Του μακαριστού π. Μάρκου Μανώλη.
Το τροπάριο σήμερα της Μεταμορφώσεως λέγει ότι μετεμορφώθη ο Κύριος έμπροσθεν των μαθητών Του και έλαμψε ως ο ήλιος και έδειξε ένα μέρος της δόξης Του, όσο μπορούσαν να καταλάβουν και να αντέξουν οι μαθηταί Του. Και είναι αυτό ένας αγώνας ισόβιος για όλους μας να μπορέσουμε δηλαδή κάποια μέρα, όταν φύγουμε από την ζωή αυτή να αντικρύσουμε και εμείς το φως του Χριστού μας, να αντικρύσουμε το μεγαλείο της γλυκυτάτης μορφής του Χριστού μας και τον ήμερον οφθαλμόν του Κυρίου μας να μας καλοδεχθή δηλαδή στη Βασιλεία των Ουρανών.
Αλλ΄ όμως αυτός ο αγώνας, όπως ξέρουμε όλοι, είναι σκληρός, είναι επίμονος και έχουμε ανάγκη να καταβάλουμε και εμείς τις προσπάθειές μας αφ΄ ενός, αφ΄ ετέρου δε να έχουμε ισχυρή συμμαχία. Και ισχυρή συμμαχία στον αγώνα μας αυτό είναι η Μητέρα του Θεού, η Υπεραγία Θεοτόκος. Γι΄ αυτό ακριβώς το τροπάριο της Μεταμορφώσεως παρακαλεί και λέγει «πρεσβείαις της Θεοτόκου», βοήθησέ μας, Κύριε, με την βοήθεια και τις πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου να καταξιωθούμε και εμείς μια μέρα να αντικρύσουμε αυτό το θείο, το γλυκύτατο και ουράνιο φως. Γι΄ αυτό λοιπόν στον αγώνα αυτό, που κάνουμε ιδιαίτερα αυτή την περίοδο της νηστείας, της προσευχής, της ασκήσεως, με ένα λόγο είναι πάρα πολύ ωραίο και επιβεβλημένο εντονώτερα να επικαλούμεθα την βοήθεια της Παναγίας μας. Και η βοἠθεια αυτή θα μας δοθή, όταν έχωμε διαρκώς στραμμένο το νου μας και την καρδιά μας και την ύπαρξή μας στην στάση και την συμπεριφορά και στην ζωή της Παναγίας μας. Όταν σκεπτώμεθα δηλαδή πως έζησε και πως ήθλησε και πως ηγωνίσθη η Παναγία μας στον κόσμο. Και όταν αγωνιζώμεθα τις αρετές Της και την άκρα ταπείνωση και την καθαρότητά Της και την αγάπη προς τον πλησίον, πρωτίστως προς τον Κύριό μας τότε και η ψυχή μας θα αγαλλιά, θα παίρνη δυνάμεις, θα ενισχύεται στον πνευματικό αγώνα και τότε θα έχουμε ελπίδα ότι θα τύχωμε και εμείς της αφέσεως των αμαρτιών μας και της Ουρανίου Βασιλείας. Αμήν.
Αλλ΄ όμως αυτός ο αγώνας, όπως ξέρουμε όλοι, είναι σκληρός, είναι επίμονος και έχουμε ανάγκη να καταβάλουμε και εμείς τις προσπάθειές μας αφ΄ ενός, αφ΄ ετέρου δε να έχουμε ισχυρή συμμαχία. Και ισχυρή συμμαχία στον αγώνα μας αυτό είναι η Μητέρα του Θεού, η Υπεραγία Θεοτόκος. Γι΄ αυτό ακριβώς το τροπάριο της Μεταμορφώσεως παρακαλεί και λέγει «πρεσβείαις της Θεοτόκου», βοήθησέ μας, Κύριε, με την βοήθεια και τις πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου να καταξιωθούμε και εμείς μια μέρα να αντικρύσουμε αυτό το θείο, το γλυκύτατο και ουράνιο φως. Γι΄ αυτό λοιπόν στον αγώνα αυτό, που κάνουμε ιδιαίτερα αυτή την περίοδο της νηστείας, της προσευχής, της ασκήσεως, με ένα λόγο είναι πάρα πολύ ωραίο και επιβεβλημένο εντονώτερα να επικαλούμεθα την βοήθεια της Παναγίας μας. Και η βοἠθεια αυτή θα μας δοθή, όταν έχωμε διαρκώς στραμμένο το νου μας και την καρδιά μας και την ύπαρξή μας στην στάση και την συμπεριφορά και στην ζωή της Παναγίας μας. Όταν σκεπτώμεθα δηλαδή πως έζησε και πως ήθλησε και πως ηγωνίσθη η Παναγία μας στον κόσμο. Και όταν αγωνιζώμεθα τις αρετές Της και την άκρα ταπείνωση και την καθαρότητά Της και την αγάπη προς τον πλησίον, πρωτίστως προς τον Κύριό μας τότε και η ψυχή μας θα αγαλλιά, θα παίρνη δυνάμεις, θα ενισχύεται στον πνευματικό αγώνα και τότε θα έχουμε ελπίδα ότι θα τύχωμε και εμείς της αφέσεως των αμαρτιών μας και της Ουρανίου Βασιλείας. Αμήν.
(Ομιλία μετά την παράκληση προς τιμήν της Παναγίας μας, 6/8/1984, ημέρα χειροτονίας του εις πρεσβύτερον).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου