ΟΙ ΘΕΑΤΡΙΝΟΙ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Πολλοί  ἄνθρωποι χρησιμοποιοῦν τὴν ὑποκρισία προκειμένου νὰ κα-

λύψουν τὶς ἀδυναμίες τους καὶ τὶς ἁμαρτωλὲς καὶ ἀξιοκατάκριτες

πράξεις τους. Σκοπός τους πάντα ἡ δημιουργία καλῶν ἐντυπώσε-

ων γιὰ τὸ πρόσωπό τους. Ἐνῶ δὲν θέλουν νὰ ἀλλάξουν τὴν ἁμαρτωλή

ζωή τους, τοὺς ἀρέσει νὰ ἐμφανίζονται διαφορετικοὶ καὶ ἀνώτεροι.

Τὸ φαινόμενο αὐτὸ εἶναι εὐρέως διαδεδομένο. Οἱ ὑποκριτὲς εἶναι

πολλοὶ καὶ οἱ ἐντυπώσεις ἐπίσης ποὺ δημιουργοῦν πολλές. Σὲ αὐτὸ

βοηθάει καὶ ἡ τηλεόραση, ἡ ὁποία τοὺς προβάλλει προθύμως, χωρὶς

ποτὲ νὰ ἀσχολεῖται μὲ τὴν προσωπική τους ζωή. Ὁ φακὸς πέφτει πάν-

τα στὴν ὑποκριτική τους εἰκόνα, ποὺ φιλοτεχνεῖται μὲ ἐπιμέλεια.

Οἱ ὑποκριτὲς εἶναι πρόσωπα ποὺ ἀπωθοῦν. Ὅπως ἦταν καὶ οἱ Φαρι-

σαῖοι στὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ, οἱ ὁποῖοι ἐμφανίζονταν ὡς σπουδαῖοι

καὶ ἐνάρετοι, ἐνῶ ἦταν ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο. Τοὺς ἐνδιέφερε ἡ δη-

μόσια εἰκόνα καὶ ὄχι τὸ πραγματικὸ ἦθος. Ἕνας ἐπίσκοπος λέει ὅτι «ὁ

φαρισαϊσμὸς στὴ θρησκεία καὶ τὴ ζωὴ εἶναι τὸ ἀσυμπαθέστατο

πρᾶγμα, καὶ στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ καὶ στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων. Ἡ ὑπο-

κρισία τῶν τρόπων, ἡ σκληρότης τῶν αἰσθημάτων, ἡ αὐτοϊκανοποίησις

καὶ πεποίθησις γιὰ τὴν ἠθικὴ καὶ πνευματικὴ κατάστασί μας εἶναι οἱ

κακίες, ποὺ συνθέτουν τὸ φαρισαϊσμό».

Δυστυχῶς, ὁ λαὸς βλέπει τὰ ἐξωτερικὰ καὶ ἐπηρεάζεται. Μένει στὶς

ψεύτικες συμπεριφορές, πιστεύει τὶς δηλώσεις καὶ ἐπιπόλαια χειροκρο-

τεῖ τοὺς «χαρισματούχους». Αὐτὴ τὴν ἀδυναμία τοῦ λαοῦ γνωρίζουν οἱ

ὑποκριτὲς καὶ ἐνεργοῦν ἀναλόγως. Ὁ λαὸς δὲν διακρίνει τὰ φαινόμενα

ἀπὸ τὴν οὐσία τῶν πραγμάτων, γι᾽ αὐτὸ γίνεται καὶ εὔκολο θῦμα.

Ὁ Χριστὸς δὲν ἀνεχόταν τὴν ὑποκριτικὴ συμπεριφορὰ τῶν Φαρι-

σαίων καὶ συχνὰ χρησιμοποιοῦσε σκληροὺς λόγους, προκειμένου νὰ

διορθωθοῦν οἰ ἴδιοι ἀλλὰ καὶ ὁ ἀνυποψίαστος λαὸς νὰ ἐνημερωθεῖ καὶ

νὰ μὴ τοὺς ἐμπιστεύεται. Θεωροῦσε τὴν ὑποκρισία βεβήλωση τῶν

ἱερῶν καὶ τῶν ὁσίων.

Τὸ φαινόμενο τῆς ὑποκρισίας ὑπῆρχε καὶ ὑπάρχει στὸν ἱερὸ χῶρο

τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι τὸ φαρμακερὸ ἀγκάθι, ποὺ πληγώνει πολλοὺς

πιστοὺς καὶ γι᾽ αὐτὸ πρέπει νὰ κόβεται καὶ νὰ καίγεται. Δὲν εἶναι εὔκο-

λο τὸ ἔργο αὐτό. Οἱ ἀντιδράσεις εἶναι μεγάλες καὶ κάποτε λυσσαλέ-

ες. Πρέπει ὅμως τὸ κακὸ νὰ περισταλεῖ καὶ κάποτε νὰ ἐκλείψει. Ἕνας

πολύπειρος ἐπίσκοπος, ἀναφερόμενος στοὺς ὑποκριτές, ποὺ ἐμφανί-

ζονται στὴν Ἐκκλησία, ἔγραφε: «Εἶναι δυστύχημα ποὺ φαρισαῖοι

ὑπάρχουν πάντα κι ἡ ἀλήθεια τοῦ χριστιανισμοῦ καὶ τὸ ἔργο τῆς

Ἐκκλησίας κακοποιεῖται καὶ σήμερα —ἀπὸ κείνους, ποὺ μονοπωλοῦν

τὴν πίστι καὶ ἰδιοποιοῦνται στὴ σκέψι του τὸ Θεὸ καὶ ἐξουθενώνουν

τοὺς ἄλλους καὶ ἐπιδεικνύουν τὴν ἁγιότητάς τους, ἀπὸ τοὺς ὑποκρι-

τάς, τοὺς θεατρίνους τῆς θρησκείας καὶ τῆς ἠθικῆς. Αὐτοὶ εἶναι ἀσυμ-

παθεῖς καὶ στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων ὅσων καταλαβαίνουν— καὶ στὰ

μάτια τοῦ Θεοῦ».

" Oρθόδοξος  Τύπος"