Θεοειδής τρισενότης του
ανθρώπου.
Μόνον εν τω Κυρίω Ιησού τω Θεανθρώπω απέκτησεν ο άνθρωπος δια πρώτην φοράν
την αίσθησιν της πραγματικής και τελείας ενότητος, του είναι του και δη της
τρισενότητος. Εις αυτήν ακριβώς την θεοειδή τρισενότητα, του είναι εύρε και την
ενότητα του είναι του, μαζί δε και την θεοειδή αθανασίαν και την αιώνιον ζωήν.
Δια τούτο η αιώνιος ζωή είναι η επίγνωσις του Τριαδικού Θεού και η ομοίωσις
προς Αυτόν (πρβλ. Ιω. 17,3. Κολ. 2,9-10. Εφ. 3,19. Ματθ. 5,48) και ως εκ τούτου
αυτή είναι η κλήσις μας, η ελπίς της κλήσεώς μας, «κλήσεως αγίας» (Β΄Τιμ. 1,9),
«κλήσεως επουρανίου» (Εβρ. 3,1), «κλήσεως του Θεού» (Φιλ. 3,14. Εφ.
1,18. Ρωμ. 11,29). Δια πρώτην φοράν και μόνον εις την Εκκλησίαν του Χριστού
αισθανόμεθα με τρόπον ζωντανόν και αθάνατον ότι εκλήθημεν «εν μια ελπίδι της
κλήσεως ημών» (Εφ. 4,4). Όλοι οι άνθρωποι έχουν μίαν κλήσιν, και μία ελπίς
είναι η ελπίς όλων των ανθρώπων. Η κλήσις αυτή βιούται εμπειρικώς δια της
Εκκλησίας και εν τη Εκκλησία «συν πάσι τοις αγίοις», δια μέσου των αγίων
μυστηρίων και των αγίων αρετών (Εφ. 3, 18-19). Όταν βιούμεν εμπειρικώς την
κλήσιν μας τότε και αισθανόμεθα «εν σώμα και εν πνεύμα» «συν πάσι τοις αγίοις»,
«ούτως οι πολλοί εν σώμά εσμεν εν Χριστώ» (Ρωμ. 12,5), «και γαρ εν ενί Πνεύματι
ημείς πάντες εις εν σώμα εβαπτίσθημεν… και πάντες εις εν Πνεύμα εποτίσθημεν,
και γαρ το σώμα ουκ έστιν εν μέλος, αλλά πολλά… πολλά μεν μέλη εν δε
σώμα»(Α΄Κορ. 12,13. 14. 20. 27). «Υμείς δε εστε σώμα Χριστού και μέλη εκ
μέρους» (Α΄ Κορ. 12,27). Η ελπίς οδηγουμένη από την πίστιν και την ευαγγελικήν
αγάπην μας φέρει προς την πραγμάτωσιν και επίτευξιν της κλήσεώς μας και του
σκοπού και νοήματος της ζωής μας, δηλαδή προς την θείαν τελειότητα. Και πάλιν,
τούτο πραγματοποιείται μόνον εντός των ορίων του θεανθρωπίνου Σώματος του
Χριστού δια μέσου των θεανθρωπίνων δυνάμεών Του, με τας οποίας τρέφονται και
από τας οποίας ζουν όλοι οι «σύσσωμοι» αυτού του αγίου και ενός Σώματος, του
έχοντος εν εαυτώ το εν πνεύμα, το Πνεύμα το Άγιον, το Πνεύμα της Αληθείας (Ιω.
15,26). Το Πνεύμα αυτό ενώνει τας ψυχάς όλων των χριστιανών εις μίαν ψυχήν, την
καθολικήν ψυχήν, όλας τας καρδίας εις μίαν καρδίαν, την καθολικήν καρδίαν, και
όλα τα πνεύματα εις εν πνεύμα, το καθολικόν πνεύμα της Εκκλησίας, και εις μίαν
πίστιν, την καθολικήν πίστιν της Εκκλησίας. Πρόκειται, εις την πραγματικότητα,
περί της ενώσεως και της ενότητος του σώματος και της ενότητος του πνεύματος,
εις την οποίαν τα πάντα γίνονται εκ του Πατρός δια του Υιού εν τω Αγίω
Πνεύματι. Διότι «ο αυτός εστι Θεός ο ενεργών τα πάντα εν πάσιν» (Α΄ Κορ. 12,6.
Ρωμ. 11,36). «Ούτως οι πολλοί εν σώμά εσμεν εν Χριστώ», δια πρώτην φοράν και
μόνον εν Χριστώ (Ρωμ. 12,5).
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου