…Ποιὰ σοβαρὴ Θεολογικὴ κριτικὴ
θὰ μποροῦσε νὰ γίνη σὲ ἀνθρώπους, ποὺ δὲν σέβονται πιὰ τίποτα; Δὲν σέβονται τοὺς
ἁγίους, ποὺ διεκήρυξαν ὅτι ὁ Πάπας εἶναι «ὁ Ἑωσφόρος τῆς Ρώμης», ἁγίους ποὺ προβάλλει
ἡ Ἐκκλησία μας γιὰ τὴν ἀντίθεσή τους στὸν «Ἀντίθεο» Πάπα, καὶ ἰδιαιτέρως ἐκεῖνον
τὸν Μέγαν Ἅγιον Γρηγόριον Παλαμᾶν, ποὺ ὑπερυψώνει ἡ Ἐκκλησία μας μετὰ τὴν Κυριακὴ
τῆς Ὀρθοδοξίας γιὰ τοὺς Ἀντιπαπικοὺς ἀγῶνες του ἐναντίον τοῦ ἀναβιωτῆ τῆς Ἀρειανικῆς
αἱρέσεως Πάπα; Μίλησαν γιὰ τὴν Χριστοκεντρικότητα τοῦ Πάπα Φραγκίσκου, ἀποδεικνύοντας
ὅτι ἀγνοοῦν τὴν Ὀρθόδοξη Χριστολογία, δηλαδὴ τὸν Ἀληθινὸ Χριστό. Ἀπὸ πότε καὶ μὲ
ποιὸν πνευματικὸ τρόπο ἀπέκτησε ὁ Πάπας τὴν γνώση τοῦ Ἀληθινοῦ Χριστοῦ χωρὶς νὰ
ὑγιαίνη στὴν Πίστη; Ἀπὸ πότε ὁ Παπισμός, ποὺ ἐξεδίωξε τὸν Θεὸ ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ
Τὸν ἀντικατέστησε μὲ τὶς ἀνθρώπινες ἐπίνοιες καὶ τοὺς βρώμικους σχεδιασμοὺς τοῦ
ἑκάστοτε Κονκλαβίου, ἀναδεικνύει πνευματικοὺς ἡγέτες καί, μάλιστα, «Πρότυπα» πνευματικῶν
ἡγετῶν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου