Ὦ θῆλυ ποθητόν, τρισμακάριστον·

εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξί, καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου (Λουκ. α´, 42). Ὦ θῆλυ, θύγατερ τοῦ βασιλέως καὶ μήτηρ• θύγατερ τοῦ βασιλέως Δαβίδ καὶ μήτηρ τοῦ παμβασιλέως Θεοῦ. Ὦ θεῖον ἔμψυχον ἄγαλμα, ἐφ᾽ ᾧ ὁ δημιουργήσας ηὐφράνθη Θεός (Ψαλμ. 103, 31 καὶ Η´ 6, 65, 19)... Ὅθεν ἔξης Θεῷ, διὰ τὸν ὁποῖον ἦλθες εἰς τὴν ζωήν, ὅπως ἐξυπηρετήσης  τὴν παγκόσμιον σωτηρίαν, διὰ νὰ ἐκπληρωθῆ διὰ σοῦ ἡ ἀρχαία βουλὴ τοῦ Θεοῦ, τῆς τοῦ Λόγου σαρκώσεως καὶ τῆς ἡμῶν θεώσεως» (Α´ Λόγος εἰς τὸ Γενέσιον τῆς Θεοτόκου, Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, ΕΠΕ 9). Ὦ παμμέγιστον θεολογικὸν ὕψος, οὐρανίου μυστηριακῆς θεολογίας περὶ τοῦ «ἀποκεκρυμμένου καὶ ἀποκρύφου μυστηρίου τῆς ὑπερφυοῦς γεννήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας, ποὺ συνέθεσε μυσταγωγικῶς, ἡ θεόφθογος θεολογικὴ γλῶσσα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, γιὰ νὰ ἐξυμνήση «τὸ ἱερώτατον, τὸ ἀξιόθεον καὶ τὸ ἀειπάρθενον καράσιον» τῶν Ἁγίων Θεοπατόρων Ἰωακείμ καὶ Ἄννης καὶ νὰ ἀποκαλύψη ἑρμηνευτικὰ καὶ θεολογικά, στὸ πλήρωμα τῆς ἐκκλησίας «τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας» τοῦ ἀποκρύφου θεολογικοῦ Μυστηρίου τῆς Θεομήτορος!...