Μητροπολίτα Σιατίστης κ. Παύλε, αναγνωρίζετε το απαίσιο πρόσωπο του ναζισμού, αλλά δυστυχώς δεν αναγνωρίζετε το απαίσιο πρόσωπο του λατινόφρονου οικουμενισμού !

 Η Κυρία Θεοτόκος: Οι λατινόφρονες είναι εχθροί εμού τε και του Υιού μου

Οι λατινόφρονες με τον Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννην Βέκκον ήλθον εις το Άγιον Όρος μετά στρατιωτικής δυνάμεως, και αφού έπραξαν εκείνα τα οποία έπραξαν εις τας άλλας Μονάς, ήλθον τελευταίον και εις την Ιεράν Μονήν του Ζωγράφου, πυρ και μανίαν πνέοντες κατά των οικούντων αυτήν Μοναχών. Κατ’ εκείνον δε τον φρικτόν και φοβερόν δια το Άγιον Όρος καιρόν, πλησίον της Μονής Ζωγράφου ηγωνίζετο κατά μόνας εις Μοναχός, έχων συνήθειαν ιεράν να αναγινώσκη πολλάκις καθ΄ εκάστην τον Ακάθιστον Ύμνον της Θεοτόκου ενώπιον της θείας Εικόνος Αυτής. Εν μια λοιπόν των ημερών, ότε εις τα χείλη του Γέροντος αντηχούσεν ο Αρχαγγελικός ασπασμός της Υπεραγίας Παρθένου Μαρίας, το «Χαίρε», ακούει αίφνης ο Γέρων εκ της αγίας Αυτής Εικόνος τους εξής λόγους: «Χαίρε και συ, Γέρων του Θεού!», ο δε Γέρων εγένετο έντρομος. «Μη φοβού», εξηκολούθησεν ησύχως η εκ της Εικόνος θεομητορική φωνή, «αλλ’ απελθών ταχέως εις την Μονήν, ανάγγειλον εις τους αδελφούς και εις τον Καθηγούμενον ότι οι εχθροί εμού τε και του Υιού μου επλησίασαν. Όστις λοιπόν υπάρχει ασθενής τω πνεύματι, εν υπομονή ας κρυφθή, έως ότου παρέλθη ο πειρασμός, οι δε επιθυμούντες μαρτυρικούς στεφάνους ας παραμείνωσιν εν τη Μονή, άπελθε λοιπόν ταχέως».  

….είκοσι δε και εξ Μοναχοί, oι μη μνημονεύοντες τον λατινόφρονα Ιωάννην Βέκκο, μετά των οποίων και ο Καθηγούμενος, έμειναν εις την Μονήν και εισήλθον εντός του Πύργου, αναμένοντες τους εχθρούς αυτών και προσδοκώντες τους μαρτυρικούς στεφάνους. Το αποτέλεσμα: εικοσιέξ Οσιομάρτυρες Ζωγραφίται, οι ελέγξαντες τους λατινόφρονας, τον τε βασιλέα Μιχαήλ και τον Πατριάρχην Ιωάννην  Βέκκον, επάνωθεν του Πύργου πυρί τελειούνται.


π. Θεόδωρος Ζήσης:
Η οργή του Θεού έχει καταλάβει την Εκκλησία εδώ και πολλές δεκαετίες. Ο Παπισμός και ο Οικουμενισμός θριαμβεύουν. Τότε ο Μ. Αθανάσιος και οι άλλοι Πατέρες κατενόησαν τον κίνδυνο, που περιέγραφε το όραμα του Μ. Αντωνίου. Τώρα βλέπουμε να μολύνονται οι ναοί και τα θυσιαστήρια από συμπροσευχές και συλλείτουργα με τους «αλόγους» αιρετικούς και ενισχύουμε την μόλυνση και την επαινούμε, συλλακτίζοντες κι εμείς μέσα εις τα Άγια των Αγίων.

Ο Μητρ. Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίας:
Καὶ “μέσ’ στὴν ἀνεμοζάλη οἱ λύκοι χαίρονται”, λέγει ὁ λαός μας. Καὶ ποιοί εἶναι οἱ λύκοι; Οἱ αἱρετικοί. Στὴν ἐποχή μας κινδυνεύουμε περισσότερο ἀπὸ δύο αἱρέσεις. Ἀπὸ τὸν παπισμὸ καὶ τὸν οἰκουμενισμό. Ὑποχρεοῦμαι, χριστιανοί μου, σὰν ποιμένας σας, νὰ σᾶς ἐνημερώσω καθαρὰ καὶ νὰ σᾶς πω: Ὁ παπισμὸς εἶναι αἵρεση καὶ ὁ οἰκουμενισμὸς εἶναι παναίρεση».

Ο Μητρ.  Πειραιώς κ. Σεραφείμ, ερωτά τον Οικ. Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο :
Μετά ταῦτα, ἐρωτοῦμεν Ὑμᾶς, Παναγιώτατε Δέσποτα: Πῶς χρησιμοποιεῖτε τόν ὅρο «ἀδελφές ἐκκλησίες», ὅταν αὐτός εἶναι ἁγιοπατερικῶς ἀμάρτυρος καί μάλιστα πανορθοδόξως ἔχει ἀπορριφθεῖ καί ἀκυρωθεῖ; Διατί κάνετε ἐπιλεκτική χρήση τῶν πανορθοδόξων ἀποφάσεων;
Πλέον συγκεκριμένως, ἐρωτοῦμεν εὐλόγως: Κατά τήν Θεοτίμητον Παναγιότητα Ὑμῶν, πόσες Ἐκκλησίες ὑπάρχουν; Μία ἤ πολλές; Ὁ Χριστός ἵδρυσε Μία ἤ πολλές ἐκκλησίες; Ὁ Χριστός δέν ἵδρυσε μόνο τήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, ὅπως ὁμολογοῦμε ἅπαντες οἱ Ὀρθόδοξοι στό Σύμβολο τῆς Πίστεως Νικαίας-Κων/λεως; Ἀφοῦ, λοιπόν, συμφώνως πρός τούς Ὑμέτερους Λόγους ὑπάρχουν πολλές ἐκκλησίες καί ὅλοι οἱ αἱρετικοί ἀνήκουν στήν Ἐκκλησία, τότε ὑπάρχουν καί πολλοί Κύριοι, πολλές πίστεις, πολλά βαπτίσματα. Ὅμως, ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος, τό στόμα τοῦ Χριστοῦ, λέει ὅτι ὑπάρχει«εἷς Κύριος, μία πίστις, ἕν βάπτισμα». Στόν ὀρθόδοξο χῶρο κάνουμε λόγο γιά Ὀρθοδοξία (ὀρθή δόξα περί Θεοῦ) καί γιά αἵρεση, πλάνη (πλανεμένη, ἐσφαλμένη, διαστρεβλωμένη δόξα περί Θεοῦ). Ἀπό πότε, ὅμως, οἱ αἱρέσεις καί οἱ αἱρετικοί ἀποτελοῦν ἐκκλησίες;


Μητροπολίτα  Σιατίστης κ. Παύλε, αναγνωρίζετε το απαίσιο πρόσωπο του ναζισμού, αλλά δυστυχώς, δεν αναγνωρίζετε το απαίσιο πρόσωπο του λατινόφρονου οικουμενισμού. Το μεν πρώτο φονεύει σώματα, το δε δεύτερο φονεύει αθάνατες ψυχές για τις οποίες ο Χριστός μας, έχυσε το Αίμα Του. Οι 26 Οσιομάρτυρες κάηκαν ζωντανοί διότι δεν μνημόνευαν τον λατινόφρονα εχθρό της Κυρίας Θεοτόκου και του Υιού Της, ενώ εσείς τον μνημονεύετε και τον υποδέχεσθε μετά βαϊων και κλάδων.

Οἱ διυλίζοντες τὸν κώνωπα, τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντες!

Δεν υπάρχουν σχόλια: