Πόθεν τόσος αρειανισμός σήμερον; Εκ του ότι ο άνθρωπος
έγινε σήμερον το μέτρον των πάντων, μέτρον όλων των ορατών και αοράτων όντων
και πραγμάτων. Μετρών με τον εαυτόν του τα πάντα ο ευρωπαϊκός άνθρωπος
απορρίπτει παν ό,τι είναι ευρύτερον από τον άνθρωπον, μεγαλύτερον από τον
άνθρωπον, απειρότερον από τον άνθρωπον. Το στενόν του μέτρον στενεύει τον
Θε-άνθρωπον εις άνθρωπον. Ο κλοιός της αμαρτίας συσφίγγει τον υπερήφανον νουν
του ανθρώπου, και ούτος δεν βλέπει και δεν αναγνωρίζει καμμίαν πραγματικότητα
μεγαλυτέραν από τον εαυτόν του. Ο υπέρ νουν άθλος της πίστεως εις τον Θεάνθρωπον
Χριστόν διασπά αυτόν τον κλοιόν και ανοίγει τον νουν εις τας απείρους
πραγματικότητας. Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος ώρισεν άπαξ δια παντός τον ρόλον του
νου εις την ερμηνείαν της Προσωπικότητος του Θεανθρώπου Χριστού: ο ρόλος του
είναι της υπακοής. Εις τον Χριστιανισμόν οδηγεί η πίστις, ο δε νους οδηγείται,
η γνώσις είναι καρπός της πίστεως της δι΄ αγάπης ενεργουμένης και εν ελπίδι
εργαζομένης.
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου