Τα όσα αναφέρει ο αποθανών Σακαρέλλος για την ανοιξιάτικη ισημερία δεν είναι αληθή. Το σχετικό δε απόσπασμα εκ του Πηδαλίου, είναι προϊόν παπικής προελεύσεως, με σκοπό να δικαιολογήσει την καταδικασμένη και αναθεματισμένη υπό των Πανορθοδόξων Συνόδων του 16ου αιώνος, καινοτομία-αλλαγή του Ημερολογίου. Πως είναι δυνατόν να έχει πέσει η ισημερία και αυτή σήμερα να συνεχίζει να γίνεται στις 7-8 Μαρτίου Ιουλιανού Ημερολογίου; Και διατί η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος θέσπισε ως κατώτατον όριο του Πάσχα την 22α Μαρτίου και ως ανώτατον την 25η Απριλίου; [όρος που δεν τηρείται στον νέο ημερολόγιο]. Παραθέτω την σχετική ανάλυση, ώστε να γίνει κατανοητό, ότι η εαρινή ισημερία ευρίσκεται εκεί που την έθεσε ο Δημιουργός, στις 7-8 Μαρτίου Ιουλιανού Ημερολογίου. Ως γνωστόν, τα όρια που έθεσε η Α' Οικουμενική Σύνοδος για τον εορτασμό του Πάσχα είναι από 22 Μαρτίου μέχρι 25 Απριλίου. Λένε με το νέο πως το Πάσχα εορτάζεται την Κυριακή που ακολουθεί την πρώτη πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία (δηλαδή αν στις 21 Μαρτίου είναι πανσέληνος και ημέρα Σάββατο τότε το Πάσχα είναι την Κυριακή 22 Μαρτίου, το κατώτατο όριο, άρα χρησιμοποιούν το "διορθωμένο Ιουλιανό"). Εμείς λέμε ότι εορτάζεται την Κυριακή μετά την πρώτη ΕΑΡΙΝΗ πανσέληνο (δηλαδή της πανσελήνου του πρώτου φεγγαριού που θα γεννηθεί μετά την εαρινή ισημερία).
-----------------------------
ΧΣ: «Το σχετικό δε απόσπασμα εκ του Πηδαλίου, είναι προϊόν παπικής προελεύσεως, με σκοπό να δικαιολογήσει την καταδικασμένη και αναθεματισμένη υπό των Πανορθοδόξων Συνόδων του 16ου αιώνος, καινοτομία-αλλαγή του Ημερολογίου. Πως είναι δυνατόν να έχει πέσει η ισημερία και αυτή σήμερα να συνεχίζει να γίνεται στις 7-8 Μαρτίου Ιουλιανού Ημερολογίου;»
Σχόλιον: Δέν μοῦ ἀρέσει νά ἐμπλέκωμαι σέ συζητήσεις πού ἀνάγουν τό ἡμερολογιακόν ζήτημα εἰς ἀστρονομικόν θέμα, ἐνῷ στήν πραγματικότητα εἶναι ἀκραιφνῶς δογματικόν, ὅπως ἀναφέρει καί ὁ τίτλος τοῦ παρόντος ἄρθρου. Ὡστόσον, ὅταν οἱ συνεχισταί τῆς ἱερᾶς Παραδόσεως, χλευαζόμενοι ὡς «Παλαιοημερολογῖται», λέγουν καί γράφουν ἀνακρίβειες καί πράττουν ἄτοπα, τότε δίδουν λαβήν εἰς τό οἰκουμενιστικόν στρατόπεδον νά ἐμφανίζωνται ὅτι αὐτοί κατέχουν τήν Ἀλήθειαν καί ἄρα δικαίως χλευάζουν τούς «Παλαιοημερολογῖτας» ὡς «ἀγραμμάτους», «σχισματικούς» κ.λπ. Ἐν προκειμένῳ, ὅλοι οἱ ἐρευνηταί οἱ ἀσχοληθέντες μέ τό θέμα γράφουν ὅτι ὄντως ἡ ἐαρινή ἰσημερία ἔπεσε ἀπό τήν 21ην Μαρτίου, πού ἦτο κατά τήν Α' Οἰκουμενικήν Σύνοδον (325 μ.Χ.), στήν 8ην Μαρτίου (Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης) καί ἐσχάτως στήν 7ην Μαρτίου μέ τό Ἰουλιανόν Ἡμερολόγιον (Ν. Μάννης), ἐπειδή τό Ἰουλ. Ἡμερολόγιον «χάνει» κάποια λεπτά κάθε χρόνο. Πολλοί ἐρευνηταί ἀναφέρουν μάλιστα ὅτι οἱ Πατέρες τῆς Α' Οἰκ. Συνόδου εἶχον ὑπ' ὄψιν των αὐτήν τήν ἀνακρίβειαν τοῦ Ἰουλ. Ἡμερολογίου. Συνεπῶς, ποῦ στηρίζει ὁ κ. Στουραΐτης τόν ἰσχυρισμόν του, ὅτι ἡ ὡς ἄνω πτῶσις τῆς ἰσημερίας εἶναι δῆθεν ψεύδη τοῦ Πηδαλίου, διότι αὐτό δέν εἶναι δῆθεν δυνατόν;
------------------------
Κε Στουραΐτη, μελετῶ τό ἡμερολογιακόν ζήτημα ἀπό τό 1998. Οὐδείς ἀπό τούς συγγραφεῖς πού ἔχω διαβάσει ἀμφισβητεῖ τούς τέσσερας ὅρους πού ἔθεσεν ἡ Α' Οἰκ. Σύνοδος διά τόν καθορισμόν τῆς ἡμερομηνίας τοῦ Ἁγίου Πάσχα, ὅπως ἀκριβῶς αὐτοί περιγράφονται στην σελ. 8 τοῦ ἱεροῦ Πηδαλίου, στήν ὑποσημείωσιν 1 τοῦ Ζ' Ἀποστολικοῦ Κανόνος. Στούς 4 αὐτούς ὅρους ΔΕΝ περιλαμβάνεται καί ὁ ὅρος τό Πάσχα νά ἑορτάζεται ἀπό 22-3 μέχρι 25-4. Οὔτε θά μποροῦσε, βεβαίως, νά περιλαμβάνεται, ἐφόσον ὡς καθοριστικός ὅρος ἐτέθη ἡ ἐαρινή ἰσημερία, ἡ ὁποία, ὅπως ἔγραψα καί χθές, πέφτει, ἄρα δέν εἶναι δυνατόν νά ὑπάρχουν τά ὡς ἄνω σταθερά ὅρια ἡμερομηνιῶν. Τά ὅρια αὐτά ἀναφέρουν, βεβαίως, καί ἄλλοι συγγραφεῖς, ἀλλ' οὐδείς ἐξ αὐτῶν ἔγραψεν ὅτι ἀποτελοῦν ὅρον τῆς Α' Οἰκ. Ἁπλούστατα, μέ τά μέχρι τοῦδε δεδομένα, τά ὡς ἄνω ὅρια ἀπορρέουν ἀπό τούς 4 ὅρους. Εἶσθε ὁ πρῶτος πού ἰσχυρίζεται ὅτι τό διάστημα ἀπό 22-3 μέχρι 25-4 ἀποτελεῖ ὅρον τῆς Α' Οἰκ. καί ἑπομένως τό Πηδάλιον, πού δέν περιλαμβάνει αὐτόν τόν «ὅρον», δῆθεν ψεύδεται. Ὅπως ἔγραψα καί χθές, ἡ ἀστρονομική διάστασις τοῦ θέματος οὐδέποτε μέ εἵλκυσε νά τήν μελετήσω, διότι ἔχω πεισθῆ πρό πολλοῦ ὅτι τό θέμα εἶναι δογματικόν. Αὐτή εἶναι ἡ πτυχή τοῦ προβλήματος πού οἱ τοῦ στρατοπέδου τῶν Οἰκουμενιστῶν ΔΕΝ δύνανται ν' ἀντιμετωπίσουν σοβαρῶς, παρά μόνον μέ διαστροφές τῆς ἀληθείας. Δῶστε τους, λοιπόν, καί ἄλλην τροφήν μέ τίς ἀνακρίβειες πού γράφετε, ὅπως τούς δώσατε καί μέ τό ἀνούσιον σχίσμα πού κάνατε τό 1937. Γιά μένα, ὅπως ἔχω γράψει πολλές φορές, οἱ Ματθαιϊσταί φέρουν τήν ἰδίαν εὐθύνην μέ τούς Οἰκουμενιστάς διά τό σημερινόν χάλι πού ἐπικρατεῖ στήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. Δέν ἐπανέρχομαι, διότι δέν ἐπιθυμῶ νά ὑποβιβάσω ἕν δογματικόν ζήτημα εἰς ἀστρονομικόν.
5 σχόλια:
ΧΣ: «Το σχετικό δε απόσπασμα εκ του Πηδαλίου, είναι προϊόν παπικής προελεύσεως, με σκοπό να δικαιολογήσει την καταδικασμένη και αναθεματισμένη υπό των Πανορθοδόξων Συνόδων του 16ου αιώνος, καινοτομία-αλλαγή του Ημερολογίου. Πως είναι δυνατόν να έχει πέσει η ισημερία και αυτή σήμερα να συνεχίζει να γίνεται στις 7-8 Μαρτίου Ιουλιανού Ημερολογίου;»
Σχόλιον: Δέν μοῦ ἀρέσει νά ἐμπλέκωμαι σέ συζητήσεις πού ἀναγουν τό ἡμερολογιακόν ζήτημα εἰς ἀστρονομικόν θέμα, ἐνῷ στήν πραγματικότητα εἶναι ἀκραιφνῶς δογματικόν, ὅπως ἀναφέρει καί ὁ τίτλος τοῦ παρόντος ἄρθρου. Ὡστόσον, ὅταν οἱ συνεχισταί τῆς ἱερᾶς Παραδόσεως, χλευαζόμενοι ὡς «Παλαιοημερολογῖται», λέγουν καί γράφουν ἀνακρίβειες καί πράττουν ἄτοπα, τότε δίδουν λαβήν εἰς τό οἰκουμενιστικόν στρατόπεδον νά ἐμφανίζωνται ὅτι αὐτοί κατέχουν τήν Ἀλήθειαν καί ἄρα δικαίως χλευάζουν τούς «Παλαιοημερολογῖτας» ὡς «ἀγραμμάτους», «σχισματικούς» κ.λπ. Ἐν προκειμένῳ, ὅλοι οἱ ἐρευνηταί οἱ ἀσχοληθέντες μέ τό θέμα γράφουν ὅτι ὄντως ἡ ἐαρινή ἰσημερία ἔπεσε ἀπό τήν 21ην Μαρτίου, πού ἦτο κατά τήν Α' Οἰκουμενικήν Σύνοδον (325 μ.Χ.), στήν 8ην Μαρτίου (Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης) καί ἐσχάτως στήν 7ην Μαρτίου μέ τό Ἰουλιανόν Ἡμερολόγιον (Ν. Μάννης), ἐπειδή τό Ἰουλ. Ἡμερολόγιον «χάνει» κάποια λεπτά κάθε χρόνο. Πολλοί ἐρευνηταί ἀναφέρουν μάλιστα ὅτι οἱ Πατέρες τῆς Α' Οἰκ. Συνόδου εἶχον ὑπ' ὄψιν των αὐτήν τήν ἀνακρίβειαν τοῦ Ἰουλ. Ἡμερολογίου. Συνεπῶς, ποῦ στηρίζει ὁ κ. Στουραΐτης τόν ἰσχυρισμόν του, ὅτι ἡ ὡς ἄνω πτῶσις τῆς ἰσημερίας εἶναι δῆθεν ψεύδη τοῦ Πηδαλίου, διότι αὐτό δέν εἶναι δῆθεν δυνατόν;
Η Α΄Οικουμενική Σύνοδος έθεσε ως κατώτατον όριο της τελέσεως της εορτής του Πάσχα την 22αν Μαρτίου Ιουλιανού Ημερολογίου και ως ανώτατον την 25ην Απριλίου Ιουλιανού Ημερολογίου.
Ο λόγος,λοιπόν, που οι φωτισμένοι υπό του Αγίου Πνεύματος Πατέρες καθόρισαν το παραπάνω διάστημα, έχει άμεσα σχέση με την εαρινή ισημερία και με την επίσης εαρινή πανσέληνο. Επτά[7] Μαρτίου εαρινή ισημερία συν δεκατέσσερις ημέρες της πανσελήνου,όταν η πρώτη ημέρα αυτής ξεκινήσει ταυτόχρονα με την εαρινή ισημερία,μας κάνει 21 Μαρτίου.
Συνεπώς η 21η Μαρτίου ,κατά την Α΄Οικουμενική Σύνοδο, ήταν το κατώτατον όριο της εαρινής πανσελήνου,κ.Χατζηνικολάου, και όχι της ισημερίας.
Ο λόγος ,λοιπόν,που εγράφησαν τα περί δήθεν πτώσεως της ισημερίας και ότι αύτη το 325 ευρίσκετο στις 21 Μαρτίου είναι για να δικαιολογήσουν οι καινοτόμοι και εκτός Εκκλησίας νεοημερολογίτες την καταδικασμένη και αναθεματισμένη αλλαγή του ημερολογίου.
Μελετήστε καλύτερα το παραπάνω άρθρο και θα κατανοήσετε το θέμα.
Υ.Γ.Η ημερομηνία που τελείται η εαρινή ισημερία με το Γρηγοριανό Ημερολόγιο είναι η 21η Μαρτίου.
Να γιατί ο παπικός δάκτυλος κατέγραψε στο Πηδάλιο ότι στον καιρό της Α΄Οικουμενικής η εαρινή ισημερία γινόταν στις 21 Μαρτίου.
Η Α΄Οικουμενική Σύνοδος έθεσε ως κατώτατον όριο της τελέσεως της εορτής του Πάσχα την 22αν Μαρτίου Ιουλιανού Ημερολογίου και ως ανώτατον την 25ην Απριλίου Ιουλιανού Ημερολογίου.
Ο λόγος,λοιπόν, που οι φωτισμένοι υπό του Αγίου Πνεύματος Πατέρες καθόρισαν το παραπάνω διάστημα, έχει άμεσα σχέση με την εαρινή ισημερία και με την επίσης εαρινή πανσέληνο. Επτά[7] Μαρτίου εαρινή ισημερία συν δεκατέσσερις ημέρες της πανσελήνου,όταν η πρώτη ημέρα αυτής ξεκινήσει ταυτόχρονα με την εαρινή ισημερία,μας κάνει 21 Μαρτίου.
Συνεπώς η 21η Μαρτίου ,κατά την Α΄Οικουμενική Σύνοδο, ήταν το κατώτατον όριο της εαρινής πανσελήνου,κ.Χατζηνικολάου, και όχι της ισημερίας.
Εάν η ανοιξιάτικη ισημερία ήταν στις 21 Μαρτίου το 325,τα όρια για την τέλεση της εορτής του Πάσχα δεν θα ήταν από 22 Μαρτίου έως 25 Απριλίου,αλλά από τέσσερις [4] Απριλίου έως [8] Μα΄ί΄ου,όπως ακριβώς γίνεται στο νέο ημερολόγιο.
Ο λόγος ,λοιπόν,που εγράφησαν τα περί δήθεν πτώσεως της ισημερίας και ότι αύτη το 325 ευρίσκετο στις 21 Μαρτίου είναι για να δικαιολογήσουν οι καινοτόμοι και εκτός Εκκλησίας νεοημερολογίτες, την καταδικασμένη και αναθεματισμένη, υπό των Πανορθοδόξων Συνόδων του 16ου αιώνος, αλλαγή του ημερολογίου.
Μελετήστε καλύτερα το παραπάνω άρθρο και θα κατανοήσετε το θέμα.
Υ.Γ.Η ημερομηνία που τελείται η εαρινή ισημερία με το Γρηγοριανό Ημερολόγιο είναι η 21η Μαρτίου.
Να γιατί ο παπικός δάκτυλος κατέγραψε στο Πηδάλιο ότι στον καιρό της Α΄Οικουμενικής η εαρινή ισημερία γινόταν στις 21 Μαρτίου.
Κε Στουραΐτη, μελετῶ τό ἡμερολογιακόν ζήτημα ἀπό τό 1998. Οὐδείς ἀπό τούς συγγραφεῖς πού ἔχω διαβάσει ἀμφισβητεῖ τούς τέσσερας ὅρους πού ἔθεσεν ἡ Α' Οἰκ. Σύνοδος διά τόν καθορισμόν τῆς ἡμερομηνίας τοῦ Ἁγίου Πάσχα, ὅπως ἀκριβῶς αὐτοί περιγράφονται στην σελ. 8 τοῦ ἱεροῦ Πηδαλίου, στήν ὑποσημείωσιν 1 τοῦ Ζ' Ἀποστολικοῦ Κανόνος. Στούς 4 αὐτούς ὅρους ΔΕΝ περιλαμβάνεται καί ὁ ὅρος τό Πάσχα νά ἑορτάζεται ἀπό 22-3 μέχρι 25-4. Οὔτε θά μποροῦσε, βεβαίως, νά περιλαμβάνεται, ἐφόσον ὡς καθοριστικός ὅρος ἐτέθη ἡ ἐαρινή ἰσημερία, ἡ ὁποία, ὅπως ἔγραψα καί χθές, πέφτει, ἄρα δέν εἶναι δυνατόν νά ὑπάρχουν τά ὡς ἄνω σταθερά ὅρια ἡμερομηνιῶν. Τά ὅρια αὐτά ἀναφέρουν, βεβαίως, καί ἄλλοι συγγραφεῖς, ἀλλ' οὐδείς ἐξ αὐτῶν ἔγραψεν ὅτι ἀποτελοῦν ὅρον τῆς Α' Οἰκ. Ἁπλούστατα, μέ τά μέχρι τοῦδε δεδομένα, τά ὡς ἄνω ὅρια ἀπορρέουν ἀπό τούς 4 ὅρους. Εἶσθε ὁ πρῶτος πού ἰσχυρίζεται ὅτι τό διάστημα ἀπό 22-3 μέχρι 25-4 ἀποτελεῖ ὅρον τῆς Α' Οἰκ. καί ἑπομένως τό Πηδάλιον, πού δέν περιλαμβάνει αὐτόν τόν «ὅρον», δῆθεν ψεύδεται. Ὅπως ἔγραψα καί χθές, ἡ ἀστρονομική διάστασις τοῦ θέματος οὐδέποτε μέ εἵλκυσε νά τήν μελετήσω, διότι ἔχω πεισθῆ πρό πολλοῦ ὅτι τό θέμα εἶναι δογματικόν. Αὐτή εἶναι ἡ πτυχή τοῦ προβλήματος πού οἱ τοῦ στρατοπέδου τῶν Οἰκουμενιστῶν ΔΕΝ δύνανται ν' ἀντιμετωπίσουν σοβαρῶς, παρά μόνον μέ διαστροφές τῆς ἀληθείας. Δῶστε τους, λοιπόν, καί ἄλλην τροφήν μέ τίς ἀνακρίβειες πού γράφετε, ὅπως τούς δώσατε καί μέ τό ἀνούσιον σχίσμα πού κάνατε τό 1937. Γιά μένα, ὅπως ἔχω γράψει πολλές φορές, οἱ Ματθαιϊσταί φέρουν τήν ἰδίαν εὐθύνην μέ τούς Οἰκουμενιστάς διά τό σημερινόν χάλι πού ἐπικρατεῖ στήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. Δέν ἐπανέρχομαι, διότι δέν ἐπιθυμῶ νά ὑποβιβάσω ἕν δογματικόν ζήτημα εἰς ἀστρονομικόν.
Οι ισημερίες είναι δύο αμετάβλητες σταθερές που ουδέποτε ΄΄πέφτουν΄΄ και που ουδέποτε μεταβάλλονται,κ.Χατζηνικολάου.
Η συγκεκριμένη αναφορά του Πηδαλίου,μαζί μ΄εκείνες περί εικονογραφίας του Θεού Πατρός,είναι παπικής προελεύσεως ,αντορθόδοξες και παραπλανητικές.
Συμφωνώ μαζί σας ότι το ημερολογιακό είναι πρωτίστως δογματικό ,μόνο που αυτό δεν το ΄΄κατανόησε΄΄ ο πρωτεργάτης του σχίσματος του 1937,πρ.Φλωρίνης Χρυσόστομος ,ο οποίος με το δυνάμει και ουχί ενεργεία,αθώωσε τους ήδη καταδικασμένους και αναθεματισμένους υπό των Πανορθοδόξων Συνόδων του 16ου αιώνος καινοτόμους νεοημερολογίτας.
Θέτω υπ΄ όψιν την αναφορά του κ.Σιμοπούλου ,Διευθυντού Ευγενιδείου,σχετική με το αμετάβλητον των ισημεριών,και το ρόλο που παίζει το γεωγραφικό πλάτος κάθε χώρας.
΄΄ Φέτος η ισημερία είναι στις 26 και όχι στις 22 Σεπτεμβρίου -Ο διευθυντής του Ευγενιδείου εξηγεί γιατί
NEWSROOM IEFIMERIDA.GR
22/09/2016 13:46
Η ισημερία συμβαίνει δύο φορές τον χρόνο, όταν ο άξονας της Γης ευθυγραμμίζεται παράλληλα και σε ορθή γωνία με τον άξονα του Ηλίου, με αποτέλεσμα η νύχτα και η ημέρα να έχουν ίση διάρκεια σε οποιοδήποτε σημείο της γήινης επιφάνειας.
Αυτό συμβαίνει γύρω στις 20 Μαρτίου και στις 22 Σεπτεμβρίου. Ωστόσο, φέτος ισημερία έχουμε στις 26 Σεπτεμβρίου.
Ο επίτιμος Διευθυντής στο Ευγενίδειο Πλανητάριο Διονύσης Σιμόπουλος, καταγράφει τα παράξενα των Ισημεριών και αναλύει το φαινόμενο.
«Ορισμένοι φίλοι κοιτάζοντας τα διάφορα επιτραπέζια ημερολόγια και την διάρκεια της ημέρας και της νύχτας, με ρώτησαν γιατί η ημέρα της ισημερίας δεν συμπίπτει με την ημέρα που έχουμε ίση ημέρα και ίση νύχτα.
Πρόκειται για μία πολύ σωστή παρατήρηση, γιατί μερικές φορές παίρνουμε ορισμένα πράγματα ως δεδομένα.
Πάρτε, για παράδειγμα, την παρατήρηση των φίλων μου για την Ανατολή και τη Δύση του Ήλιου.
Ξέρουμε, δηλαδή, ότι καθημερινά ο Ήλιος θα ανατείλει στην Ανατολή και θα δύσει στη Δύση, και ξέρουμε επίσης ότι η διάρκεια της ημέρας είναι μικρότερη το Χειμώνα και μεγαλύτερη το Καλοκαίρι, ενώ το αντίθετο συμβαίνει για την διάρκεια της νύχτας. Υπάρχουν, όμως, δύο ημέρες στη διάρκεια ενός έτους που η Ημέρα έχει την ίδια διάρκεια με την Νύχτα. Αυτές οι δύο ημέρες ονομάζονται Ισημερίες (ίση μέρα-ίση νύχτα) και σηματοδοτούν η μία την πρώτη μέρα της Άνοιξης και η άλλη την πρώτη μέρα του Φθινοπώρου.
Ας δούμε, όμως, τι ακριβώς συμβαίνει, γιατί αυτό που αποκαλούμε «Ισημερία» (Ανοιξιάτικη και Φθινοπωρινή) δεν είναι στην πραγματικότητα ακριβώς έτσι!
Όπως ξέρετε κάθε μέρα η Γη βρίσκεται σε διαφορετική θέση πάνω στην τροχιά της από αυτήν που βρισκόταν την προηγουμένη, και από κάθε νέα θέση εμείς πάνω στη Γη αντικρίζουμε τον Ήλιο από διαφορετική γωνία. Έτσι κάθε φορά που η Γη συμπληρώνει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο, μας φαίνεται ότι ο Ήλιος ήταν αυτός που συμπλήρωσε έναν κύκλο γύρω από τη Γη, πάνω στην εκλειπτική.
Η εκλειπτική δηλαδή δεν είναι τίποτε άλλο παρά η απεικόνιση, ή η προέκταση πάνω στην ουράνια σφαίρα, της γήινης τροχιάς γύρω από τον Ήλιο.
Αν παρατηρήσουμε την εκλειπτική και τη συγκρίνουμε με τον ουράνιο ισημερινό (την προέκταση δηλαδή του ισημερινού της Γης και την αποτύπωσή του πάνω στον ουράνιο θόλο) θα δούμε ότι οι δύο αυτοί κύκλοι δε συμπίπτουν, αλλά αντίθετα τέμνονται, σχηματίζοντας γωνία ίση με 23 μοίρες και 27 πρώτα λεπτά, λόγω της κλίσης που έχει ο άξονας της Γης σε σχέση με το επίπεδο που σχηματίζει η εκλειπτική.
Η γωνία αυτή ονομάζεται «λόξωση της εκλειπτικής», και τα δύο αυτά σημεία στα οποία τέμνονται οι δύο κύκλοι ονομάζονται «ισημερινά σημεία».
συνεχίζεται]
Δημοσίευση σχολίου