Ἄς ἑορτάσωμεν πνευματικῶς -- Τοῦ κ. ∆ηµητρίου Γ. Καραχάλιου, Φιλολόγου, Γυµνασιάρχου

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία θὰ προσκαλέση κι ἐφέτος κατὰ τὴν νύκτα τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων ὅλα τὰ ὑπάρχοντα ἀνὰ τὸν κόσµον πνευµατικὰ τέκνα της, διὰ νὰ συνεορτάσουν τὸ µεγάλο εἰς αἰωνίαν σπουδαιότητα θρησκευτικὸν γεγονὸς τῆς γεννήσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὡς Θεανθρώπου, τὸ ὁποῖον, ὡς γνωστόν, ἐπονοµάζεται καὶ ἐνανθρώπησις τοῦ δευτέρου προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος ἢ καὶ ἁπλῶς Χριστούγεννα. Ἐκτὸς δὲ ἀπὸ αὐτὰ ἡ ἑορτὴ τῶν  Χριστουγέννων θεωρεῖται καὶ σὰν µητέρα ὅλων τῶν ἄλλων ∆εσποτικῶν ἑορτῶν κάθε ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, ἐπειδὴ ἂν δὲν ὑπῆρχεν ἡ ἑορτὴ τῆς γεννήσεως τοῦ Κυρίου, τότε δὲν θὰ ὑπῆρχε καὶ εἰς τὸ ἐκκλησιαστικὸν ἡµερολόγιον καµία ἄλλη ἑορτή Του. Ἡ ἑορτὴ λοιπὸν τῶν Χριστουγέννων ἑορτάζεται πανηγυρικῶς ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους χριστιανούς, ἐπειδὴ τοὺς ὑπενθυµίζει πρωτίστως τὴν ἀπαλλαγήν των ἀπὸ τὸν αἰώνιον πνευµατικὸν θάνατον, δηλαδὴ ἀπὸ τὸ νὰ ζοῦν µονίµως µακράν τοῦ Θεοῦ, εἰς τὴν ἀπαισίαν Κόλασιν τοῦ Σατανᾶ καὶ τῶν δαιµόνων του.

Ἀλλὰ παρ᾽ ὅλα αὐτὰ ποὺ προανεφέρθησαν θὰ ὑπάρξουν κι ἐφέτος ἀρκετοὶ ὀρθόδοξοι   χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι ἢ δὲν θὰ ἑορτάσουν καθόλου τὰ Χριστούγεννα, ἐπειδὴ ἐντός τῆς ψυχῆς των τρεµοσβήνει τὸ φῶς τῆς Πίστεως εἰς τὸν ἐνανθρωπήσαντα Ἰησοῦν Χριστόν, ἀλλὰ θὰ ὑπάρξουν καὶ πολλοὶ ποὺ θὰ τὰ ἑορτάσουν µέν, ἀλλὰ ὅπως τὰ ἑορτάζουν οἱ Χριστιανοὶ τῆς ∆ύσεως, δηλαδὴ ἐντελῶς κοσµικά, µὲ πλούσιον στολισµὸν τῶν πόλεων καὶ τῶν οἰκιῶν των καὶ ὄχι µὲ ἐπίγνωσιν τοῦ τί ἀκριβῶς, ἀλλὰ καὶ τοῦ πῶς πρέπει νὰ τὰ ἑορτάσουν. Οἱ Χριστιανοί, δηλαδὴ αὐτοί, χωρὶς νὰ τὸ γνωρίζουν, ἀσφαλῶς θὰ ἑορτάσουν τὴν ἑορτὴν τῶν ἑορτῶν, τὰ Χριστούγεννα, χωρὶς Χριστόν, δηλαδὴ ὅπως τὰ προσπερνοῦν ἀδιαφορα οἱ εἰδωλολάτραι καὶ οἱ ἄπιστοι. Ἀντιθέτως ὅµως κάθε πιστὸς κι εὐσυνείδητος ὀρθόδοξος χριστιανὸς πού ἀντιµετωπίζει πάρα πολὺ σοβαρὰ τὸ θέµα τῆς σωτηρίας του, θὰ ἔχη φροντίσει πρὸ πολλοῦ νὰ µάθη τουλάχιστον τὰ βασικὰ στοιχεῖα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς µας κι ἔτσι ἀσφαλῶς θὰ γνωρίζη καὶ ποῖον εἶναι τὸ αἰώνιον θρησκευτικὸν βάρος τῶν Χριστουγέννων, ἀλλὰ καὶ θὰ ἔχη πληροφορηθῆ καὶ τὸ πῶς πρέπει νὰ τὰ ἑορτάζη. Ὅµως παρ᾽ ὅλα αὐτὰ ποὺ προανέφερα, ἀλλὰ καὶ µὲ ὅσα ἔχουν γραφῆ ἀπὸ πολλούς, τὸ θέµα τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Χριστοῦ θὰ παραµένη διαρκῶς εἰς τὴν µνήµην κάθε ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ, ὡς ἕνα ἀνθρωπίνως ἀκατανόητον µυστήριον, ἐπειδὴ κανεὶς ἄνθρωπος δὲν ἔχει τὸ κατάλληλον πνευµατικὸν µέτρον, διὰ νὰ ὑπολογίση τὰς διαστάσεις τῆς ἀγάπης τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Ἰησοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸν ἀδιαλείπτως ἁµαρτάνοντα ἄνθρωπον. ∆ι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ µεγάλος τῶν   νέων χρόνων Ἱεροκῆρυξ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Ἠλίας Μηνιάτης πολὺ εὔστοχα εἶχε διακηρύξει ἀπὸ τὸν ἱερὸν ἄµβωνα: «ἐ Παράδεισε, ἠµποροῦµε µὲν νὰ σὲ ἀποκτήσωµεν, ἀλλὰ ὅµως δὲν ἠµποροῦµεν νὰ σὲ κατανοήσωµεν» ἐφ᾽ ὅσον εἴµεθα ἀκόµη εἰς τὴν γῆν. Ἀλλὰ καὶ κάτι τὸ παρόµοιον θὰ ἠµποροῦσε νὰ ὁµολογήση καὶ διὰ τὰ Χριστούγεννα κάθε ὀρθόδοξος καὶ σωστὸς χριστιανός: ὅτι «γνωρίζει µὲ τὸν λόγον διατὶ ἐπεσκέφθη ὁ Θεάνθρωπος τοὺς ἀνθρώπους τῆς γῆς, ὅµως τοῦ εἶναι ἐντελῶς ἀδύνατον νὰ γνωρίζη ποῦ θὰ εὑρίσκοντο ἠθικῶς καὶ θρησκευτικῶς οἱ σηµερινοὶ ἄνθρωποι, ἂν δὲν ἤρχετο νὰ τοὺς φωτίση πνευµατικῶς». Εἶναι δὲ γνωστὸν ὅτι ὁ Θεὸς ἔχει ἐκτὸς τῶν ἄλλων καὶ τὸ γνώρισµα τῆς τελειότητος, ἐνῷ ἀντιθέτως ὁ ἄνθρωπος ὁτιδήποτε δηµιουργήσει ἢ καὶ εἴπη εἶναι σχετικόν, δηλαδὴ ἔχει πολλάς ἢ καὶ ὀλίγας ἀτελείας. Ἔτσι τὸ γεγονὸς τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ προκαλεῖ κάθε πιστὸν νὰ σκεφθῆ πολλές φορές τὴν βαθυτέραν σηµασίαν του, ποὺ εἶναι τὸ πόσον µεγάλη εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸν ἁµαρτωλὸν ἄνθρωπον· συνάµα ὅµως τὸν προκαλεῖ καὶ εἰς τὸ νὰ κάνη αὐτοκριτικὴν σχετικὰ µὲ τὸ τί ἀκριβῶς τοῦ προσέφερε ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός, ἀλλὰ καὶ τί πρέπει νὰ Τοῦ ἀντιπροσφέρει ὁ ἄνθρωπος. Καὶ ἡ πλέον κατάλληλη ἀντιπροσφορὰ κατὰ τοὺς Πατέρες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι τὸ νὰ ἑορτάση κατὰ Χριστὸν τὰ Χριστούγεννα καὶ νὰ «δώση κάθε χριστιανὸς εἰς τὸν Χριστὸν ὅλας τὰς ἁµαρτίας του», ὄχι ὅµως διὰ νὰ τὸν καταδικάση, ἀλλὰ διὰ νὰ τὰς συγχωρήση διὰ τῆς στρατευοµένης ἐπιγείου Ἐκκλησίας Του. Συνάµα δὲ ὁ κάθε ὀρθόδοξος Χριστιανὸς ἂς συνειδητοποιήση ὅτι ὁ κατὰ Χριστὸν ἑορτασµὸς τῶν Χριστουγέννων σηµαίνει καί ἀγάπην πρὸς τοὺς συνανθρώπους του, ἔστω κι ἂν τὸν ἔχουν πικράνει ἢ καὶ βλάψει ὑπερβολικά. Ἡ καρδία λοιπὸν τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ, διὰ νὰ ἑορτάση Χριστοκεντρικά τὴν ἑορτὴν τῶν Χριστουγέννων, πρέπει νὰ εἶναι πάντοτε µεγάλη, σὰν τὸν οὐρανόν.