Μία αρετή πού
πρέπει νά κοσμεῖ τούς κληρικούς εἶναι ἡ σταθερότητα στίς ἀρχές τῆς Ὀρθοδοξίας, τόσο
στό περιεχόμενο τῶν δογμάτων ὅσο καί στήν ὑπεράσπιση τῆς ἠθικῆς. Μέ ἄλλα λόγια
χρειάζεται ὁ ἱερός ζῆλος. Ὅμως βλέπουμε ὅτι πολλοί κληρικοί στίς μέρες μας εἶναι
σχεδόν ἀδιάφοροι γιά τό τί συμβαίνει
στήν Ἐκκλησία καί τήν κοινωνία. Εἶναι κυριευμένοι ἀπό τό κοσμικό φρόνημα καί
τόν ἐπαγγελματισμό. Τό ἴδιο φαινόμενο
παρατηρεῖται καί σέ μερικούς ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι ἐμφανίζουν μιάν ἀνωριμότητα πνευματική, πού δέν ταιριάζει
στήν ἡλικία τους. Ἡ μεγάλη τους ἀδυναμία τό εὐμετάβλητον τοῦ χαρακτῆρος. Τά ὅσα λένε δέν ἔχουν
καμιά ἀξιοπιστία. Ἄλλα ἔλεγαν χθές, ἄλλα λένε σήμερα καί ἐντελῶς ἀντίθετα θά ὑποστηρίξουν
αὔριο. Ἀνάλογα μέ τίς περιστάσεις καί τήν ἐπικαιρότητα, ἀλλάζουν γνώμη καί γίνονται ἀγνώριστοι.
Ὅταν δέ ἡ τακτική τους αὐτή προκαλεῖ ἀντιδράσεις στούς ἐχέφρονες, προσπαθοῦν μέ διάφορα ἀνόητα καί παιδαριώδη ἐπιχειρήματα νά ἐξηγήσουν ὅτι δικαίως μεταβάλλονται καί οἱ προθέσεις τους πάντα εἶναι ἀγαθές! Τήν τακτική αὐτή τήν εἴδαμε σέ ὅλο της τό μεγαλεῖο στήν περίπτωση ἑνός μητροπολίτη, ὁ ὁποῖος ὑπέγραψε τήν «Ὁμολογία Πίστεως κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ» καί μετά ἀπό τίς ἀντιδράσεις τῶν οἰκουμενιστῶν τοῦ Φαναρίου ἀπέσυρε τήν ὑπογραφή του, ἐπικαλούμενος λόγους πού μόνο θυμηδία προκαλοῦν. Προσωπικά δέν ἔχω τίποτα μέ τόν συγκεκριμένο μητροπολίτη. Θά ἔλεγα ὅτι τόν ἐκτιμοῦσα, γιατί ἡ πνευματική του ρίζα ὀφείλεται στόν πρώην Φλωρίνης Αὐγουστῖνο Καντιώτη, παρόλο πού ἐπακολούθησαν πολλά ἄλλα γεγονότα, τά ὁποῖα κατά καιρούς σκανδάλισαν ἐκείνους πού ἔχουν γνώση τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων. Μένω ὅμως στό εὐμετάβλητον τοῦ χαρακτῆρος του καί στό ἀλλοπρόσαλλον τῶν πράξεών του. Δέν εἶναι δυνατόν ἕνας μητροπολίτης νά μή εἶναι ἀξιόπιστος στά ὅσα ὑποστηρίζει καί διδάσκει. Εἶναι προτιμότερο νά ἐμμένει στήν ἀρχική του ἄποψη καί ἄς μή εἶναι ἐντελῶς ὀρθή, παρά νά ἀλλάζει συνεχῶς γνώμη καί νά μή ξέρεις ἐπιτέλους τί ὑποστηρίζει γιά ἕνα συγκεκριμένο θέμα. Στή δύσκολη ἐποχή μας, πού σχεδόν ὅλα εἶναι ἀντιχριστιανικά, εἶναι ἀνάγκη οἱ μητροπολίτες καί οἱ κληρικοί νά ἔχουν ἱερό ζῆλο καί νά ὑπερασπίζονται τά τῆς Ἐκκλησίας μέ παρρησία καί σταθερότητα. Νά εἶναι πάντα οἱ ἴδιοι. Νά μή ἀναθεωροῦν ἀπό φόβο καί δειλία. Νά μή εἶναι κάλαμοι ὑπό ἀνέμου σαλευόμενοι. Καί ὅταν ἀκόμα ὁ ἄνεμος ἔρχεται ἀπό τά στενά τοῦ Ἑλλησπόντου.
Ὅταν δέ ἡ τακτική τους αὐτή προκαλεῖ ἀντιδράσεις στούς ἐχέφρονες, προσπαθοῦν μέ διάφορα ἀνόητα καί παιδαριώδη ἐπιχειρήματα νά ἐξηγήσουν ὅτι δικαίως μεταβάλλονται καί οἱ προθέσεις τους πάντα εἶναι ἀγαθές! Τήν τακτική αὐτή τήν εἴδαμε σέ ὅλο της τό μεγαλεῖο στήν περίπτωση ἑνός μητροπολίτη, ὁ ὁποῖος ὑπέγραψε τήν «Ὁμολογία Πίστεως κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ» καί μετά ἀπό τίς ἀντιδράσεις τῶν οἰκουμενιστῶν τοῦ Φαναρίου ἀπέσυρε τήν ὑπογραφή του, ἐπικαλούμενος λόγους πού μόνο θυμηδία προκαλοῦν. Προσωπικά δέν ἔχω τίποτα μέ τόν συγκεκριμένο μητροπολίτη. Θά ἔλεγα ὅτι τόν ἐκτιμοῦσα, γιατί ἡ πνευματική του ρίζα ὀφείλεται στόν πρώην Φλωρίνης Αὐγουστῖνο Καντιώτη, παρόλο πού ἐπακολούθησαν πολλά ἄλλα γεγονότα, τά ὁποῖα κατά καιρούς σκανδάλισαν ἐκείνους πού ἔχουν γνώση τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων. Μένω ὅμως στό εὐμετάβλητον τοῦ χαρακτῆρος του καί στό ἀλλοπρόσαλλον τῶν πράξεών του. Δέν εἶναι δυνατόν ἕνας μητροπολίτης νά μή εἶναι ἀξιόπιστος στά ὅσα ὑποστηρίζει καί διδάσκει. Εἶναι προτιμότερο νά ἐμμένει στήν ἀρχική του ἄποψη καί ἄς μή εἶναι ἐντελῶς ὀρθή, παρά νά ἀλλάζει συνεχῶς γνώμη καί νά μή ξέρεις ἐπιτέλους τί ὑποστηρίζει γιά ἕνα συγκεκριμένο θέμα. Στή δύσκολη ἐποχή μας, πού σχεδόν ὅλα εἶναι ἀντιχριστιανικά, εἶναι ἀνάγκη οἱ μητροπολίτες καί οἱ κληρικοί νά ἔχουν ἱερό ζῆλο καί νά ὑπερασπίζονται τά τῆς Ἐκκλησίας μέ παρρησία καί σταθερότητα. Νά εἶναι πάντα οἱ ἴδιοι. Νά μή ἀναθεωροῦν ἀπό φόβο καί δειλία. Νά μή εἶναι κάλαμοι ὑπό ἀνέμου σαλευόμενοι. Καί ὅταν ἀκόμα ὁ ἄνεμος ἔρχεται ἀπό τά στενά τοῦ Ἑλλησπόντου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου