Αββά Ισαάκ

Ο κόσμος αυτός ομοιάζει με μιάν διεφθαρμένην γυναίκα, η οποία με την επιθυμία του κάλλους, σύρει όσους την βλέπουν εις τον πόθον προς αυτήν,  και εκείνος, ο οποίος έστω και ολίγον θα αιχμαλωτισθεί από τον πόθο αυτού του κόσμου και περιπλακή με αυτόν, δεν δύναται να ελευθερωθή από τα χέρια του, μέχρις ότου τελειώση την ζωήν του. Και τότε. όταν τον απογυμνώση από όλα, τον πετά έξω από τον οίκον του κατά την ημέρα του θανάτου του, και τότε μόλις αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος, ότι ο κόσμος αυτός ήτο πλάνος και απατεών. Εάν λοιπόν κανείς θέλη να εξλελθη από τον κόσμον αυτόν και να ειδή τας παγίδας του, ας μείνη μακράν αυτού και τότε θα ημπορέση να αντιληφθή την ασχημίαν του. 
(Υπόθεση ΙΓ Τόμος Α΄)