Ντοκουμέντο: Η Κλήση του π. Νικολάου Μανώλη στο επισκοπικό δικαστήριο της Ι.Μ.Θ.

Πρωτοπρεσβύτερος

Νικόλαος Μανώλης

Ἐφημέριος τοῦ Ἱ. Ναοῦ

Ἁγ. Σπυρίδωνος Τριανδρίας

Ἐν Θεσσαλονίκῃ τῇ 4ῃ Ὀκτωβρίου 2017

         Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην

π. Στέφανον Τόλιον

Ἀναπληρωτὴν Πρόεδρον

τοῦ Ἐπισκοπικοῦ Δικαστηρίου

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Θεσσαλονίκης

                                                   

Ἐνταῦθα

        Πανοσιολογιώτατε π. Στέφανε,

        Ἔχοντας λάβει ὅλα τὰ ἔγγραφα πού μοῦ ἀποστείλατε μέχρι καὶ σήμερα καὶ ἐπιμένοντας ἡ ΙΜΘ νὰ μὴν προσδιορίζει τὶς κατ’ ἐμοῦ κατηγορίες,

ἐμμένοντας σὲ θέσεις οἱ ὁποῖες δὲν προσιδιάζουν σὲ ὀρθόδοξο κληρικὸ καὶ πολὺ περισσότερο ἐπίσκοπο, ἐπικαλούμενη διατάξεις νόμων, οἱ ὁποῖες τυγχάνουν κατηργημένες, τροποποιημένες ἢ προδήλως ἀντισυνταγματικές, καὶ μὲ ἕνα πόρισμα, κατόπιν τῶν δῆθεν ἀνακρίσεων, τὸ ὁποῖο μᾶλλον περισσότερο μπερδεύει παρὰ ἀναλύει τὰ ὑποτιθέμενα κατ’ ἐμοῦ, χωρὶς νὰ ἔχει ἀπαντήσει εἰς οὐδένα ἐκ τῶν ἰσχυρισμῶν μου, οὔτε κατὰ τὸν τύπο, οὔτε κατὰ τὴν οὐσία, τὴν ὁποία οὐσία μέχρι καὶ σήμερα οὐδέποτε προσδιόρισε· ἔχοντας καταστεῖ σαφὲς ὅτι ὅλη ἡ κατ’ ἐμοῦ διαδικασία τελικὰ ἀποσκοπεῖ στὸ νὰ μὲ λοιδορήσει, νὰ μὲ ταπεινώσει καὶ ἐν τέλει νὰ μὲ ἐξαφανίσει, ἐπειδὴ τόλμησα νὰ ἐφαρμόσω ἕναν ἱερὸ κανόνα τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας (15ος τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου), ἀκόμη καὶ ἐὰν θεωρηθεῖ, ὅπως κάποιοι ἔχουν ἐκτιμήσει, ὅτι τοῦτο ἔλαβε χώρα κάπως ἄκαιρα ἀπὸ μέρους μου, ἤτοι ὑποτίθεται ὅτι βιάστηκα νὰ προβῶ στὴν ἐφαρμογὴ τοῦ κανόνα, κατόπιν ὅλων τούτων ἤδη μὲ καλεῖτε ἐκ νέου παρανόμως (ἔχω κουραστεῖ πλέον νὰ σᾶς παραθέτω διατάξεις καὶ νομικὸ σκεπτικὸ) νὰ ἐμφανιστῶ σήμερα ἐν τέλει, Τετάρτη 04.10.2017, στὸ ἐπισκοπικὸ δικαστήριο, τὸ ὁποῖο, ἐὰν κρίνω ἀπὸ τὰ ὅσα προηγήθηκαν, θὰ εἶναι στὴν ἴδια γραμμὴ τοῦ “οὐ μὲ πείσεις κ’ ἂν μὲ πείσεις”. 

        Ἐπειδή, λοιπόν, εἶναι ἐντελῶς προφανὴς ἡ ἀπέλπιδα προσπάθεια τῆς ΙΜΘ νὰ μὲ φιμώσει καὶ νὰ μὲ καταστήσει περίγελο ἐνώπιον τῶν πιστῶν, δῆθεν πρὸς παραδειγματισμό, ἐξ’ οὗ καὶ οἱ τόσο ἀκραῖες ἀποκλίσεις τῆς κατ’ ἐμοῦ διαδικασίας, τόσο ἀπὸ τὸ νόμο ὅσο καὶ ἀπὸ τὴν κοινὴ πλέον λογικὴ (κατηγορίες χωρὶς προσδιορισμό, μηδενικὲς προθεσμίες κ.ο.κ.), θεωρῶ ὅτι ἡ παρουσία μου σὲ ἕνα ἐπισκοπικὸ δικαστήριο – παρωδία ὄχι μόνο δὲν θὰ ἔχει οὐσιαστικὸ περιεχόμενο, ἀφοῦ δὲν θὰ μπορέσω νὰ τοποθετηθῶ σὲ ἀόριστες κατηγορίες, οὕτως ὥστε νὰ ὑπάρξει παραγωγικὴ διαδικασία ἀπὸ τὴν ὁποία νὰ ὠφεληθῶ, ἐὰν καὶ ἐφόσον προσδιορίζονταν καὶ ἀποδεικνύονταν τὰ κατ’ ἐμοῦ, ἀλλὰ μᾶλλον θὰ μὲ βλάψει ἡ ἔκθεσή μου σὲ ἕνα τόσο ἐχθρικὸ περιβάλλον, ὅπου οἱ προσωπικὲς φιλοδοξίες τῶν παραγόντων τῆς δίκης εἶναι ἱκανὲς νὰ ἰσοπεδώσουν πρόσωπα, ψυχές, ἀξιοπρέπεια καὶ τὸν ἄνθρωπο ἐν συνόλῳ, αὐτὰ δηλαδὴ γιὰ τὰ ὁποία σταυρώθηκε (καὶ δὲν σταύρωσε) ὁ Κύριος ἠμῶν Ἰησοῦς Χριστός, προκειμένου νὰ ἐξυψωθοῦν.

        Ἐπιτρέψτε μου, ὅμως, νὰ καταθέσω λίγες σκέψεις στὰ ὅσα ἀόριστα καὶ ἀναπόδεικτα προβάλετε κατ’ ἐμοῦ, χωρὶς νὰ ἀπαντῶ σὲ κάποια ἀπὸ τὶς κατηγορίες συγκεκριμένα, ἀφοῦ αὐτὲς οὐδέποτε συγκεκριμενοποιήθηκαν.

        Λόγω ἔλλειψης χρόνου, ἀφοῦ φροντίσατε τεχνηέντως καὶ παρανόμως νὰ μοῦ τὸν στερήσετε, δὲν πρόλαβα νὰ ἑτοιμάσω μία θεολογικὴ καὶ ἐκκλησιαστικὴ ἀπάντηση στὰ ὅσα ἀνόητα, παιδαριώδη καὶ πονηρὰ περιλαμβάνει τὸ πόρισμα τῶν Ἀνακριτῶν περί τῶν κατηγοριῶν ("σχίσμα, ἀπείθειαν καὶ καταφρόνησιν τῆς προϊσταμένης μου ἐκκλησιαστικῆς ἀρχῆς, σκανδαλισμὸ τῶν πιστῶν, ἐξύβρισιν καὶ συκοφαντίαν"). Λυποῦμαι γὶ αὐτούς, γιὰ τὸ χαμηλὸ ἐπίπεδο τῶν γνώσεων ἀλλὰ καὶ τῆς ἐμπαθοῦς θεολογικῆς καὶ ἐκκλησιαστικῆς ὀπτικῆς τους. Ὑπόσχομαι πὼς σύντομα, δημόσια μέσω τοῦ διαδικτύου, θὰ ἀπαντήσω ἀναλυτικὰ στὸ πόρισμα μὲ τὴν ἐλπίδα νὰ ὠφεληθοῦν καὶ νὰ συνέλθουν οἱ ἀνακριτὲς καὶ οἱ πέριξ αὐτῶν ἀπὸ τὸν βάλτο τῶν χαμερπῶν σκέψεων καὶ συμπερασμάτων.

Πράξη μεταμέλειας καὶ ἐπιστροφῆς εἰς τὴν κανονικὴν τάξιν καὶ τὰς ἱερᾶς παραδόσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

        Μὲ κατηγορεῖτε ὅτι δὲν ἐπέδειξα μεταμέλεια καὶ ἐπιστροφὴ “εἰς τὴν κανονικὴν τάξιν”. Σὲ ποία μεταμέλεια ἀναφέρεστε; Σὲ ποία ἐπιστροφὴ εἰς τὴν κανονικότητα; Τί σημαίνει γιὰ σᾶς ἡ ἐπιστροφὴ στὴν Κανονικὴ τάξη καὶ στὶς ἱερὲς παραδόσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ; Εἶστε βέβαιος πὼς ἔχετε τὴν ὀρθὴ θεολογικὴ καὶ ἐκκλησιολογικὴ θεώρηση; Ὅταν λοιπόν μοῦ συνιστᾶτε μεταμέλεια καὶ κανονικότητα, ἂν κρίνω ἀπὸ τὴν ἰδικὴ σας προσωπικὴ συμπεριφορὰ καθὼς καὶ πολλῶν ἄλλων μητροπολιτικῶν,  φρονῶ πὼς ἐννοεῖτε τὰ ἑξῆς:

• Νὰ μὴν ἀσχολοῦμαι μὲ δράσεις ἐναντίον τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Νὰ μὴν κηρύττω, νὰ μὴν ὁμιλῶ, νὰ μὴν γράφω ἐναντίον αὐτῆς τῆς αἱρέσεως. Μᾶλλον νὰ πείσω τὸν ἑαυτό μου πὼς τέτοια αἵρεση δὲν ὑφίσταται καὶ εἶναι ἀποκύημα νοσηρῶν ἐγκεφάλων. Ἄλλωστε, ἐσεῖς πατέρα Στέφανε, ὡς θὰ ἐνθυμεῖστε, ἀρνηθήκατε τὴν ὕπαρξη αὐτῆς τῆς Αἱρέσεως ἐνώπιόν μου στὸ γραφεῖο σας, ἀκόμα καὶ ὅταν σᾶς ὑπενθύμησα πὼς ὁ ἅγιος Ἰουστίνος Πόποβιτς ἀποκάλεσε τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ παναίρεση. Ὁ τρόπος σας, ἡ ἔκφρασή σας στὸ ἄκουσμα τοῦ ὀνόματος τοῦ ἁγίου καὶ τῆς τοποθέτησής του θὰ μοῦ μείνει ἀλησμόνητος...
• Νὰ σταματήσω τὰ κηρύγματα κατὰ τῶν οἰκουμενιστικῶν συμπροσευχῶν καὶ τῶν προδοτικῶν διαλόγων τῆς ἀφαίρεσης τῶν δογματικῶν διαφορῶν ἐκ μέρους τῶν ταγῶν τῆς Ἐκκλησίας.
• Νὰ μὴν ἀντιδρῶ, οὔτε νὰ ἐκφράζομαι γιὰ αἱρετικὲς ἀποφάσεις ἱερῶν Συνόδων διαφόρων Ἐκκλησιῶν, ληστρικῶν ψευδοσυνόδων, καθὼς ἐπίσης καὶ γιὰ στρεβλὲς καὶ αἱρετικὲς ἀποφάσεις τῶν λεγομένων διαθρησκειακῶν καὶ διαχριστιανικῶν συμβουλίων.
• Νὰ ἀποδέχομαι ὅλες τὶς οἰκουμενιστικὲς δράσεις τῶν Πατριαρχῶν καὶ τῶν μητροπολιτῶν, χωρὶς νὰ διαμαρτύρομαι γιὰ τὴν προδοσία τῆς Πίστης καὶ τὴν καταπάτηση τῶν ἱερῶν Κανόνων ἀπὸ τὶς δημόσιες ἐνέργειές τους. Μεταμέλεια καὶ κανονικότητα θὰ ἐπέδειχνα κατὰ τὴ γνώμη σας, ἂν θέλοντας  νὰ διαμαρτυρηθῶ γιὰ τὶς αἱρετικὲς δημόσιες ἐνέργειες τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀνδρῶν, ἀπευθυνόμουν στὸ ἰδιαίτερο γραφεῖο τοῦ μητροπολίτη χωρὶς νὰ γίνει ἀντιληπτὴ ἡ διαμαρτυρία μου πιὸ ἔξω. "Καλύτερα στὸ αὐτὶ τοῦ μητροπολίτου καὶ ψιθυριστά", ὅπως μὲ συμβούλευσε ἄλλος ἀρχιμανδρίτης ποὺ βρίσκεται πλησίον τοῦ κ. Ἀνθίμου.
• Καί, κυρίως, νὰ ἐπαναλάβω τὴ μνημόνευση τοῦ ὀνόματος τοῦ οἰκείου ἐπισκόπου μου κατὰ τὴν τέλεση τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν καὶ τῆς Θείας Λειτουργίας. Νὰ ἐγκαταλείψω, δηλαδή, τὴν ἐπαινετὴ ἀπὸ τοὺς ἱεροὺς κανόνες ἀποτείχισή μου, τὴν τελευταία δυνατότητα ἀντίδρασης ποὺ μοῦ δίνουν οἱ Ἱεροὶ Κανόνες καὶ ἡ Ἱερὰ Παράδοση γιὰ τὴν ἀφύπνιση καὶ διαφύλαξη τοῦ ποιμνίου ἀπὸ τὴν αἵρεση.

        Μεταμέλεια καὶ κανονικότητα στὴν κυριολεξία γιὰ ἐσᾶς εἶναι νὰ παραδειγματίζομαι ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπό μου καὶ τοὺς ὁμοφρονοῦντας,  προσαρμόζοντας τὴ συμπεριφορά μου μὲ τὴν δική τους. Ἤτοι:

• Νὰ συνοδεύω τοὺς μονοφυσίτες ἀρχιερεῖς στὴν προσκύνηση τῶν ἁγίων τραπεζῶν τῶν Ναῶν μας, ὅπως κάνατε ἐσεῖς π. Στέφανε μαζὶ μὲ τὸν ἐπίσκοπο Θεσσαλονίκης.
• Νὰ εἰσέρχομαι σὲ συναγωγὲς Ἑβραίων, ὅπως ἐσεῖς π. Στέφανε, ἐν ὥρα λατρευτικῆς τους συνάξεως, παραβιάζοντας τοὺς σχετικοὺς ἀποστολικοὺς κανόνες ποὺ ἐπιβάλουν τὴν ποινὴ τῆς καθαίρεσης σὲ Ὀρθόδοξο ἱερωμένο γιὰ τὸ ἀδίκημα αὐτὸ.
• Νὰ ἁγιάζω μασονικὲς συνελεύσεις τῶν Λάϊονς ἢ τῶν Ρόταρυ, ὅπως ὁ μητροπολίτης Θεσσαλονίκης.
• Νὰ ἀποκαλῶ Ὀρθοδόξους τὰ μέλη τῶν αἱρετικῶν ὁμάδων, ὅπως ὁ Θεσσαλονίκης ἀπεκάλεσε ὀρθοδόξους τοὺς Κόπτες τῆς Αἰγύπτου.
• Νὰ συμπροσεύχομαι μὲ παπικούς, προτεστάντες καὶ  μονοφυσίτες κατὰ τὴν ἑβδομάδα τῆς συμπροσευχῆς στὸν φράγκικο ναὸ τῆς Ἀσπίλου Συλλήψεως, ὅπως συμβαίνει ἀπὸ ἱερεῖς τῆς μητροπόλεως Θεσσαλονίκης καὶ τῶν ὅμορων μητροπόλεων.
• Νὰ εἰσέρχομαι προσευχόμενος σὲ μουσουλμανικὰ τζαμιά, ὅπως ὁ πατριάρχης κ.Βαρθολομαῖος, καὶ νὰ τιμῶ τὸ ραμαζάνι καὶ τὶς ἄλλες μουσουλμανικὲς ἑορτὲς συμμετέχοντας σὲ αὐτὲς.
• Νὰ διανέμω τὸ κοράνι ἀποδίδοντάς του ἱερότητα.
• Νὰ προσκαλῶ καρδιναλίους καὶ πάστορες στὶς θεῖες Λειτουργίες ὅπως οἱ πατριάρχες.
• Νὰ ἐκκλησιάζομαι σὲ ναοὺς τῶν αἱρέσεων, ὅπως οἱ Πατριάρχες καὶ οἱ μητροπολίτες τοῦ οἰκουμενικοῦ θρόνου.
• Νὰ τελῶ τρισάγια στοὺς κεκοιμημένους μονοφυσίτες Ἀρμενίους, ὅπως κάνουν οἱ δικοί σας ἱερεὶς στὰ κοιμητήρια τῆς Θεσσαλονίκης.
• Νὰ συμπροσεύχομαι μὲ τοὺς Ἀρμενίους πιστοὺς καὶ νὰ προσκυνῶ τὸν ἐπιτάφιο τῆς αἱρέσεως, ὅπως οἱ δικοί σας ἱερεὶς στὸν Ι.Ν. Ἄγ. Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης Θεσσαλονίκης.
• Νὰ εἰσαγάγω μουσικὰ ὄργανα εἰς τοὺς ἱεροὺς Ναοὺς ἐν ὥρα ἱερῶν ἀκολουθιῶν ἢ γιὰ ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις, ὅπως οἱ δικοί σας ἱερεῖς στὴν Ἁγ. Βαρβάρα Θεσσαλονίκης, στὸν Πρόφ. Ἠλία Πυλαίας, στὴν ἁγία Κυριακὴ Χαριλάου κ.ἄ.
• Νὰ τελῶ οἰκουμενιστικοὺς Ἑσπερινοὺς παρουσία αἱρετικῶν παστόρων, ὅπως ὁ δικός σας καθηγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς ἁγ. Θεοδώρας Θεσσαλονίκης καὶ δεξὶ χέρι τοῦ μητροπολίτου, π. Βαρνάβας Γιάγκου, στὸ καθολικό τῆς Μονῆς.
• Νὰ συνεργάζομαι μὲ τοὺς Προτεστάντες καὶ νὰ τοὺς ἐπιτρέπω νὰ "ἁλωνίζουν" τὴν ἐνορία μου, διανέμοντας τὴν δική τους “ἁγία Γραφὴ” στὸ ποίμνιο, ὅπως τὸ πνευματικὸ τέκνο τοῦ μητροπολίτου Θεσσαλονίκης, ὁ Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἄνθιμος.
• Νὰ διαφημίζω τὴν “Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο τῆς Κρήτης” καὶ νὰ δίνω ἀγώνα γιὰ τὴν διάδοση τῶν ἀποφάσεών της.
• Νὰ διαλαλῶ πὼς ὁ Παπισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση καὶ πὼς οἱ ἑτερόδοξοι παπικοὶ ἔχουν Χάρη Θεοῦ, ὅπως κάνει ὁ ἀρχιερατικὸς ἐπίτροπος τῆς μητρόπολης π. Ἰάκωβος Ἀθανασίου.
• Νὰ ὁμιλῶ γιὰ τὴ χαρὰ τοῦ ἔρωτα καὶ νὰ δίνω γραμμὴ στὰ πνευματικά μου παιδιὰ νὰ μεταλαμβάνουν ἀσχέτως τῆς  ἠθικῆς κατάστασής τους, ὅπως ἐνεργεῖ ὁ π. Βαρνάβας Γιάγκου.
• Νὰ τελῶ μικτοὺς γάμους παραβαίνοντας τοὺς ἱεροὺς κανόνες τῶν ἁγίων Οἰκουμενικῶν συνόδων.
• Νὰ σταματήσω νὰ ἀκολουθῶ τὴν ἱερὰ Παράδοση, ὥστε νὰ μὴν ἀναθεματίζω τοὺς αἱρετικοὺς κατὰ τὴν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπως σταμάτησαν νὰ τὸ κάνουν ὅλοι οἱ ἱερεῖς τῆς μητροπόλεως μαζὶ μὲ τὸν μητροπολίτη τους, παραβαίνοντας τὶς φρικτὲς ἀπαγορεύσεις τῶν ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων γιὰ τὴν παρανομία αὐτὴν.
• Νὰ σταματήσω νὰ ἀπαγγέλλω τὰ “Κατηχούμενα” κατὰ τὴ θεία Λειτουργία γιὰ νὰ μὴν ἐνοχλοῦνται τὰ οἰκουμενιστικὰ ὦτα τοῦ ἐπισκόπου.
• Νὰ προσκαλῶ στὴν ἐνορία μου γιὰ ἐκδηλώσεις, ἡμερίδες καὶ Ὁμιλίες ὅλους τους οἰκουμενιστὲς καθηγητὲς καὶ ὁμιλητὲς ἀποκλείοντας τοὺς παραδοσιακούς, ὅπως συμβαίνει κατὰ κόρον στὶς ἐνορίες τῆς μητροπόλεως.
• Νὰ ἔχω ὡς στενοὺς συνεργάτες ὅσους ἐργάστηκαν γιὰ τὴν ἵδρυση τμήματος μουσουλμανικῶν σπουδῶν στὴ Θεολογική τῆς πόλης μας.
• Νὰ σταματήσω νὰ ἀγωνίζομαι κατὰ τοῦ συμφώνου συμβίωσης καὶ κατὰ τῶν ἀντιχριστιανικῶν νόμων ἀθέων Κυβερνήσεων καὶ πολιτικῶν.
• Νὰ μὴν ἀγωνίζομαι κατὰ τῶν gay pride στὴ Θεσσαλονίκη ὅπως ἄλλωστε ὅλοι οἱ ἱερεῖς σας.
• Νὰ μὴν ὁμιλῶ κατὰ τῆς Μασονίας παρὰ μόνο νὰ ἐξαντλῶ τὴν ἀντιαιρετική μου δράση στὸν ἀνέξοδο πόλεμο κατὰ τῶν ψευδομαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ.
• Νὰ σιωπῶ, ὅπως ἐκκωφαντικὰ σιωπᾶ ὁ ἐπίσκοπός μου (καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἐν συνόλῳ), στὸν ἐφιαλτικὸ ἀντιρατσιστικὸ τρομονόμο, τὸ σύμφωνο συμβίωσης ὁμοφυλοφίλων, τὴ νομοθέτηση γιὰ τὴ διαδικασία ἀλλαγῆς φύλλου σὲ λίγα λεπτά, καὶ στὰ σχολεῖα μας: τὴ διδασκαλία τῆς Νέας Ἐποχῆς γιὰ τὶς ἔμφυλες ταυτότητες, τὸ ψυχόλεθρο μάθημα τῶν θρησκευτικῶν, τὴν κάρτα τοῦ πολίτη.  

        Μία τέτοια μεταμέλεια καὶ κανονικότητα προβάλει ἡ μητρόπολή σας καὶ ζητᾶτε ὑπακοὴ ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς της! Μοῦ ζητᾶτε τὴν ἄθλια ὑπακοή, τὴν δαιμονικὴ καὶ πονηρὰ μεταμέλεια καὶ τὴν ἑωσφορικὴ κανονικότητα ποὺ ἐσεῖς ἀκολουθεῖτε. Μὲ λίγα λόγια, ζητᾶτε νὰ παραβῶ τοὺς ἱεροὺς κανόνες κάνοντας ὅλα ὅσα κάνετε στὴν μητρόπολή σας. Ἀπαιτεῖτε ἀπὸ μένα νὰ κάνω ὅλα ὅσα περιλαμβάνει ἡ λίστα ποὺ ἐξέθεσα ἀνωτέρω, δηλαδὴ ὅπως κάνετε ἐσεῖς! Καὶ αὐτὸ θὰ εἶναι κανονικότητα; Αὐτὸ εἶναι ἐπιστροφὴ στὴν κανονικὴ τάξη τῆς Ὀρθοδόξου  Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ; Αὐτὸ θὰ σημαίνει μεταμέλεια; Καλά, δὲν αἰσχύνεστε; Δὲν ντρέπεστε τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ οὔτε τὸν Θεὸν φοβάστε; Μπροστὰ στὸν ἐφιάλτη μίας τέτοιας ὑπακοῆς, ἐπιλέγω τὴν εὐλογημένη καὶ ἁγία ἀνυπακοὴ.

        Πανοσιολογιώτατε π. Στέφανε, γνωρίζετε πολὺ καλὰ ὅτι οὔτε ἐσεῖς, οὔτε ὁ Θεσσαλονίκης, οὔτε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἢ ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, οὔτε κάποιος ἄνθρωπος, οὔτε καν κάποιος Ἅγιος ἤ Ἄγγελος δὲν δύνανται νὰ χαρίσουν σὲ ἐμένα, ἢ ὁποιονδήποτε ἄλλον, τὴν ζωὴ τὴν αἰώνιο, παρὰ μόνον ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ κιβωτὸς τὴν ὁποία ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ χάρισε στοὺς ἀνθρώπους, οὕτως ὥστε, ὅσοι πιστέψουν καὶ θελήσουν, νὰ ἔχουν μία καταφυγὴ στὸν κόσμο γιὰ νὰ μποροῦν νὰ προφυλαχθοῦν ἀπὸ τὸν Σατανᾶ  ποὺ “ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίη” (Α΄ Πέτρ. ε΄ 8).

