Οι θεοφόροι άγιοι είναι το φως του κόσμου, οι φωστήρες
του κόσμου (Ματθ. 5,14. Ιωάν. 8,12. Φιλ. 2,15), δια τούτο το σκότος της
αμαρτίας δεν δύναται να τους καταλάβη, δεν είναι όμως φως αυτοί καθ΄΄ εαυτούς,
αλλ΄ ένεκα του Χριστού του εν αυτοίς, αυτοί είναι μόνον οι πιστοί κάτοχοι και
φορείς του φωτός του Χριστού. Και μετά τον θάνατόν των οι άγιοι εξακολουθούν να
φωτίζουν, διότι αυτοί ακτινοβολούν όχι μόνον δια των αγίων λόγων, αλλά και δια
των ιερών λειψάνων των. και το πιο εμφανέστερον παράδειγμα είναι τα άγια
λείψανα του αγίου Σάββα. Δια τούτο και έκαψαν αυτά οι Τούρκοι (Τα λείψανα του
Αγίου Σάββα, πρώτου Αρχιεπισκόπου των Σέρβων 1169-1235, --εκάησαν υπό των
Τούρκων 360 έτη μετά τον θάνατόν του, 10 Μαϊου 1594—εις την πλατείαν Vracar εν
Βελιγραδίω). Αλλ΄ είναι άραγε δυνατόν να κάψη κανείς το φως με την φωτιά; Διότι
τότε το φως γίνεται ακόμα μεγαλύτερον… «Κύριος φωτισμός μου και Σωτήρ μου, τίνα
φοβηθήσομαι;»
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου