Πολυτεχνείο-ένας σύγχρονος μύθος --- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

«Φοβάμαι

τους ανθρώπους που εφτά χρόνια

έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι

και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–

βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας

«Δώστε τη χούντα στο λαό».

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που με καταλερωμένη τη φωλιά

πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που σου 'κλειναν την πόρτα

μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια

και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο

να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που γέμιζαν τις ταβέρνες

και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια

κάθε βράδυ

και τώρα τα ξανασπάζουν

όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη

και έχουν και «απόψεις».

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν

και τώρα σε λοιδορούν

γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.

Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.

Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο»

Μανώλης Αναγνωστάκης

Το ποίημα «Φοβάμαι» γράφτηκε τον Νοέμβρη του 1983 και δημοσιεύτηκε στην εφημ. Αυγή.

Η εξωνημένη γενιά του πολυτεχνείου φιγουράρει ενόψει της πτώσεως της δήθεν λαομισήτου δικτατορίας,  προκειμένου να διασώσει την αμαυρωμένη και αποκεκαλυμμένη αλήθεια περί της, γνωστής τοις πάσι, «προβοκάτσιας» των εξω-εθνικών δυνάμεων, οι οποίες την δημιούργησαν τεχνηέντως, δια να δρομολογήσουν τα τεκταινόμενα του Κυπριακού Ελληνισμού.
--------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Καί αὐτό τό κείμενον τοῦ κ. Κατσιβαρδᾶ ἀποτυπώνει ὅλην τήν ἀλήθειαν, ἡ ὁποία πονεῖ μέν, ἀλλά πρέπει νά ὁμολογῆται! Δέν ξέρω ἄν καί κατά πόσον ὁ ὅρος «συντεταγμένη Πολιτεία», πού χρησιμοποιεῖται στό κείμενον, ἀνταποκρίνεται στήν πραγματικότητα, καθότι βλέπω ὅτι οἱ κατέχοντες τήν ἐξουσίαν πασχίζουν πῶς νά διαλύσουν τά πάντα, νά ἐξαπατήσουν τούς πάντας καί νά παραδώσουν τήν χώραν στούς ἰσλαμιστάς. Μᾶλλον γιά «συντεταγμένην Προδοσίαν» θά πρέπῃ νά ὁμιλοῦμε καί ὄχι για «συντεταγμένην Πολιτείαν»!

Το πολυτεχνείο προπαρασκεύασε ανυπερθέτως, ο αφανής υπερεθνικός διευθύνων ιθύνων νους, μετά των, εν Ελλάδι ανδρεικέλων συνεργών του, δια να επιβάλλει τους ανθελληνικούς σκοπούς των, με το πρόσχημα της ερυθράς δήθεν εξεγέρσεως.

Οι Δούρειοι ίπποι του συστήματος έδρασαν, ίνα επιβάλλουν τους ανίερους σχεδιασμούς των κατά του Ελληνισμού και ενώ ο περιώνυμος «φάκελος της Κύπρου ενδημεί επτασφράγιστος», εν ταυτώ δε, εκατασκευάσθη εκ  του μη όντος, μία ψευδεπίγραφη γενιά, η περιλάλητος και κατάπτυστος γενιά του φερομένου «Πολυτεχνείο», μια γενιά η οποία ανδρώθηκε εις τον συνδικαλισμό και  την υποκουλτούρα της «ντουντούκας», η οποία παραχάραξε τα πραγματικά γεγονότα του 1973, σφετερίσθηκε ανεπαίσχυντα την ιστορία και δόμησε έναν σαθρό και ανιστόρητο μύθο, μεταπολιτευτικά.

Οι πραγματικοί ήρωες, παραμένουν αφανείς, από οιονδήποτε κομματικό χώρο, οι οποίοι, πεπλανημένα ή μη συνετάγησαν, ουδείς και ποτέ τους μνημόνευσε, διότι ανέκαθεν όπως και τότε, οι κατ’ επίφαση επαναστάτες, τα μίσθαρνα έμμισθα φερέφωνα του συστήματος, εκτελούσαν ακατάληπτες και μη προσβάσιμες, εις την λαϊκή μάζα εντολές, προκειμένου να προλειάνουν στυγνά την μεθόδευση των επιγενόμενων συμβάντων, μόνον τα πρόσωπα τα οποία υποδαύλισαν την δήθεν εξέγερση, συνιστούν έμπρακτο απόδειξη και απτό τεκμήριο περί του αλυσιτελούς εγχειρήματος, τα οποία, ειρήσθω εν παρόδω, ευρίσκονται εν ζωή και διαβιούν δαψιλώς, απέχοντα παρασάγγας από τα δακρύβρεκτα μαρξιστικά χρεοκοπημένα συνθήματα του παρελθόντος.

 Μετά ταύτα, δημιουργήθηκε μία Νέα Τάξη πραγμάτων, μία  κίβδηλος αριστερεπώνυμη νομενκλατούρα, η οποία οραματιζόταν, την μετάβαση από τον σοσιαλισμό εις τον κομμουνισμό, με την διαφορά όμως, ότι τούτο επετεύχθη, επί τη πράξει, δια της διασπαθίσεως του δημοσίου χρήματος,  την εγκαθίδρυση μίας στυγνής κομματοκρατίας εις τον δημόσιον τομέα, την ολοσχερή διάλυση των πανεπιστημίων, την ευθεία κατακρεούργηση της Ελληνικής γλώσσης και τοιουτοτρόπως έτικτε, προϊόντος του χρόνου, το «αυγού του φιδιού», την εμετική τοιαύτη αριστερή νοοτροπία, η οποία δυστυχώς κρατάει ακέραια, άχρι και σήμερον, αφορώσα τον εθνομηδενισμό, την κατάλυση της δημόσιας διοικήσεως και τον αχανή αντικοινωνικό συνδικαλισμό του ατομοκεντρικού μηδενισμού.

Ως εκ τούτου η γενιά του πολυτεχνείου, συνιστά μία αργυρώνητη, ανιστόρητη, ψευδεπίγραφα προοδευτική γενιά, άνευ αρχών, άνευ αξιών, η οποία απεμπόλησε, παν ψήγμα εθνικής αξιοπρέπειας, κοινωνικής δικαιοσύνης, επιβάλλουσα ανενδοιάστως το αυθεντικό δόγμα της : ότι «όλα επιτρέπονται» αρκεί να δηλώνεις εν γένει αριστερός και ειδικότερον σοσιαλιστής.

Ο συνειδησιακός εκμαυλισμός της νεολαίας, η διάλυση της παιδείας, η αποχαλίνωση των ηθών, η τροποποίηση της νομοθεσίας επί τω χείρω, επιφέροντας δήθεν νεωτερισμούς και ρηξικέλευθες τομές προς το οικογενειακό δίκαιο, κλυδωνίζοντας τον θεσμό της οικογένειας, υποβαθμίζοντας κατ’ ουσίαν και εκ του αποτελέσματος το φύλο της γυναίκας, απαξιώνοντας συλλήβδην το ορθόδοξο φρόνημα, εγκαινιάζοντας μία νεοπαγή μορφή ολοκληρωτισμού και οιονεί πιστοποιήσεως φρονημάτων, θέτοντας εις την κλίνη τον προκρούστη τον μη αριστερό, λοιδορώντας και καταδιώκοντάς τον ως «φασίστα και χουντικό»

Ο πολιτικός «ρεμβανσισμός» της ανθελληνικής αριστεράς, αναβιώσασα τα εμφυλιακά πάθη, έθεσε τα θεμέλιά της από την έκπαλαι τε και επ’ εσχάτων εποχή της περιφήμου γενιάς δήθεν του Πολυτεχνείου, ένας εσμός ανθρώπων οι οποίοι δεν κόμισαν ουδέν δια την  πρόοδο και εξέλιξη της κοινωνίας, πέραν από λήθη της ιστορίας, την κατάλυση των εθνικών αρχών και αξιών, την αναρχία, τον εκφυλισμό, την ισοπέδωση και διάλυση των θεσμών.

Ενόψει της δεκάτης εβδόμης (17), Νοεμβρίου, προς άρση της δόλιας κιβδηλοποιήσεως της ιστορίας μας από μία μερίδα ευπώλητων αριστερπώνυμων τυχοδιωκτών, τους οποίους, η ίδια η σύγχρονη Ιστορία μας, τους έχει αποβάλλει καταδικάζοντάς τους ανεκκλήτως στην "ειρκτή" της συλλογικής μας ανυποληψίας.

Η προβληματική που αναφύεται είναι η εξής :

Το Πολυτεχνείο σήμερα αποτελεί πεπερασμένο απολίθωμα κατ' επάγγελμα επαναστατών των Μνημονίων, μίσθαρνων, τελούντων σε διατεταγμένη έξωθεν υπηρεσία, οργάνων, ή πράγματι εφαλτήριο εθνικής ανάτασης και συλλογικών κοινωνικών διεκδικήσεων.

 Ποιος άραγε ο ρόλος των υπερεθνικών διευθυντηρίων τότε και τώρα !!! Τι απηχεί σήμερα, το τότε "Ψωμί Παιδεία Ελυεθερία" και τι συνάφεια αντανακλά σήμερα η μεθοδευμένη καταστροφή της Ελληνικής σημαίας, υπό την ανοχή της Συντεταγμένης Πολιτείας;

Ο Λαός με απονεκρωμένα αντανακλαστικά, παρακολουθεί και δέχεται παθητικά την ήττα, έχοντας αλλοτριωθεί, καθιστάμενος εκών άκων, ένα υποτελές ανδράποδο μίας ανίερης συμμαχίας, ρητορικής και αριστερεπώνυμων συνθημάτων !!!!

Τροφή δια σκέψη.

Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς

 Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω