ὑπό Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου
Παρακολούθησα διαδικτυακῶς τήν Ἡμερίδα τοῦ Ὡραιοκάστρου
(4/4/2017) μέ θέμα τήν καταδίκη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῆς "Συνόδου" τῆς
Κρήτης. Δυστυχῶς, ὄχι ὁλόκληρη. Παρακολούθησα τίς εἰσηγήσεις τοῦ π. Ἐπιφανίου (Ἁγιορείτου)
καί τήν τελευταία κάποιου λαϊκοῦ θεολόγου. Ἦταν καί οἱ δύο ἐξαιρετικές. Ἡ
τοποθέτηση τοῦ π. Χαρίτωνος (Ἁγιορείτου) στό περιβόητο ζήτημα περί τῆς
δυνητικότητος ἤ τοῦ ὑποχρεωτικοῦ τοῦ ΙΕ΄ Κανόνος τῆς ΑΒ΄ Συνόδου μέ ἀνέπαυσε
γιά τήν σαφήνεια, ἁπλότητα, εὐθύτητα καί καθαρότητά της. Μή παρεξηγηθῶ, ἀλλά
πρέπει νά ἐπισημάνω ὅτι οἱ Ἁγιορεῖτες σοφῶς καί σαφῶς ξεκαθάρισαν τό οὐσιωδέστερο
τοῦ ἀντιοικουμενιστικοῦ ἀγῶνος, κάτι πού δέν κατόρθωσαν οἱ Ἀκαδημαϊκοί θεολόγοι
καί Καθηγητές μέχρι σήμερον. Ἔγινε μία ὄντως καλή ἀρχή διότι διευκρινίστηκαν
δύο κεφαλαιώδους σημασίας πράγματα: Ἡ ὑποχρέωση διακοπῆς τοῦ μνημοσύνου τῶν αἱρετιζόντων
καί ἡ συνεπαγωγικῶς ὀφειλόμενη διακοπή κοινωνίας μετ' αὐτῶν καί κάθε κοινωνοῦντος
αὐτοῖς. Τό ψήφισμα τῆς Ἡμερίδος ἦταν ἐπίσης ἐξαιρετικό, κυρίως, διότι ἦταν
σαφές, σύντομο καί οὐσιαστικό. Αὐτό ἀκριβῶς πού ζητᾶ ὁ ἁπλός καί ἄδολος λαός τοῦ
Θεοῦ πού ἐνδιαφέρεται γιά τήν Πίστη του καί εἶναι ἕτοιμος νά ἀγωνισθεῖ γι' αὐτήν.
Ἡ λιτότητα καί ἡ σαφήνεια πρέπει νά εἶναι τά χαρακτηριστικά τοῦ λόγου τῶν ἀγωνιζομένων Πατέρων γιά νά μπορεῖ νά παρακολουθεῖ ὁ ἁπλός πιστός καί νά κατανοεῖ τί συμβαίνει καί τί καλεῖται νά πράξει. Ποιά ἡ ὠφέλεια τῆς παραθέσεως σειρᾶς στοιχείων καί ἐπιχειρημάτων κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅταν τό ζητούμενο δέν εἶναι ποιό τό κακό καί ἐσφαλμένο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀφοῦ αὐτό ἔχει καλυφθεῖ καί κατανοηθεῖ ἐπαρκῶς, ἀλλά τό τί δέον γενέσθαι. Μάλιστα, τό τί μᾶς διδάσκουν σχετικῶς καί τί ἔπραξαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας. Ἡ ἀλήθεια εἶναι πάντα ἁπλή καί δέν ἐπιβάλλεται ποτέ. Ἀκόμη καί οἱ πλέον μορφωμένοι καί δυνατοί στή διάνοια ἐκ τῶν Ἁγίων Πατέρων δέν ἐπεδίωκαν τήν προβολή τῶν γνώσεών των, ἀλλά τήν ὠφέλεια τῶν ἀκροατῶν-ἀναγνωστῶν καί πνευματικῶν τέκνων των πρός σωτηρίαν. Ὁ Οἰκουμενισμός ἐπενδύει πολλά στή σύγχυση καί τήν παραπλάνηση τῶν πιστῶν πού ἐξυπηρετεῖται ἀπό τήν πολυλογία καί τήν τεχνολογία. Οἱ Πατέρες, ὅμως, ὅπως γνωρίζουμε θεολογοῦσαν ἁλιευτικῶς καί ὄχι Ἀριστοτελικῶς. Οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες πού μιμοῦνται τή στάση τῶν πνευματικῶν προγόνων των, ἁγίων Ὁσιομαρτύρων καί Ὁμολογητῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων τῶν ἐπί Βέκκου μαρτυρησάντων, ἀπεδείχθησαν, τουλάχιστον μέχρι στιγμῆς ἄξιοι καί ἀσφαλεῖς ὁδηγοί τῶν ὀρθοδόξων αὐτές τίς κρίσιμες στιγμές γιά τήν Ὀρθοδοξία. Ἄς ἐλπίσουμε ὅτι οἱ ἀπουσιάσαντες ἀδικαιολογήτως ἀπό τήν Ἡμερίδα Πατέρες, ἐκλεκτοί πάντως ἀγωνιστές, δέν θά σταθοῦν σέ παρεξηγήσεις καί θά συνασπισθοῦν ὅπως ὀφείλουν στόν κοινό ἀγώνα. Θά εἶναι μεγάλη ἀπογοήτευση νά ἐπιβεβαιωθεῖ ἡ ἀνησυχία μερικῶν καί ταυτοχρόνως ἡ εὐχή τῶν οἰκουμενιστῶν νά διαφοροποιηθοῦν ἀπό τούς Ἀγιορεῖτες Πατέρες στό ἐκκλησιολογικό κομμάτι. Ἡ διαφοροποίηση, μή γένοιτο, θά δηλώνει τρία τινά: Ἤ ὅτι δέν ἔχουν ὑγιεῖς ἐκκλησιολογικές βάσεις, ἤ ὅτι ἔχουν ὑπαναχωρήσει ἐκ τῶν ἀρχικῶν ἀποφάσεών των, ἤ ὅτι ἔχουν κάποιες προσωπικές σκοπιμότητες. Ὁ Οἰκουμενισμός καλπάζει καί περιθώρια ἐφησυχασμοῦ δέν ὑπάρχουν!
Ἡ λιτότητα καί ἡ σαφήνεια πρέπει νά εἶναι τά χαρακτηριστικά τοῦ λόγου τῶν ἀγωνιζομένων Πατέρων γιά νά μπορεῖ νά παρακολουθεῖ ὁ ἁπλός πιστός καί νά κατανοεῖ τί συμβαίνει καί τί καλεῖται νά πράξει. Ποιά ἡ ὠφέλεια τῆς παραθέσεως σειρᾶς στοιχείων καί ἐπιχειρημάτων κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅταν τό ζητούμενο δέν εἶναι ποιό τό κακό καί ἐσφαλμένο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀφοῦ αὐτό ἔχει καλυφθεῖ καί κατανοηθεῖ ἐπαρκῶς, ἀλλά τό τί δέον γενέσθαι. Μάλιστα, τό τί μᾶς διδάσκουν σχετικῶς καί τί ἔπραξαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας. Ἡ ἀλήθεια εἶναι πάντα ἁπλή καί δέν ἐπιβάλλεται ποτέ. Ἀκόμη καί οἱ πλέον μορφωμένοι καί δυνατοί στή διάνοια ἐκ τῶν Ἁγίων Πατέρων δέν ἐπεδίωκαν τήν προβολή τῶν γνώσεών των, ἀλλά τήν ὠφέλεια τῶν ἀκροατῶν-ἀναγνωστῶν καί πνευματικῶν τέκνων των πρός σωτηρίαν. Ὁ Οἰκουμενισμός ἐπενδύει πολλά στή σύγχυση καί τήν παραπλάνηση τῶν πιστῶν πού ἐξυπηρετεῖται ἀπό τήν πολυλογία καί τήν τεχνολογία. Οἱ Πατέρες, ὅμως, ὅπως γνωρίζουμε θεολογοῦσαν ἁλιευτικῶς καί ὄχι Ἀριστοτελικῶς. Οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες πού μιμοῦνται τή στάση τῶν πνευματικῶν προγόνων των, ἁγίων Ὁσιομαρτύρων καί Ὁμολογητῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων τῶν ἐπί Βέκκου μαρτυρησάντων, ἀπεδείχθησαν, τουλάχιστον μέχρι στιγμῆς ἄξιοι καί ἀσφαλεῖς ὁδηγοί τῶν ὀρθοδόξων αὐτές τίς κρίσιμες στιγμές γιά τήν Ὀρθοδοξία. Ἄς ἐλπίσουμε ὅτι οἱ ἀπουσιάσαντες ἀδικαιολογήτως ἀπό τήν Ἡμερίδα Πατέρες, ἐκλεκτοί πάντως ἀγωνιστές, δέν θά σταθοῦν σέ παρεξηγήσεις καί θά συνασπισθοῦν ὅπως ὀφείλουν στόν κοινό ἀγώνα. Θά εἶναι μεγάλη ἀπογοήτευση νά ἐπιβεβαιωθεῖ ἡ ἀνησυχία μερικῶν καί ταυτοχρόνως ἡ εὐχή τῶν οἰκουμενιστῶν νά διαφοροποιηθοῦν ἀπό τούς Ἀγιορεῖτες Πατέρες στό ἐκκλησιολογικό κομμάτι. Ἡ διαφοροποίηση, μή γένοιτο, θά δηλώνει τρία τινά: Ἤ ὅτι δέν ἔχουν ὑγιεῖς ἐκκλησιολογικές βάσεις, ἤ ὅτι ἔχουν ὑπαναχωρήσει ἐκ τῶν ἀρχικῶν ἀποφάσεών των, ἤ ὅτι ἔχουν κάποιες προσωπικές σκοπιμότητες. Ὁ Οἰκουμενισμός καλπάζει καί περιθώρια ἐφησυχασμοῦ δέν ὑπάρχουν!
Υ.Γ. Παραδοξότητα ἀποτελεῖ ἡ ἐπιλογή διακόψαντος τό
μνημόσυνο τοῦ ἐπισκόπου του, γιά λόγους Πίστεως, πατρός νά μή λειτουργεῖ πρός ἀποφυγή
"διχασμοῦ" (;) ἤ νά λειτουργεῖται ὁ ἴδιος καί νά προτρέπει τούς
πιστούς ἤ ἐπιτρέπει στά πνευματικά του τέκνα νά ἐκκλησιάζονται, ὅπου μνημονεύεται
ὁ ἐπίσκοπός του ἤ ἄλλοι ὁμόφρονες αὐτοῦ καί συγ-κοινωνοῦντες, συνιστᾶ δέ ἀνορθοδοξία!
http://epistrofi-sotiria.blogspot.ca/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου