ΝΕΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ «ΤΙ ΕΣΤΙΝ ΑΙΡΕΣΙΣ» -- του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη Ομ. Καθηγητού Παν. Αθηνών

Στο γνωστό περιοδικό της Θεσσαλονίκης «Παρακαταθήκη», στο τεύχος Μαϊου – Ιουνίου 2007, δημοσιεύθηκε άρθρο του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους π. Γεωργίου Καψάνη, με τίτλο: Ανησυχία για την προετοιμαζομένη από το Βατικανό ένωσι Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών!                                                                                                                                

Ο π. Γεώργιος έχει μέχρι σήμερα συμβάλει πληθωρικώς, με τα αντιαιρετικά θεολογικά του κείμενα, για την εκτενή πληροφόρηση του πληρώματος της Εκκλησίας, για τις θεολογικές – δογματικές αποκλίσεις των ετεροδόξων από την θεολογική παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Γνωρίζει βέβαια άριστα τους Ιερείς Κανόνες της Εκκλησίας, καθώς και τις θέσεις των Οικουμενικών Συνόδων απέναντι στις ποικίλες ετεροδιδασκαλίες των διαφόρων αιρετικών. Είναι ένας έγκριτος χειριστής της Θεολογικής και πατερικής γλώσσης της Εκκλησίας! Εντούτοις, στις πρώτες μόλις γραμμές του πιο πάνω άρθρου του, παρουσιάζεται σαν να αγνοεί ή να θέλει να αγνοεί, τι σημαίνει ακριβώς αίρεση! Πως και πότε στοιχειοθετείται η έννοια της αιρέσεως, δεδομένου ότι μεταγλωττίζει αυθαιρέτως τις αιρετικές δραστηριότητες «Ορθοδόξων ταγών και οικουμενιστών, σε φιλικές εκδηλώσεις και φιλοφρονήσεις», προς τον Πάπα Ρώμης! Γράφει:
«Οι φιλικές εκδηλώσεις και φιλοφρονήσεις Ορθοδόξων ταγών και οικουμενιστών προς τον Πάπα Ρώμης δεν θα ενέπνεαν σοβαρές ανησυχίες σε μεγάλο αριθμό συνειδητών Ορθοδόξων, εάν συνωδεύοντο από κάποιες ενδείξεις αλλαγής στη γραμμή του Βατικανού…»! Με τη γενίκευση αυτή, του χαρακτηρισμού των αιρετικών δραστηριοτήτων ταγών της Εκκλησίας ως φιλικών εκδηλώσεων και φιλοφρονήσεων προς το πρόσωπο του Πάπα Ρώμης, κατά τον π. Γεώργιο, ό,τι έγινε στο Φανάρι το Νοέμβριο του 2006, ήταν απλώς μια φιλική εκδήλωση φιλοφροσύνης του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου προς τον Πάπα Ρώμης Βενέδικτο 16^ο! Δεν συνέβη τίποτε, εις βάρος της Ορθόδοξης Εκκλησίας!  Δεν παρέβη ο Πατριάρχης κάποιους Ιερούς Κανόνες ούτε έγινε συλλειτουργία και αιρετική σύμπραξη Πατριάρχου και Πάπα! Η συνάντηση του Πατριάρχου και του Πάπα ήταν μια ευκαιρία εκδηλώσεως αμοιβαίας φιλοφροσύνης! Ως σημαντικός εκπρόσωπος, ο π. Γεώργιος, της αγιορείτικης Πολιτείας, δίνει και πάλι το στίγμα της νοθείας της ηγουμενικής αγιορείτικης συνειδήσεως με την αποστασιοποίησή του από την αλήθεια της Ορθοδοξίας. Την αίρεση τη μεταλλάσσει σε προσωπείο κοσμικής συμπεριφοράς! Δεν βλέπει πουθενά αίρεση. Βλέπει μόνο ανθρώπινες σχέσεις στο επίπεδο και το νόημα μιας κοινωνικής συμπεριφοράς! Έτσι υπάρχει σήμερα ένα αγιορείτικο κείμενο, έγκριτου Καθηγουμένου αγιορείτικης Ιεράς Μονής, το οποίο αποσιωπά την αίρεση και την εξαγνίζει με το προσωπείο της φιλικής εκδηλώσεως και της φιλοφροσύνης. Ο σοφός θεολόγος π. Γεώργιος βλέπει τις αιρετικές δραστηριότητες ως φιλικές αγαθές σχέσεις. Με την οπτική του αυτή σύλληψη προστατεύει την αίρεση, δίνοντας την εντύπωση ότι εθελοτυφλοί, εφόσον ήδη με την πληθώρα των αντιαιρετικών θεολογικών του κειμένων αυτοβεβαιώνεται ως έμπειρος γνώστης του μεγάλου προβλήματος των αιρέσεων στο χώρο της ζωής της Εκκλησίας. Για ποιο λόγο, όμως, εθελοτυφλοί; Η αποσιώπηση και προστασία της αιρέσεως τι του προσφέρουν; Ποιόν εξυπηρετεί; Πάντως με τη στάση του αυτή, απέναντι στις αιρετικές δραστηριότητες ταγών της Εκκλησίας, ο π. Γεώργιος έκανε μια κρίσιμη επιλογή και για τον ίδιο και για την Ορθοδοξία της Εκκλησίας, διότι με την προστασία αυτών των δραστηριοτήτων, αρνείται την αλήθεια της Ορθοδοξίας και δείχνει να περνάει, θέλοντας και μη, στην αντίπερα όχθη της Ορθοδοξίας, στο στρατόπεδο των εχθρών της! Αφήνει ακάλυπτη την Ορθοδοξία από τον θεολογικό – ομολογιακό του δυναμισμό, αυτόν που τουλάχιστον τα κείμενά του απεκάλυπταν μέχρι σήμερα. Τα κείμενά του αυτά μοιάζουν σήμερα, ύστερα από τη νέα ερμηνεία που δίνει ο π. Γεώργιος, σαν μία θεολογική φλυαρία χωρίς δυναμικό ομολογιακό αντίκρυσμα! Δίνουν την εντύπωση ότι ο π. Γεώργιος αναιρεί το θεολόγο εαυτό του, όταν καταλύει ό,τι οικοδόμησε, ως αντιαιρετική συνείδηση, στο πνεύμα των συνειδητών χριστιανών. Σ΄ αυτό συμφωνεί και ο Απόστολος Παύλος: «Ει γαρ α κατέλυσα, ταύτα πάλιν οικοδομώ, παραβάτην εμαυτόν συνίστημι» (Γαλ. 2: 18).  Κρίμα…!