Όταν οι δαίμονες κάνουν τα πάντα
και δεν μπορέσουν να κλονίσουν τον κατά Θεόν σκοπό μας ή να τον εμποδίσουν,
τότε μπαίνουν κρυφά σ΄ αυτούς πού υποκρίνονται ευλάβεια και προσπαθούν μέσω
αυτών να εμποδίζουν τούς αγωνιζόμενους. Και στην αρχή, σαν να κινούνται τάχα
από αγάπη και συμπάθεια, τούς παρακινούν σε σωματικές αναπαύσεις, για να μην
αδυνατίσει το σώμα -λένε- και πέσει σε ακηδία. Τούς παρασύρουν έπειτα σε
ανώφελες συνομιλίες και τούς κάνουν να ξοδεύουν σ΄ αυτές τις ημέρες τους. Και όταν
κανείς από τούς αγωνιστές τούς ακούσει και γίνει όμοιός τους, αυτοί αλλάζουν
καί γελούν για την απώλειά του. Αν πάλι δεν ακούσει τα λόγια τους, αλλά κρατά τον εαυτό
του ξένο απ΄ όλα αυτά και σκεφτικό και
συνεσταλμένο, αρχίζουν να τον φθονούν και κάνουν τα πάντα, για να τον διώξουν
και από τη Μονή ακόμη. Γιατί η κενοδοξία όταν δεν τιμάται, δεν υποφέρει να βλέπει
απέναντί της να επαινούν την ταπείνωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου