπορεί να γίνει Πηγή. Μην ακούτε τους πατέρες σας που είχαν δεί την Πηγή πάνω στο βουνό. Εγώ έχω δεί και άλλη πηγή που βγάζει νερό μέσα από το ποτάμι! Είναι και Ποτάμι και Πηγή μαζί! Το ακούω το νερό να βγαίνει από μέσα! Δεν χρειαζόμαστε την Πηγή πάνω στο βουνό. Μας αρκεί το Ποτάμι που είναι και Πηγή. Γι’ αυτό να κτίσουμε ένα φράγμα και να κλείσουμε την Πηγή πάνω στο βουνό. Δεν την χρειαζόμαστε. Ούτε το Ποτάμι χρειαζόμαστε.  Έχουμε το νερό του ποταμού που  πηγάζει από μόνο του!  Εγώ θα το βγάζω! Εγώ είμαι και υδραγωγείο και ποτάμι και πηγή…

Πολλοί χωριάτες τον πίστεψαν τον τρελλό υδραγωγέα. Έκλεισαν την Πηγή στο βουνό, στέρεψαν σιγά-σιγά το Ποτάμι και τελικά πέθαναν όλοι τους από δίψα…

Αυτή είναι η τραγική ιστορία της Δρυϊνουπόλεως, αγαπητοί αναγνώστες της «Ορθοδόξου Φωνής». Μακάριοι οι γρηγορούντες και προσευχόμενοι να μη τους καταπιεί ο δράκων του οικουμενισμού  ο καταπίνων αρχιερείς, ιερείς και λαϊκούς πλανεμένους «εκλεκτούς».