Πολλά σημεία της Παλαιάς Διαθήκης θα βρεις που αναφέρουν
την αναχώρηση από τούτη τη ζωή ως θάνατο ή άδη. Από τότε όμως που ο Χριστός και
Θεός μας προσέφερε τον Εαυτό Του για θυσία, και από τότε που έγινε η Ανάσταση,
έβγαλε αυτές τι λέξεις και έφερε καινούρια και παράξενη κατάσταση στη ζωή μας.
Γιατί από τότε, από την Ανάστασή Του κι εξής, την αναχώρηση από αυτήν τη ζωή,
δεν τη λέμε πια θάνατο, αλλά κοίμηση και ύπνο. Αλλα όμως, πώς μπορούμε να το
αποδείξουμε αυτό ,ακουσε προσεκτικά τι λέει ο ίδιος ο Χριστός, «Ο φίλος μας ο
Λάζαρος κοιμήθηκε, αλλά πηγαίνω για να τον ξυπνήσω». Όσο είναι δηλαδή εύκολο
για μάς να ξυπνήσουμε και να σηκώσουμε όρθιο κάποιον που κοιμάται, τόσο εύκολο
είναι και στον Κύριο όλων μας να αναστήσει νεκρό. Αλλά επειδή τα λόγια Του ήταν
πρωτάκουστα και ασυνήθιστα, δεν τα κατανόησαν σωστά ούτε οι μαθητές Του, μέχρις
ότου τα είπε πιο ξεκάθαρα, από συγκατάβαση για την αδυναμία τους, για να Τον
κατανοήσουν. Και ο διδάσκαλος ολόκληρης της οικουμένης, ο μακάριος Παύλος,
γράφοντας προς τους Θεσσαλονικείς λέει: «Δε θέλω να αγνοείται τι συμβαίνει με
κείνους που κοιμήθηκαν, για να μη λυπάστε όπως και οι άλλοι που δεν έχουν
ελπίδα». Και σε άλλο σημείο πάλι: «αραγε και κείνοι που κοιμήθηκαν με πίστη και
ελπίδα στο Θεό χάθηκαν;». Και πάλι: «Εμείς οι ζωντανοί, που απομείναμε εδώ, δε
θα προφθάσουμε εκείνους που κοιμήθηκαν». Και σε άλλο σημείο ακόμη: «Όπως
πιστεύουμε ότι ο Ιησούς πέθανε και αναστήθηκε, έτσι να πιστεύουμε ότι ο Θεός θα
πάρει μαζί του εκείνους που κοιμήθηκαν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου