Μεταμορφούμενος δια των εν χάριτι ασκήσεων ο άνθρωπος καθίσταται
βαθμιαίως ολοέν και αγιώτερος και φωτεινότερος. Το να ζη κανείς ευαγγελικώς τούτο
σημαίνει: να ακτινοβολή το φως του Λόγου του Θεού, το θείον άκτιστον Φως, να
μεταβληθή εις φως, να γίνη φως, διότι η ζωή και το φως είναι ομοούσια εν τω Θεώ
και τω Θεανθρώπω (πρβλ. Ιωάν. 1,4), και δια τούτο και εις όλους τους αληθινούς
χριστιανούς. Αυτή η λάμψις του κεχαριτωμένου Φωτός παρίσταται εις τας ιεράς
εικόνας των αγίων με ένα φωτοστέφανον. Το χαρακτηριστικόν γνώρισμα της
προσωπικότητος του αγίου είναι το ότι ακτινοβολεί το φως της αιωνίου Αληθείας,
και δικαιοσύνης, και αγιότητος, και ωραιότητος. «Και το φως εν τη σκοτία
φαίνει, και η σκοτία αυτό ου κατέλαβεν» (Ιωάν. 1,5). Το βασίλειον του θανάτου επεκτείνεται όσον και ο άνθρωπος, όσον ο
άνθρωπος αυξάνει την επιρροήν γύρω του τόσον απλώνει και τον θάνατον, αυτό
είναι η τραγική μοίρα του εις τον κόσμον. Θα έχετε προσέξει πως εις το σύμπαν
τίποτε δεν είναι θνητόν, παρά μόνον ο άνθρωπος και όσα ζουν γύρω του. Ο
ουμανισμός! Ένα αφελές παιδικό παιχνίδι μέσα εις τον πολύβοον μύλον του
θανάτου. Ο άνθρωπος με την αμαρτίαν και τον θάνατον μετέβαλε αυτόν τον κόσμον
εις μίαν φοβεράν τερατωδίαν. Και θα έχαναν το μυαλό τους και οι ελάχιστα
ευαίσθητοι άνθρωποι μέσα εις τας φρικαλεότητας της γης, εάν δεν τους εδίδετο το
θείον έλλογον φως, το φωτίζον κάθε άνθρωπον εις την πορείαν του μέσα εις το
ζοφερόν σκότος της αμαρτίας και του θανάτου (πρβλ. Ιωάνν. 1,9. Β΄ Κορ.
4,6).
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου