Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

 Ο άνθρωπος, που ειλικρινώς αναζητεί το νόημα και το φως της ζωής ευρίσκει πάντοτε ενέκφραστον πνευματικήν χαράν και ενθουσιασμόν και πνευματικά κίνητρα και ευρυτάτους ορίζοντας μέσα εις την μυστικήν και αγίαν Ορθόδοξον Εκκλησίαν. Δεν υπάρχει απελπισία και λύπη, αμφιβολία και σκότος, αμαρτία και θάνατος μέσα μου και μέσα σου, τα οποία δεν θα ηδυνάμεθα να αποδιώξωμεν με τας θαυμαστάς ορθοδόξους προσευχάς. Εάν το σκότος έχει καταλάβη την ψυχήν σου και συ, παράλυτος κατά το πνεύμα, είσαι βυθισμένος εις το σκότος, ιδού μία προσευχή, κλαύσε και δάκρυσε και θα σε βοηθήση: «Ο φωτισμός των εν σκότει κειμένων, η σωτηρία των απηλπισμένων, Ιησού Σώτερ μου, προς Σε ορθρίζω, Βασιλεύ του κόσμου, φώτισόν με τη ση λαμπρότητι!»… (Κανών ικετήριος εις τον Γλυκύτατον Ιησούν, ωδή ε΄). Έχεις σκοτισθή από τας πολλάς αμαρτίας; Ιδού το φάρμακον: «Ιησού γλυκύτατε, φώτισόν με τον εσκοτισμένον. Ιησού, το φως μου, φώτισόν με!»…  Εάν οι ακάθαρτοι και αισχροί λογισμοί ενοχλούν την καρδίαν σου, πρόστρεχε εις την προσευχήν και προσεύχου με δάκρυα: «Ιησού γλυκύτατε, φώτισον τους λογισμούς της καρδίας μου. Ιησού, το φως το άγιον, επίλαμψον επ΄ εμέ!»… Εάν δε πάλιν εις τους ορίζοντας της ψυχής σου εμφανίζονται τα πύρινα σύννεφα της ηδυπαθείας, κατέφευγε εις αυτήν την θαυμαστήν προσευχήν: «Ιησού γλυκύτατε, φώτισον τα αισθητήριά μου, εσκοτισμένα τοις πάθεσιν. Ιησού γλυκύτατε, φύλαξον την καρδίαν μου από επιθυμίας πονηράς!»… Και όταν όλα τα δεινά ορμήσουν από παντού επάνω σου, δια να σε ρίψουν εις σκότος, εις απόγνωσιν, εις θάνατον, τότε βόησον προς τον πανοικτίρμονα Κύριον: «Εν τω ουρανώ τα όμματα εκπέμπω μου της καρδίας, προς Σε Σωτήρ, σώσόν με ση επιλάμψει!» (Αναβαθμοί του β΄ ήχου, αντίφωνον α΄ ).

Συνεχίζεται.