ΣΑΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΔΕΝΔΡΑ -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

«᾿Ετέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ» (Λουκ. 2,11) ἀνήγγειλαν οἱ ἄγγελοι στούς ταπεινούς βοσκούς τῆς Βηθλεέμ. Τό ἴδιο ἄγγελμα ἀπευθύνεται σέ κάθε ἄνθρωπο τῆς γῆς, ἀφοῦ γι᾿ αὐτό κατέβηκε στή γῆ, ἔλαβε ἀρχή ὁ ἄναρχος καί σάρκα ὁ ἄσαρκος Θεός· γιά νά χαρίσει στόν ἄνθρωπο τήν λύτρωση, τήν σωτηρία. ῾Ωστόσο, εἶναι ἀλήθεια διαπιστωμένη, πού καθημερινά καί πολλαπλά ἐπιβεβαιώνεται ὅτι εἶναι ἀνησυχητικά πολλοί οἱ ἀλύτρωτοι, οἱ ἄνθρωποι, πού παραμένουν μακριά ἀπό τήν σωτηρία. Αὐθόρμητο καί εὔλογο ἀνεβαίνει στά χείλη μας τό ἐρώτημα· τάχα γιατί; ῾Η ἀπάντηση ἀποκαλύπτει πολλές καί βαθειές αἰτίες, ὅσο βαθειά καί πολυποίκιλη εἶναι ἡ ἀνθρώπινη ψυχή, ὅσο πλατειά καί ἀνερμήνευτη εἶναι ἡ ἐλευθερία, τήν ὁποία ὁ Θεός ἀναγνωρίζει στό πλάσμα του. Θά ἐπισημάνω μόνο μία —θεμελιακή, κατά τή γνώμη μου— αἰτία, πού καθιστᾶ ἐπίπονο καί γι᾿ αὐτό ἀνεπιθύμητο τόν δρόμο πρός τήν πολυπόθητη σωτηρία. Καί θά μιλήσω παραβολικά.

῞Οταν ὁ διάσημος μαθηματικός Εὐκλείδης πρόσφερε στόν βασιλιά Πτολεμαῖο τήν περίφημη «Γεωμετρία», ἐκεῖνος θαύμασε τό ἐπίτευγμα. Καθώς ὅμως τό φυλλομέτρησε, διαπίστωσε ὅτι τοῦ ἦταν τελείως ἀδύνατο νά κατανοήσει τά γραφόμενα στό βιβλίο. Ρώτησε, λοιπόν, τόν Εὐκλείδη·

—Δέν ὑπάρχει κάποιος εὐκολώτερος τρόπος γιά νά γνωρίσει κανείς αὐτά τά σπουδαῖα πράγματα, πού γράφεις ἐδῶ, χωρίς νά διαβάσει τό βιβλίο;

Καί ὁ σοφός μαθηματικός τοῦ ἀπάντησε·

—Μεγαλειότατε, δέν ὑπάρχει βασιλική λεωφόρος, πού νά ὁδηγεῖ στήν γεωμετρία!

᾿Αναμφίβολα εἶναι ποθητή καί περιζήτητη ἀπό ὅλους ἡ σωτηρία. ᾿Απαιτεῖ ὅμως τήν τόλμη τῆς μετάνοιας, πού συνεπάγεται τήν πορεία στήν «στενή ὁδό» τῆς πίστεως. Εἶναι ὁ μοναδικός δρό μος, πού ὁδηγεῖ στήν ἀληθινή ζωή τούς Ἰουδαίους ἀλλά καί τούς , ὅπως μᾶς πληροφοροῦν οἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων· «καί τοῖς ἔθνεσιν ὁ Θεός

τήν μετάνοιαν ἔδωκεν εἰς ζωήν» (Πραξ. 11,18). ῾Η μετάνοια προϋποθέτει ταπείνωση, συντριβή, ἀπόθεση τῶν σφαλμάτων, τῶν παθῶν καί τῶν ἀδυναμιῶν ἀλλά καί τῶν ἀρετῶν, τῶν καυχημάτων καί τῶν ἐπιτευγμάτων μας στά πόδια τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ. ᾿Επιβάλλει ὁλόψυχη ὑποταγή στό θέλημά του. Μόνο στίς ψυχές, πού Τόν πλησιάζουν μέ τήν ταπείνωση τῶν σοφῶν μάγων, πού Τόν ὑποδέχονται μέ τήν ἁπλότητα τῶν ταπεινῶν ποιμένων τῆς Βηθλεέμ, χαρίζει ὁ Κύριος τήν δυνατότητα νά

Τόν δοξολογήσουν μαζί μέ τούς ἀγγέλους. Μόνο ὅσοι μετανοοῦν καλοδέχονται στήν καρδιά τους τόν Σωτήρα. Καί σ᾿ αὐτούς ἀποκαλύπτεται τό μεγάλο μυστικό ὅτι εἶναι εὐφρόσυνη κι εὐλογημένη ἡ ὁδός τοῦ Κυρίου. Εἶναι, στ᾿ ἀλήθεια, θλιβερό ὅτι σήμερα ὄχι μόνο οἱ δηλωμένοι ἄπιστοι καί ἄθεοι ἀλλά καί οἱ λεγόμενοι χριστιανοί, πού δέν ἔπαυσαν νά νοσταλγοῦν καί νά ἀναζητοῦν τήν σωτηρία, ἀρνοῦνται νά βαδίσουν τόν σίγουρο δρόμο, πού ἄνοιξε ὁ Χριστός. Δέν θέλουν νά παραδεχθοῦν ὅτι δέν ὑπάρχει ἄλλος δρόμος, «βασιλική λεωφόρος», πού νά ὁδηγεῖ ἄκοπα καί ἄνετα στήν σωτηρία. Καί —τό πιό τραγικό— ἐνῶ ἀρνοῦνται νά βαδίσουν τόν αὐθεντικό δρόμο, ἐπινόησαν ἕναν δικό τους, ψεύτικο καί πολύ ἐπικίνδυνο, διότι ὁδηγεῖ μέ ἀκρίβεια στήν «ἀπώλειαν», στήν ὁλοκληρωτική καταστροφή. Εἶναι ὁ ψευτοχριστιανισμός, πού κρατᾶ τό περιτύλιγμα καί ἀπεμπολεῖ τήν οὐσία τοῦ χριστιανισμοῦ. Έτσι καταντοῦμε, κατά τήν ἔκφραση τῶν Ἁγίων Πατέρων, ψευτοχριστιανοί καί ἀχρίστιανοι, ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ μέ τό ὄνομα τοῦ χριστιανοῦ! Δέν εἶναι τῆς ὥρας μία ἀναλυτική παρουσίαση τοῦ σύγχρονου ἐπικίνδυνου ψευτοχριστιανισμοῦ. Σημειώνω μόνο ἕνα δεῖγμα, πού ἔντονα ἐκδηλώνεται κατά τίς γιορτινές ἡμέρες τῶν Χριστουγέννων. Ποιό εἶναι τό «σῆμα κατατεθέν», τό χαρακτηριστικό γνώρισμα τῆς γιορτῆς; Μήπως ἡ μαθητεία καί ἡ μελέτη τῶν συγκλονιστικῶν προφητειῶν, πού προάγει τήν πίστη; Μήπως ἡ λατρεία καί ἡ μυστηριακή ζωή, πού αὐξάνει τήν χάρη; Μήπως ἡ συγχώρεση καί ἡ φιλανθρωπία, πού τρέφει τήν ἀγάπη; ῞Ολα αὐτά, πού μᾶς φέρνουν προσκυνητές στήν φάτνη τῆς Βηθλεέμ, πού ἀποτελοῦν ὑποδοχή καί φιλοξενία ἀντάξια τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ, εἶναι γιά τούς περισσότερους ἀνύπαρκτα. ᾿Ακόμη καί ὅταν ὑπάρχουν, γίνονται ὑποτονικά καί ἀπό συνήθεια. Καί καταντήσαμε νά ἔχουμε ὡς γνώρισμα τῶν Χριστουγέννων τό χριστουγεννιάτικο δένδρο! Τό στολίζουμε μέ πλουμίδια καί μπιχλιμπίδια, τό φορτώνουμε μέ λαμπιόνια, τό κυκλώνουμε μέ φωτάκια, πού ἀναβοσβήνουν, τό πασπαλίζουμε μέ χρυσόσκονες. Καί μ᾿ ὅλα αὐτά δέν παύει νά εἶναι ἕνα ψεύτικο, νεκρό πράγμα, δένδρο χωρίς ρίζες, χωρίς ζωογόνα φύλλα, χωρίς θρεπτικούς καρπούς, σάν τήν τυπική καί ἄκαρπη πίστη μας. Φοβοῦμαι πώς αὐτό τό ἄψυχο χριστουγεννιάτικο δένδρο ἀποδίδει ἐν πολλοῖς τήν εἰκόνα τῶν σημερινῶν χριστιανῶν, πού ἀποξενωμένοι ἀπό τήν ζωή τῆς πίστεως παραμένουν «δένδρα ἄκαρπα». Καί τό πιό θλιβερό, ἐγκληματικό θά τό χαρακτήριζα, μ᾿ αὐτό τό χριστουγεννιάτικο δένδρο ξεγελοῦμε καί ἀποπροσανατολίζουμε τή νέα γενιά, τά παιδιά μας. Δέν τά ἐμποδίζουμε, ὄχι, οὔτε τά ἀπομακρύνουμε ἀπό τήν πίστη. Κάνουμε κάτι πολύ χειρότερο. Τά μυοῦμε «ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων» σέ μία ψεύτικη πίστη, σέ ἕναν ψευτοχριστιανισμό καί γαλουχοῦμε ἔτσι μιά νέα γενιά ψευτοχριστιανῶν, ἀχρίστιανων. Γιά νά συνεχίσουν σάν κι

ἐμᾶς, μιά ζωή ἀρκούμενη στό ἐπίχρισμα τοῦ χριστιανισμοῦ, χωρίς Χριστό, χωρίς πίστη καί μετάνοια. ᾿Αγαπητοί μου, τό θέμα εἶναι καί ξεκάθαρο· ῾Ο Χριστός τά δίνει ὅλα

μόνο σ᾿ ἐκείνους, πού τοῦ παραδίδουν ὅλο τόν ἑαυτό τους μέ τήν μετάνοια. ῎Ω καί νά γινόταν αὐτή τό γνώρισμα τῶν φετεινῶν Χριστουγέννων! Θά ζούσαμε τότε σίγουρα λυτρωτικά, εὐλογημένα Χριστούγεννα!