Καιρός είναι
νομίζομεν να συνταχθούν αι δυνάμεις της αγίας μας Ορθοδοξίας επί το
μαχητικώτερον και ουσιωδέστερον. Και αντί να κατατριβώμεθα περί μικρά, εις
καινοσπουδίας, και εις σκληράς διώξεις των πιστών του παλαιού ημερολογίου, οι
οποίοι – κατά κανόνα – και συντηρητικοί το φρόνημα είναι και ευσεβείς και
εθνικόφρονες, να κηρύξωμεν ανυποχώρητον ιδεολογικόν πόλεμον, εναντίον όλων των
παντοειδών αιρετικών, που ασύδοτοι απεργάζονται την υπονόμευσιν της αγίας μας
πίστεως και την φθοράν και την αποσύνθεσιν των πατροπαραδότων Ορθοδόξων
βιωμάτων μας. Διότι εν τη ουσία και τη πραγματικότητι και ο Χιλιασμός και ο
Μασωνισμός και ο Οικουμενισμός και ο Ουμανισμός παραμένουν τελείως ελεύθεροι
εις το φθοροποιόν της ιστορικής σαρκός και θανασίμως υπονομευτικόν της ψυχικής
του Έθνους αλκής έργου των.
«Ο.Τ.» αρ. φ. 141
1 σχόλιο:
Θα τ΄αφήσουν νομίζετε; Είδαν κι έπαθαν να αλώσουν την ορθοδοξία με κάθε τρόπο, τώρα που κρατούν τα ηνία θα τα χαλαρώσουν; Από το 1204 μαρτυράμε, ίσως και λίγο νωρίτερα, αλλά από εκείνη την αποφράδα μέρα ουσιαστικά πήραμε τη κάτω βόλτα. Και ήρθαν οι Τούρκοι απ΄την ανατολή, ήρθαν οι Φράγκοι από τη δύση, πίεζαν οι Σλάβοι από το βορρά, η Μεσόγειος μας έσωσε από την Αραβοποίηση!. Απ΄αυτούς τη γλυτώσαμε με δεκάδες επιδρομές και λεηλασίες. Εκείνοι όμως που άφησαν το στίγμα τους είναι οι Τούρκοι, εξισλάμισαν το μισό μικρασιατικό πληθυσμό, έσφαξαν ή εξανδραπόδισαν τον άλλο μισό και εδραιώθηκαν. Δε πρόλαβαν οι Φράγκοι να το κάνουν, αντιμετώπιζαν αντιστάσεις κατά τόπους από τον ορθόδοξο κλήρο και λαό, ενώ οι Τούρκοι πιο διπλωμάτες διδακτοί από τους Ρωμιούς- Βυζαντινούς από τις ευκαίρως-ακαίρως άριστες σχέσεις τους,κατάφεραν να πετύχουν εκείνο που δε μπόρεσαν οι Λατίνοι από την εποχή των Ρωμαικών κατακτήσεων! Κια μας προέκυψε το μικρό κρατίδιο του 1832 αποτέλεσμα διπλωματικών συνεργασιών και σκοπιμοτήτων σε βάρος της παραπαίουσας Οθωμανίας, μετά από μια απρόσμενη ναυμαχία στο Ναυαρίνο, και μια εισβολή των Ρώσων ως τα πρόθυρα της Πόλης η οποία νομίζω έπαιξε σημαντικό ρόλο στην απόφαση του Σουλτάνου να δεχτεί την ανεξαρτησία των Ρωμιών, μιας και ήταν οι Ρωμιοί ένα σημαντικότατο συστατικό στοιχείο της κρατούσας τάξης. Ρωμιοί που μετονομάστηκαν σε Έλληνες που ήταν δηλαδή Έλληνες, αλλά έπρεπε να αποτινάξουν αυτή την ονομασία πάσι θυσία σαν ένας λεκές στην ένδοξη ιστορία τους. Και ως Έλληνες πια με σφραγίδα Ευρωπαική κι όχι με το λεκιασμένο όνομα των Ρωμιών απεμπολήσαμε μια μακραίωνη ιστορική διαδρομή 1100 περίπου χρόνων κυριαρχίας στην ανατολική Μεσόγειο που έφτανε ως τους Ιταλιώτες Έλληνες. Αυτό το κρατίδιο όμως για τη δύση έχει ακόμη ένα όνομα που με ευλάβεια κρατάνε, και είναι εκείνο του ορθόδοξου χριστιανού, λεκιασμένο κι αυτό για τη δύση, μυρίζει μούχλα και αρτηριοσκλήρωση, έπρεπε κι αυτό να αλλάξει. Πώς να το αλλάξεις που κυλάει μέσα στις φλέβες αυτού του λαού, η μάλλον κυλούσε ως τώρα και σταδιακά φθίνει; Yπάρχει λύση και για αυτό, εισβολή πολιτισμική εκ των έσω, όλα τα δυτικά υποπροιόντα ντουγρού στο εσωτερικό να τα φάνε μέχρι σκασμού οι ιθαγενείς. Τα δοκίμασαν τη πρώτη φορά και αήδιασαν, αντίδρασαν αλλά σε καίριες θέσεις τοποθετήθηκαν οι καλοθελητές, όλοι σχεδόν σπουδαγμένοι στη Τιβίγκη, τη Ρώμη, τη Σορβόννη και το Λόντον σκουλ οβ εκονόμικς. Πάρτε και φάτε, όλα τζάμπα για τώρα, μετά θα τα βρούμε στο λογαριασμό, ΄τωρα που γυρίζει ο τροχός δοκιμάστε τη γλύκα τους. Φεύγουν οι γενιές η μια πίσω απ΄την άλλη, ξεχνάει η μια τα ανοίγματα της άλλης, και να μια Κερκόπορτα σαν τη PORTA AUREA της Πόλης για να μπαίνει παρασημοφορεμένος ο Αυτοκράτορας. Τώρα δοκιμάστε κι άλλο υποπροιόν, διεθνούς ακτινοβολίας, οικουμενισμό τον λένε και είναι πολύ καλός για φάγωμα μέχρι να μην αναγνωρίζει κανένας ποιός είναι, από που προέρχεται πού παέι και που καταλήγει.
Δημοσίευση σχολίου