Αν δεν χύσουν καινούργιοι μάρτυρες το αίμα τους κανένας ωκεανός δεν είναι τόσο βαθύς και τόσο πλατύς, για να πνίξει τόσην αμαρτία.

Ο Χριστοφόρος (=ο Παπουλάκος),  βουβός σιγόκλαιγε και πότιζε με δάκρυα τα σανίδια του κελιού και το ράσο του.                                                                                                                                                                                                        

–Δεν φτάνει να πονούμε και να κλαίμε, Χριστοφόρε, φώναξεν ο Κοσμάς. Η καινούργια επιδρομή είναι χειρότερη από του Ιμπραήμ. Κείνος σκότωνε κορμιά κι αφάνιζε το βιος μας, αλλά αυτοί σκοτώνουν τις ψυχές μας. Ό,τι ιερό φυλάξαμε τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς ποδοπατιέται, ό,τι μας κράτησε όρθιους, σαν ασάλευτο αντιστήλι, γκρεμίζεται. Σε τέτοιο γιουρούσι του σατανά, κάθε υποταγή είναι άρνηση του Χριστού, άρνηση της Πίστης και παράδοση στο διάβολο. Προδίνουμε τον αγώνα του εικοσιένα, το αίμα που χύθηκε στο Μεσολόγγι, στ΄ Αρκάδι, στην Τριπολιτσά, στα Δερβενάκια στα Ψαρά… Ιούδες γινόμαστε Χριστοφόρε και το κακό δε σταματά ως εδώ…                                                                                                                                                                                                                                     
 --Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, έχει κι άλλο; Ψιθύρισε με πνιγμένο λυγμό ο Χριστοφόρος.                                                                                                                            

–Έχει πολλά και φριχτά, αποκρίθη ξαναμμένος  ο Κοσμάς. Είναι ότι οι γραμματισμένοι του Έθνους, σκλαβωμένοι στους μασόνους της Φραγκιάς, έχουν ολότελα στραβωθεί, κι αντίς να βλέπουν σ΄ όλα τούτα το μελλοντικό αφανισμό του έθνους, τα λογαριάζουν σωστικά. Οι άντρες που μας κυβερνούν χάσανε το φως τους και δεν ξέρουν να ξεχωρίσουν ποια η διαφορά ανάμεσα σκοτάδι και φως. Ψευτίσαμε τα ζύγια που άλλοτε ζύγιαζαν το καλό και το κακό, την αλήθεια και το ψέμα. Ο διάβολος με χίλιες μορφές μας παραστέκει. Δε λέω πως αν την κορόνα του έθνους φορούσε Ορθόδοξος κυβερνήτης, κι αν η εκκλησία συνέχιζε τον αιωνόβιο δρόμο της, πως θάλειπεν η αμαρτία. Αλλά λέω πως θάχαμε το μέσο να την ξεχωρίζουμε και να μην την μπερδεύουμε με το καλό. Τώρα όχι μόνο την μπερδεύουμε, αλλά το καλό πνίγηκε μέσα στη θάλασσα της αμαρτίας.                                                                                                                                                                                   

Ο Χριστόφορος τον κοίταξε στα μάτια.                                                                                                                                                                                                       

 –Έχεις δίκιο, του είπε. Δεν ωφελούν σε τίποτα οι κλάψες. Χρειάζεται καινούργιος ξεσηκωμός, καινούργια Άγια Λαύρα.                                                                                                                                                          

–Και καινούργια Ψαρά, πρόσθεσεν ο Κοσμάς. Τούτος ο οχτρός είναι χειρότερος απ΄ τον Τούρκο. Εκείνος ποτέ δε μας τόκρυψε πως μας λογάριαζε σκλάβους, ενώ τούτος μας ξεγελά πως είμαστε τάχα λεύτεροι, ενώ έχει σκλαβώσει και τις ψυχές μας ακόμη. Δε φτάνει λοιπόν ο λόγος κι ο ξεσηκωμός, αλλά χρειάζεται και κάτι άλλο…                                                                                                                                                                                                                                                        

–Τι; Ρώτησεν ο Χριστοφόρος.                                                                                                                                                                                                                      

–Μάρτυρες, αδελφέ Χριστοφόρε, μάρτυρες. Αίμα, για να ποτιστεί και να φουντώσει η λευτεριά του Χριστού, η πραγματική λευτεριά. Ο σατανάς έχει τρανό βασίλειο στη γη. Έχει του χεριού του βασιλιάδες, αρμάδες, καλαμαράδες, γητειές και γητειές, που μόνο στο αίμα μας μπορούν να πνιγούν. Αν δεν χύσουν καινούργιοι μάρτυρες το αίμα τους κανένας ωκεανός δεν είναι τόσο βαθύς και τόσο πλατύς, για να πνίξει τόσην αμαρτία. Όσοι από μας ξεκινήσουμε, πρέπει να το ξέρουμε πως ο δρόμος μας, γυρισμό δεν έχει. Οδηγός μας, ας σταθεί ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.