Κατά Ενωτικών – του Φώτη Κόντογλου

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=85&t=9795

Σε καιρό λοιπόν που κάνουνε οι δικοί μας αυτές τις ύποπτες ερωτοτροπίες με τον Πάπα, έρχουνται από την επικράτειά του, από τη Δύση, πολλές ψυχές που έχουν απελπισθεί από την ψευτιά του παπισμού, και διψούνε ν απογευτούνε την αλήθεια του Χριστού.

Πολλοί απ αυτούς βαφτίζονται Ορθόδοξοι. … Ένας απ αυτούς είναι ο Olivier Clément … Άλλος ένας Γάλλος … είναι ο Ηλίας Ρουάρτ. Λεγότανε πριν Εντγκάρ, και σαν βαφτίστηκε ορθόδοξος, ονομάσθηκε Ηλίας. …

Αυτός ο άνθρωπος που γεννήθηκε κατόλικος από κατόλικους, γενεές – γενεές, ζητούσε με αγνότητα την αλήθεια του Χριστού, που δεν την είχε βρει στον παπισμό καθόλου, αλλά είχε βρει ψευτιά και σιχαμερή παραμόρφωση.
Ζητώντας λοιπόν με πόθο να βρει την καθαρή πηγή «του ζώντος ύδατος», πλησίασε και την Ορθοδοξία, και σαν είδε πως βρήκε εκείνο που ζητούσε, φυλαγμένο καλά από αιώνες μέσα σε αυτήν την ιερή Κιβωτό, έκλαψε από ευγνωμοσύνη και ευχαρίστησε τον Κύριο που τον ωδήγησε κοντά του, και δεν παύει ίσαμε τώρα να τον ευχαριστεί.
Αυτή η κατάσταση σε αυτόν δεν στάθηκε ένας περαστικός ενθουσιασμός, όπως σε άλλους, αλλά έγινε ζωή του κι αναπνοή του:

«εν τη Ορθοδοξία ζη και κινείται και έστιν».

Από χρόνια γνωρίσθηκε με τον Αλέξανδρο Καλόμοιρο, αυτόν τον λαμπρό νέο γιατρό, που έγραψε πολλά θρησκευτικά άρθρα και προ πάντων εκείνο το μοναδικό «Κατά Ενωτικών».
Από τότε κρατά αλληλογραφία μαζί του, και τον έχει σαν πνευματικόν οδηγό. Συχνά γράφει και σε μένα, και πάντα τα γράμματά του είναι γεμάτα από ενθουσιασμό για την Ορθοδοξία. …

Σ ένα γράμμα του, πέρυσι το καλοκαίρι, μου γραφε:

«Σας αναγγέλω τον θάνατον του πατρός μου Λουδοβίκου Ρουάρτ, εις ηλικίαν 89 ετών, συμβάντα την 28ην Ιουνίου 1964. Προ ενός μηνός μας προσεκάλεσε, τη Θάμαρ και εμέ, και ηθέλησε να κάμωμεν ειρήνην (να συγχωρηθούμεν).

Μας είπε: «Εγίνατε πάλιν καθολικοί;». Του απήντησα: «Είμεθα Καθολικοί Ορθόδοξοι». Είπε: «Αυτό είναι αντίφασις (contradiction)». Του είπα: «Η Εκκλησία είναι μυστηριακή και όχι διοικητική (L Eglise est sacramental et pas administrative)». Τότε ηρέμησε και είπε: «Θα κάμωμεν ειρήνην». Έπειτα πρόσθεσε: «Τι κάνεις;», εννοών τη δουλειά μου. Του είπα: «Η σκέψις σου ας είναι εις τον Θεόν, αυτό μόνον έχει αξίαν». Τον εκάλυψεν η ειρήνη.
Έπειτα εβγήκαμεν από το δωμάτιόν του. Απέθανε μετά ένα μήνα, λυπημένος διότι μας εταλαιπώρησε. Χάρις σε εμάς , τους αναξίους, ανασηκώθηκε μία γωνία του παραπετάσματος και εννόησε την πλάνην του και εγαλήνευσεν.
Είθε ο Χριστός Παντοκράτωρ να τον αναπαύση εν ειρήνη. Αμήν. Ο πατέρας μου στην αρχή είχε συντάξει την διαθήκην του εναντίον μου (αποκληρώνοντάς τον). Οκτώ ημέρας μετά τον θάνατόν του, έμαθα ότι την είχε αναιρέσει …
Γεννηθήτω το θέλημά Του (ελληνικά γραμμένο).
Αν θέλη ο Θεός, θα φύγουμε από τη Γαλλία. Θέλουμε να κάνουμε μίαν δωρεάν εις μίαν ελληνικήν Μονήν. Και έπειτα να υπηρετήσουμε την Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν, την οποίαν σήμερον υπερασπίζουν οι Έλληνες. Θέλομεν να τυπώσουμε εις τα γαλλικά το βιβλίον του Αλεξάνδρου «Κατά Ενωτικών» … Με όλην την καρδιά μου είμαι μαζί σας (εννοεί τον αντιπαπικόν αγώνα), μαζί με τους υπερηφάνους Έλληνας, που βαστούν τον πυρσόν του Χριστού (le flambeau du Christ), χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς μασονικές ανεξικακίες, χωρίς ουμανιστικούς γλυκασμούς.
Είθε η Παναγία να μας προστατεύση όλους κάτω από την αγάπην του Υιού της.
Είθε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ και ο προφήτης Ηλίας να μας προφυλάξουν από τις ανθρώπινες αδυναμίες. Είθε ο άγιος Φώτιος να μας διδάξη να υπομείνωμεν τας ύβρεις, και να μείνωμεν αδιάλλακτοι.
Είθε η αγάπη του Χριστού να είναι εις ημάς πλέον δυνατή, παρά η αγάπη προς τον εαυτόν μας, και εις τας καλάς και εις τας κακάς περιστάσεις.

Ας προφυλαχθώμεν, και εις τας μεν και εις τας δε, από την αλαζονείαν και από την επιτηδειότητα, και ας μη λησμονώμεν τους πτωχούς του Χριστού και τας αγίας Μονάς του. Αμήν». …

Να ένας ξένος, ένας Φραντσέζος, που δεν μας δίνει μόνο μαθήματα με την πίστη του στην Ορθοδοξία, αλλά που μας κάνει να ντρεπόμαστε για τους περισσότερους από μας, προπάντων για τους λεγόμενους μορφωμένους , που όλο με κάτι φτηνές εξυπνάδες τα περιπαίζουν όλα, κι ολοένα σαν παπαγάλοι μιλάνε για τις ανοησίες τῆς εποχής μας , μόνο και μόνο για να φανούν συγχρονισμένοι, μοντέρνοι , Ευρωπαίοι κι Αμερικάνοι.

Οι τέτοιοι ας αντικρύσουν αυτόν τον ξένο, τον Ρουάρτ, κι ας ντραπούν.

Μα τι να καταλάβουν απ αυτά που λέγει;
Με τις εξυπνάδες της ταβέρνας τι σχέση έχουν τα βαθειά μυστήρια που έχει νοιώσει αυτός ο βλογημένος άνθρωπος;
Πόσοι από μας τους Έλληνες Ορθόδοξους έχουμε μέσα στα στήθια μας τέτοια φωτιά, τέτοια γνώση και τέτοια πίστη, που να θυσιάζουμε και το υστέρημά μας για την ορθόδοξη πίστη, όπως κάνει αυτός ο Γάλλος, που οι πατεράδες του ήτανε από αιώνες παπικοί, και που ο,τι έχει το δίνει για να τυπωθεί στα γαλλικά το «Κατά Ενωτικών», δηλαδή το βιβλίο που ξεθεμελιώνει τον παπισμό και τον πετά στον αγέρα;

Για συλλογίσου το...
Εκείνος που γεννήθηκε κατόλικος, νάχει τέτοιον αγιασμένον πόθο να εξοντωθεί η ψευτιά του παπισμού!
Μυστήριο απίστευτο! Οι περισσότεροι δικοί μας δεν το χώνεψαν αυτό το βιβλίο, επειδή χτυπά τον Μέγαν Πάπαν, την καινούργια αγάπη μας , [...] που χάλασε τον Χριστιανισμό, και μισεί την Ελλάδα γιατί είναι Ορθόδοξη, και την έχει ψήσει επί αιώνες απάνω στη σκάρα!

Ω ναι! Χάθηκε η ντροπή από μας!

Ο Ρουάρτ μιλά ακόμα με ενθουσιασμό για τον άγιο Φώτιο, και τον παρακαλεί να μας δίνει την υπομονή που είχε ο ίδιος στους πειρασμούς. Τον Φώτιο τον Πατριάρχη, που τον μισούνε οι Λατίνοι όσο κανέναν άγιο της Ορθοδοξίας.

Όποιος λοιπόν καταλαβαίνει τι μαθήματα μπορούμε να πάρουμε από αυτά που γραφήκανε παραπάνω, και δεν είναι φλομωμένος από την ψευτιά που μας πνίγει, ας τα πάρει. Ας κυττάξει καλά κι ας βεβαιωθεί πως σε όσα διάβασε παραπάνω «ουδέν εν αυτοίς σκολιόν ουδέ στραγγαλιώδες. Πάντα ενώπια τοις συνιούσι και ορθά τοις ευρίσκουσι γνώσιν».