Ανώνυμος είπε...
Ναι, όντως
πήραμε τη ζωή μας λάθος. Έτσι συνηθίζει ο άνθρωπος, αρχικά λόγω άγνοιας και
βλακείας να παίρνει τη ζωή του λάθος. Και όταν, κι αν καταλάβει αυτό το λάθος,
να επιστρέψει όπως ο άσωτος υιός στην αφετηρία, που δεν είναι άλλη από τη
χαμένη του αθωότητα.. Δε μπορούμε να ξέρουμε αν φτάνουμε στο τέλος της ιστορικής
διαδρομής, έτσι νόμιζαν κατά καιρούς όλοι εκείνοι οι προγενέστεροι που έβλεπαν
καταιγίδες στον ορίζοντα. Οι καταιγίδες πλησιάζουν, μα μετά τη μπόρα και τις
συνέπειές της, λάμπει, αστράφτει ο ήλιος. λίγο πιο πέρα από τις σκληρές
συνέπειες, ένα σκαθάρι ξεμυτίζει πάνω στο βρεγμένο χορτάρι, μια πεταλούδα
ατρόμητη αναζητεί το ταίρι της, ένα αρνάκι πηδάει χαρούμενο απολαμβάνοντας του
ήλιου τις αχτίνες. Κανένα απ΄αυτά δεν υποψιάζεται ούτε νοιάζεται είτε τις
συνέπειες της μπόρας είτε τι συνέβη. Ας βλέπουμε τη ζωή ανέμελα, όλα αυτά τα
επιτρέπει ο Θεός, τίποτα δε γίνεται χωρίς τη συγκατάθεσή του, κι όλα προς
νουθεσία μας, στον άνθρωπο, τη μεγάλη του αγάπη προς την εικόνα του..