Α­κο­λου­θοῦμε τήν πί­στη πού μᾶς πα­ρέ­δω­σαν οἱ Ἅ­γι­οι Πα­τέ­ρες

Δύ­ο προϋ­πο­θέ­σεις ὑ­πάρ­χουν δι­ά τήν ἐξασφάλισιν τῆς αἰωνίου χαρᾶς καί ἀγαλλιάσεως. Ἡ σω­στή πί­στις καί τά κα­λά ἔρ­γα. Οἱ δύ­ο αὐ­τοί σω­τή­ρι­οι ὅ­ροι, εἶ­ναι ἀλ­λη­λέν­δε­τοι. Δη­λα­δή δέν ἀρ­κεῖ κά­ποι­ος νά ἀ­κο­λου­θῆ τήν σω­στή πί­στη καί νά ὑστε­ρῆ ἀ­γα­θῶν ἔρ­γων. Οὔ­τε πάλι νά εἶ­ναι κα­λός ἄν­θρω­πος μέ ἀγαθά ἔργα ἀλ­λά νά εὑρί­σκε­ται ἐ­κτός τῆς ὀρθῆς πί­στεως. Διότι καί ἡ πρώ­τη πε­ρί­πτω­σις καί ἡ δευτέ­ρα, ὁ­δη­γοῦν εἰς τήν ψυ­χι­κήν ἀ­πώ­λει­αν.

Καί τί θά πρέ­πει νά κά­νου­με ἴ­σως ἐρω­τή­ση κά­ποι­ος. Ὁ κό­σμος σή­με­ρα εἶ­ναι πο­νη­ρός, ἡ ἐ­πι­βί­ω­σις δύ­σκο­λη, οἱ ἄν­θρω­ποι ἀ­νε­λέ­η­τοι. Μό­νο ἄν γί­νου­με ἀ­πό­κο­σμοι,  θά ἀ­πο­φύ­γου­με τίς ψυ­χο­βλα­βεῖς ἐ­πιρ­ρο­ές τοῦ κό­σμου. Ἀλ­λά πῶς νά γί­νη αὐ­τό; Νά μήν ἐν­δι­α­φερ­θοῦ­με δι­ά τήν ἐ­ξα­σφά­λι­σι τῶν βι­ο­τι­κῶν μας ἀ­να­γκῶν; Νά μήν φρο­ντί­σου­με δι­ά τήν ἀ­πο­κα­τά­στα­σιν τῶν παι­δι­ῶν μας; Ὄ­χι βέ­βαι­α. Οἱ ἀ­κρό­τη­τες δέν εἶ­ναι δεί­γμα τῆς Ὀρ­θοδόξου πί­στεως. Ἡ φρο­ντί­δα δι­ά τήν ζω­ή μας, τήν οἰ­κο­γέ­νει­ά μας, τά παι­δι­ά μας,  εἶ­ναι ἀ­πα­ραί­τη­το μέλ­η­μα κά­θε ἀν­θρώ­που, καί μά­λι­στα Χρι­στι­α­νοῦ ἀλ­λά θά πρέ­πει νά προ­σέ­χου­με, ὥ­στε ὅ­λα αὐ­τά νά  ἐ­πι­τυ­γχά­νο­νται, χω­ρίς νά ἐ­πι­φέ­ρουν βλα­πτι­κές συ­νέ­πει­ες εἰς τήν ψυ­χή μας.

Προ­τάσ­σο­ντας λοι­πόν τήν ψυ­χι­κήν μας ὠ­φέ­λει­αν, ἐμεῖς οἱ πι­στοί εἰς τάς Πα­ρα­δόσεις τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κ­λη­σί­ας, ἀ­κο­λου­θοῦμε τήν πί­στη πού μᾶς πα­ρέ­δω­σαν οἱ Ἅ­γι­οι Πα­τέ­ρες, χωρίς και­νο­τομίες καί ἐκσυγχρονισμούς, δε­χό­με­νοι  πολλάκις τά χλε­υα­στι­κά σχό­λι­α καί τίς εἰ­ρω­νι­κές ἐ­πι­κρί­σεις ἐκείνων πού ἀ­πο­λαμ­βάνουν τίς πρωτοκαθεδρίες καί τούς ματαί­ους θρό­νους.

Ταῦτα πάντα, ἀντιπαρερχόμεθα -μέ τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ- μέ ὑπομονή καί ἀγάπη, χάριν τῆς καλῆς Ὀμολογίας, τήν ὁποία μᾶς παρέδωσαν καί μᾶς ὑπέδειξαν νά διαφυλάτουμε οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀ­λοί­μο­νον, ἄν εἰς τήν δισχιλι­ε­τήν ἱ­στο­ρί­αν τῆς Ἐκ­κ­λη­σί­ας, δέν ὑπῆρχαν οἱ Στουδίτες, οἱ Φώτιοι, οἱ Μάρκοι Εὐγενικοί, καί τόσοι ἄλλοι, πού ἀντετάχθησαν εἰς τάς ἐπιβουλάς κατά τῆς Ἐκλησίας καί ἀντιμετώπισαν τούς φιλόδοξους καινοτόμους τῆς ἐποχῆς τους. Ἀλοίμονον, ἄν χά­ριν τῆς ἐ­ξελί­ξεως, καί τῶν ἑκάστοτε "μοντέρνων" ἰδεῶν, ἀ­να­τρέ­πα­με καί δι­α­φο­ρο­ποι­ού­σα­με τά Ἱ­ε­ρά καί Ὅ­σι­α τῆς Πί­στεώς μας. Ἀλοίμονον· σή­με­ρα δέν θά εἶ­χε ἀ­πο­μεί­νει τί­πο­τα.