Επιθυμούμεν δια του παρόντος να εκφράσωμεν τον βαθύτατον
πόνον, την θλίψιν και την αγωνία μας δι΄ όσα εσχάτως συμβαίνουν εις βάρος της
αμολύντου φιλτάτης Ορθοδοξίας από τα όργανα της παναιρέσεως του Αντίχριστου Οικουμενισμού.
Αναγκαζόμεθα να λύσωμεν την ερημητικήν σιωπήν και
υψώνομεν την ταπεινήν μας φωνήν με όλους τους εναπομείναντας αγωνιζομένους
Ορθοδόξους ιεράρχας, ιερείς, μοναχούς, μοναχάς και λαϊκούς αδελφούς: «Στώμεν
καλώς, στώμεν μετά φόβου». Η Χάρις του Θεού μάς αξίωσε να έχωμεν προστάτας και
οδηγούς εις τον μοναχικόν μας βίον τον εκ βρέφους Ηγιασμένον Όσιον Σάββαν και
τον Άγιον Ιωάννην τον Δαμασκηνόν, πρωτοστάτας εις τον αγώνα κατά των
Μονοφυσιτών και Εικονομάχων. Τα όσα διαδραματίζονται με υποκινητάς δυστυχώς
«Ορθοδόξους» Πατριάρχας και Αρχιερείς είναι προ πολλού έξω από τα όρια της
ανοχής και υπομονής μας. Η Ορθοδοξία μας εμπαίζεται, καταπατείται και
διαστρέφεται εκ των έσω, και δυστυχώς οι περισσότεροι σιωπούν.
Οι προαναφερθέντες Άγιοι Πατέρες μας, των οποίων βιώνουμε
καθημερινώς την χαριτόβρυτον παρουσίαν, μας καλούν τώρα παρά ποτέ να βαδίσουμε
ακλινώς και ανδρείως «επί τα ίχνη αυτών», άγρυπνοι φρουροί της πίστεως εις την
επί 1500 και πλέον έτη Θεόκτιστον ταύτην έπαλξιν της Ορθοδοξίας. Η Ιερά και
Σεβασμία Λαύρα του Αγίου Σάββα καυχάται εν Κυρίω, διότι αποτελεί λίκνον του
Μοναχισμού και είναι μητέρα και τροφός πλήθους Οσιομαρτύρων, Ομολογητών και
Ιεραρχών ανά τους αιώνας. Όλοι οι Άγιοί μας, παλαιοί και σύγχρονοι, οι καλώς
τον αγώνα τελέσαντες και την πίστιν τηρήσαντες, δεν υπήρξαν, όπως βλασφήμως
εγράφη, «ατυχή θύματα του αρχιεκάκου όφεως!», αλλά πλήρεις Πνεύματος Αγίου,
ζώντες και μετά θάνατον, όπως το διαλαλεί σιωπηλά το άφθορον σκήνωμα του Αγίου
Σάββα. Από αυτούς εμάθαμεν ότι τον αιρετικόν Πάπαν και τους λοιπούς δυσσεβείς
και αμετανοήτους αιρετικούς ούτε τους λιβανίζομεν, ούτε τους πολυχρονίζομεν,
ούτε τους τιμώμεν, τουναντίον βδελυττόμεθα και καταδικάζομεν τας φρενοβλαβείς
αυτών δοξασίας. Θα αρκούσε και μόνον η επίσκεψις εις τους Αγίους Τόπους της
Παλαιστίνης, για να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι, οι υπέρμαχοι της ψευδενώσεως
μετά των Λατίνων και του αδιακρίτου αγαπητισμού, το ύπουλον, δόλιον και
αδιάλλακτον του πλήθους των Ουνιτών και λοιπών κατ΄ όνομα Χριστιανών, με τους
οποίους, όπως υποστηρίζουν, είμεθα ένα και το αυτό.
Αδελφοί «ουκ έδωκεν ημίν ο Θεός πνεύμα δειλίας, αλλά
δυνάμεως» (Β΄ Τιμ. α: 7). Ο καιρός μάς καλεί εις μετάνοιαν και πεπαρρησιασμένην
ομολογίαν πίστεως.
Κανείς ας μη φανή λιποτάκτης και προδότης. Γίνωμεν πιστοί
και παραμείνωμεν Ορθόδοξοι άχρι θανάτου, ίνα λάβωμεν τον στέφανον της ζωής, «ον
επηγγείλατο ο Κύριος τοις εν αληθεία αγαπώσιν Αυτόν».
Μετά θερμών αγωνιστικών χαιρετισμών και εγκαρδίων εν
Κυρίω ευχών
Αρχιμ. Ευδόκιμος,
Πνευματικός της Ιεράς Λαύρας Σάββα του
Ηγιασμένου και άπαντες οι Σαββαϊται Πατέρες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου