Η Αποστολική περικοπή (Β΄Τιμ. 2, 1-10) ταιριάζει στη ζωή του Αγίου Χαραλάμπους καθώς παρουσιάζει τα γνωρίσματα του αγωνιστού ιερέως και επισκόπου. Γράφτηκε όταν ο Απόστολος Παύλος ήταν φυλακισμένος στην Ρώμη και θεωρούσε ότι η φυλάκισή του θα προκαλούσε απογοήτευση και αποθάρρυνση στους χριστιανούς. Σε άλλη συνάφεια λέει στον Τιμόθεο ότι του γράφει για να του υπενθυμίσει ότι πρέπει να αναζωπυρώσει το χάρισμα του, το χάρισμα της ιεροσύνης, γιατί ο Θεός δεν μας έδωσε πνεύμα δειλίας αλλά δυνάμεως και αγάπης και σωφρονισμού. Μην ντρέπεσαι γιατί ο Χριστός μαρτύρησε, ούτε να ντρέπεσαι επειδή εγώ είμαι φυλακισμένος και να σιωπάς. Αλλά όπως εγώ κακοπαθώ στη φυλακή έτσι και εσύ να τολμάς και να μιλάς κι αν τύχει κακοπάθησε και εσύ για το Ευαγγελίο όπως και εγώ. Δεν ντρέπομαι όμως! Να γνωρίζεις επίσης ότι εκτός από αυτά τα δεσμά, οι περισσότεροι από τους μαθητές μου με εγκατέληψαν. Όμως από την άλλη πλευρά, ο Θεός να δώσει έλεος στον οίκο του Ονησιφόρου γιατί δεν ντράπηκε και ήρθε εδώ στη Ρώμη και με βρήκε και με αναπαύει. Περαιτέρω στη σημερινή περικοπή αναφέρεται στο πως πρέπει να είναι ένας επίσκοπος, ένας ιερέας ...να είναι όπως ο Άγιος Χαράλαμπος. Εσύ όμως τέκνον μου αντίθετα με όλους αυτούς οι οποίοι με απεστράφησαν (Και στη σημερινή εποχή γίνονται αυτά. Πολλοί μαθητές αποστρέφονται τους δασκάλους τους και πολλές φορές τους συκοφαντούν) εσύ όμως τέκνον μου να είσαι δυνατός με τη χάρη του Ιησού Χριστού και αυτά που έμαθες από εμένα να τα παραδώσεις σε πιστούς ανθρώπους. Βλέπετε όχι σε άπιστους!!! Μην κοιτάς την καλοπέρασή σου, το βόλεμά σου, την ανάπαυσή σου, την ευημέριά σου (Όπως κάνουμε οι περισσότεροι σήμερα από τους κληρικούς και μεγαλοσχήμονες, αλλά και λαϊκούς... καλοπέραση, ευημερία, χρήματα...) εσύ πρέπει να διώκεις την κακοπάθεια. Και το δικαιολογεί αυτό με τρία παραδείγματα: 1) Όταν πάει κανένας και στρατεύεται, ξεχνάει τα κοσμικά. Και η χριστιανική πολιτεία είναι στρατιά Χριστού. Ο Θεός μας στρατολόγησε όλους. 2) Αν κάποιος είναι αθλητής, στο τέλος δεν παίρνει στεφάνι αν δεν κάνει τον αγώνα του νομίμως. Ο γεωργός ο οποίος κοπιάζει στα χωράφια του, πρέπει πρώτος να μεταλαμβάνει τους καρπούς και εσύ για να απολαύσεις καρπούς πνευματικούς, πρέπει να κοπιάσεις, να καλλιεργήσεις τις ψυχές των ανθρώπων. Επιπροσθέτως, ακόμη και τα μέσα της συντηρήσεως του να απολαύσει από τους ανθρώπους που διδάσκει, δεν είναι κακό. Στο κήρυγμά σου να μνημονεύεις τον Χριστό και το θαύμα της Αναστάσεως, το Ευαγγέλιο (δηλαδή) για το οποίο κακοπαθώ ως κακούργους. Με έχουν φυλακίσει νομίζοντας ότι θα με φιμώσουν, ότι θα σταματήσει το κήρυγμα του Ευαγγελίου. (Όπως κάνουνε πολλοί σε όλες τις εποχές και κάνουν και σήμερα. Αυτές τις ημέρες ακούστηκε απειλή αρχιερέως απευθυνόμενος στο Μητροπολίτη Πειραιώς ο οποίος είναι ελευθερόφρων και όχι δειλός, ακούστηκε απειλή να λεει ότι και αυτή η φωνή του Πειραιώς και μερικών άλλων φωνές, σε λίγο θα σιωπήσουν. Μας φοβερίζουν και από επάνω! Αυτοί που προδίδουν την πίστη, προδίδουν την Ορθοδοξία, σιγά-σιγά θα μας βάλουν και στη φυλακή και είναι σίγουροι ότι θα μας κάνουν να σιωπήσουμε. Αλλά ο λόγος του Θεού, η αλήθεια, δεν εκδιώκεται. Η αλήθεια έχει τον δικό της τον τόπο και από τον τόπο της, κανένας δεν μπορεί να τη διώξει. Αν κάποιο κήρυκα του Λόγου τον φυλακίσουν, το κήρυγμα δεν δένεται μαζί με αυτόν, αλλά προχωρεί. Ακόμα και αν μας φυλακίσουν, δεν μπορεί να δέσει κανείς την γλώσσα μας. Την γλώσσα την δένει η δειλία και η απιστία γι αυτό και εγώ, όλα τα υπομένω για να μην εμποδιστεί το κήρυγμα του Ευαγγελίου. Τέτοιος ποιμένας ήτανε και ο Άγιος Χαραλάμπης. (Εννοιολογική εξήγηση του ονόματος Χαραλάμπης). Ο Άγιος Χαράλαμπος μαρτύρησε το 202 μ.Χ. καταγόταν από την Μαγνήσια. Ποια Μαγνησία όμως; Τρεις επαρχίες διεκδικούν την καταγωγή του αγίου... Τιμάται πάντως πολύ σε όλη την Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Θεσσαλία, διότι μετά τον αποκεφαλισμό του το λείψανο του, το οποίο περιποιήθηκε η κόρη του αυτοκράτορα, η οποία έγινε χριστιανή, η Γαλήνη, μετά το μαρτύριό του μοίρασαν τα λείψανα του σε όλη τη χώρα. Η κάρα του βρίσκεται στη Θεσσαλία, στη Μονή του αγίου Στεφάνου στα Μετέωρα. Ο άγιος Χαραλάμπης υπέστη φοβερά μαρτύρια: τον έγδαραν, τον σούβλισαν, τον έκαψαν και επειδή από όλα αυτά γλίτωσε, τελικά του έκοψαν το κεφάλι. Αυτό που πρέπει να μας μείνει είναι ότι ιδιαίτερα οι κληρικοί, αλλά και οι λαϊκοί, δεν πρέπει να έχουμε πνεύμα δειλίας αλλά πνεύμα θάρρους. Να μη φοβόμαστε να μαρτυρήσουμε για την πίστη μας, να μαρτυρήσουμε την πίστη μας, να προβάλουμε την πίστη μας και να συγκακοπαθούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου