Προσευχὴ «ἄοκνος καὶ ἀκόρεστος» --- Τοῦ Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδη (†)

Στόν ἔρωτα τοῦ Θεοῦ, κόρος δέν ὑπάρχει. Ὁ ἐραστής τοῦ Θεοῦ ξεχνᾶ τόν κόσµο καί τά τοῦ κόσµου. «Τοῦτό ἐστι ὄντως τό ἰδεῖν τόν Θεόν, τό µηδέποτε τῆς ἐπιθυµίας κόρον εὑρεῖν» (ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης). ∆έ χορταίνεις ν’ ἀτενίζεις καί νά συνοµιλεῖς µέ τόν Θεό. Καί µόνο ἡ ἀγάπη καί ἀφοσίωση τῆς καρδιᾶς, εἶναι προσευχή χωρίς λόγια. Εἶναι στιγµές πού σιγοῦν τά χείλη, ἀλλά προσεύχεται ἡ καρδιά. Ὁ Θεός, καί χωρίς νά µιλᾶµε, µᾶς ἀκούει. «Κἄν ἀφέλης τό τῆς φωνῆς ὄργανον, καί σιωπώντων ἀκούει ὁ Θεός» (∆΄ Μακ. Ι΄ 18). Ἡ προσευχή ἑνώνει τή γῆ µέ τόν οὐρανό, ἀλλά καί τόν οὐρανό τόν ἑνώνει µέ τή γῆ. Ἡ «ἄοκνος καί ἀκόρεστος προσευχή», ὅπως τή λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίµακος (Λόγος ΚΖ), εἶναι ὑπέρβαση τοῦ κόσµου καί µέθεξη Θεοῦ. «Ἰησοῦ µνήµῃ ἑνωθήτω τῇ πνοῇ σου καί τότε γνώσει ἡσυχίας ὠφέλειαν», σηµειώνει ὁ ἴδιος.

Θεοφιλέστατη εἶναι ἡ καρδιά πού χτυπάει µέ ἀδιάκοπους προσευχητικούς παλµούς. Ὅσο ἡ καρδιά ἀγαπᾶ τό Θεό, τόσο καί προσεύχεται, καί ὅσο προσεύχεται, τόσο καί ἀγαπᾶ. Ὅσοι ἀντιµετωπίζουν δυσκολίες στήν προσευχή, ἄς ἀκούσουν τόν ἀπόστολο Παῦλο, πού διδάσκει πώς «αὐτό τό Πνεῦµα συναντιλαµβάνεται ὑπέρ ἡµῶν στεναγµοῖς ἀλαλήτοις» (Ρωµ. Η΄ 26). Μεσιτεύει γιά µᾶς, ὥστε κι αὐτή ἀκόµη ἡ ἀνθρώπινη ἀδυναµία νά ὑποχωρεῖ. Τό πνευµατικό θησαυροφυλάκιο τοῦ χριστιανοῦ βρίσκεται στό «ταµιεῖον» τῆς προσευχῆς. Ἐκεῖ ὁ πόθος του, ἡ ἐλπίδα του, ὁ ἔρωτάς του, ἡ χαρά του, ἡ δύναµή του, ὁ πλοῦτος του. Ὁ Κύριος εἶπε: «Σύ δέ ὅταν προσεύχῃ, εἴσελθε εἰς τό ταµιεῖόν σου» (Ματθ. ΣΤ΄6). Ἡ ἀνθοφορία τῆς ψυχῆς συντελεῖται στήν ἡσυχία καί τήν αὐτοσυγκέντρωση. «Λάθρα καί κεκρυµµένως καί οὐδενός ὁρῶντος προσεύχεσθαι» (Κύριλλος Ἀλ/νδρείας). Παρόµοια ἐκφράζεται καί ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος: «Χρή ἡσυχάζειν, ὥστε ἀθολώτως προσοµιλεῖν». Ἡ προσευχητική συνοµιλία νά διεξάγεται ἀπρόσκοπτα. Ὑπόδειγµα ὅλων µας, ὁ Κύριος Ἰησοῦς. «Πρωΐ ἔννυχα» καί «εἰς ἔρηµον τόπον»... «Ἐξῆλθεν εἰς τό ὄρος προσεύξασθαι καί ἦν διανυκτερεύων ἐν τῇ προσευχῇ» (Λουκ ΣΤ΄ 12). ∆υό χαρακτηριστικά στοιχεῖα, πολύ διδακτικά. Προσευχή ἀδιάλειπτη, καί ἀπαλλαγµένη ἀπό θορύβους. Ἐντυπωσιακά διδακτικός γιά τόν καθένα µας ὁ λόγος τοῦ Μ. Βασιλείου: «Προσευχῆς καιρός ἔστω ἅπας ὁ βίος».