π. Θεόδωρος Ζήσης: Είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Δέν είναι μόνον υπεύθυνος ο Πατριάρχης.

Αφού οι Επίσκοποι μνημονεύουν τόν Πατριάρχη καί επομένως υπόκεινται καί αυτοί στόν κανόνα: “ο κοινωνών ακοινωνήτω, ακοινώνητος έσται”· καί εγώ μνημονεύω τόν Επίσκοπό μου, ο οποίος μνημονεύει τόν Πατριάρχη, ο οποίος κοινωνεί μέ τόν Πάπα· καί εσείς οι λαϊκοί έρχεστε από μένα, ο οποίος μνημονεύω τόν Επίσκοπο καί κοινωνάτε καί μέ αποδέχεστε. Επομένως, μία σειρά –αυτή η σειρά τού παραπτώματος πού αρχίζει από τόν Πατριάρχη, αρχίζει σιγά-σιγά σάν συγκοινωνούν δοχείον, νά φθάνει σάν ευθύνη μέχρις εμάς!                                       

Αλλά ποιός από τόν κόσμο τά ξέρει αυτά; Οι περισσότεροι από τούς λαϊκούς, θά πούν: “Μά, αφού τό κάνει ο Πατριάρχης, αφού τό κάνει ο Πάπας, τί φταίω εγώ;”. Φταίς κι εσύ!  Δέν δικαιολογείται η  άγνοια...                                                                                                                                                                                  

Είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Δέν είναι μόνον υπεύθυνος ο Πατριάρχης. Δέν είναι μόνον υπεύθυνος ο Επίσκοπος ο οποίος σιωπά καί η οποία σιωπή είναι τρίτο είδος αθεϊας. Είμαστε υπεύθυνοικαί εμείς οι Πρεσβύτεροι καί μαζί μέ εμάς, είστε καί σείς οι λαϊκοί, πού έρχεστε μαζί μέ μάς καί δέν μάς λέτε:  “Φεύγουμε εμείς”.

***

Ανώνυμος είπε...

Ένας πολύ καλός λόγος λοιπόν να σκεφτεί κάποιος πού στέκεται και πού οδηγείται συν τω χρόνω. Λάου λάου, με το μαλακό, εξ απαλών ονύχων η διαστρέβλωση των πατροπαράδοτων της πίστης μέχρι να μην αναγνωρίζεται σε μερικές γενιές από τώρα μια πίστη που κρατήθηκε με 'νύχια και με δόντια'. Όχι από τις δυνάμεις των πιστών αλλά από την ενίσχυσή τους εκ του Αγίου Πνεύματος που τους καθοδηγούσε και καθοδηγεί. Βεβαίως τώρα με τόση μόλυνση, παραχωρεί ο Θεός, μας ανέχεται, στέλνει τη Χάρη του, αλλά για πόσο? Ποιός Ηγεμόνας και Κυβερνήτης θα ήθελε να μοιράζεται τους ηπικόους του με άλλους ηγέτες? Ποιός Κυβερνήτης θα επιθυμούσε να τιμούν και να σέβονται εκτός από εκείνον κι άλλον? Ποιός Κυβερνήτης θα δεχόταν οι υπήκοοί του να στρέφουν το βλέμμα τους κι αλλού περιφρονώντας τον, ή να κουβαλούν στις αποσκευές τους προιόντα ξένα προς αυτόν?