        Στὴν Ἐκκλησία ὅμως δὲν προφυλάσσεται ἁπλὰ ὁ ἄνθρωπος, ἀλλὰ ἱκανοποιεῖται ἡ ἀνάγκη του γιὰ ἠθικὴ καὶ πνευματικὴ τελείωση, ἡ ἀνάγκη του νὰ μάθει καὶ νὰ γευθεῖ τὴν Ἀλήθεια, τὴν μία καὶ μοναδική, ὅπως Αὐτὴ μᾶς ἀποκαλύφθηκε μὲ τὴν ἐνανθρώπιση τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἐν τέλει νὰ νοιώσει τὴν πληρότητα τῆς ὑπάρξεώς του μέσω τῆς ἀγαπητικῆς ἑνώσεώς του μὲ τὸν Χριστό, γεύση τὴν ὁποία λαμβάνει ἀπὸ τώρα μὲ τὴ συμμετοχὴ στὰ Ἅγια Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας.

        Ἀπαραίτητη ὅμως προϋπόθεση εἶναι ἡ διαφύλαξη τῆς ἀκεραιότητας τῆς μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Τοῦτο εἶναι ὁ σκοπὸς κάθε Ἐπισκόπου, κάθε Ἱερέα ἀλλά, ἐν τέλει, καὶ κάθε πιστοῦ, διότι μόνο ἔτσι μπορεῖ νὰ ὑποδειχθεῖ σὲ κάποιον ἀλλόδοξο, ἀλλόθρησκο ἢ καὶ ἄθρησκο, ἀποπροσανατολισμένο ἄνθρωπο, αὐτὴ ἡ δυνατότητα ποὺ ἔδωσε στὴν ἀνθρωπότητα ἡ Ἐνανθρώπιση, ἡ Σταύρωση καὶ ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλὰ καὶ διότι τοῦτο μᾶς παρήγγειλε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, δηλαδὴ νὰ κρατήσουμε τὴν Πίστη μας ἀναλλοίωτη γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ μᾶς ἐπισκέπτεται ἡ Χάρις Του.

        Τοῦτος εἶναι καὶ ὁ δικός μου σκοπός, νὰ διαφυλάξω τὴν Πίστη τοῦ ποιμνίου πού μοῦ ἐμπιστεύτηκε ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ, μὲ ὅλα τὰ λάθη, τὰ πάθη καὶ τὶς ἀτέλειές μου ὡς ἄνθρωπος. Μὴν περιμένετε ὅμως ἀπὸ ἐμένα νὰ “ρίξω νερὸ στὸ κρασὶ μου” διότι ἔτσι κελεύουν οἱ “δυνατοί τοῦ κόσμου τούτου”.  Κριτὴς πάντων ὁ Θεός. Ἐσεῖς ἔχετε τὰ δικά σας σχέδια καὶ ὁ Θεὸς ἔχει τὰ δικά Του. Ἡ πίστη μου καὶ ἡ ἐλπίδα μου εἶναι στὸ Θεό, ὄχι σὲ ἐσᾶς ἢ τὸν κάθε Ἐπίσκοπο, καὶ ἡ ἐμπιστοσύνη μου εἶναι στὴν Ἐκκλησία ὡς σῶμα Χριστοῦ καὶ ὄχι στὴν κάθε δῆθεν “Πανορθοδόξη Σύνοδο” καὶ σὲ ὅσους παρουσιάζονται ὡς “ἐκπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίας” καὶ ὁμιλοῦν, ψηφίζουν καὶ ἀπαιτοῦν ὑποταγὴ χωρὶς νὰ ὑπολογίζουν τίποτε, χωρὶς νὰ ἔχουν ἱερὸ καὶ ὅσιο.

        Εὔχομαι ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ νὰ σκεπάζει ἅπαντας, ἀκόμη καὶ σᾶς τοὺς διῶκτες μου καὶ πιστεύω ὅτι ἡ πρόνοιά Του θὰ ἀποκαλύψει τὸ θέλημά Του μὲ τρόπο ποὺ θὰ καταστεῖ σαφὲς εἰς ὅλους μας. Ἀμὴν!

Μετὰ θλίψεως καὶ χαρᾶς,

πόνου καὶ δοξολογίας

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης