Ανεστέναξε Σωσάννα, και είπε Στενά μοι πάντοθεν...

Μεταφέρω σχόλιο του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου. 

 Ο τίτλος της παρούσης αναρτήσεως είναι του διαχειριστού.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                  

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ἀγαπητέ μου Σταῦρε, σ' εὐχαριστὼ θερμῶς γιά τά στοιχεῖα πού παρέθεσες, ἀρκετά ἀπό τά ὁποῖα μοῦ ἦταν σχεδόν ἄγνωστα. Στό θέμα αὐτό, δέν ἔχω κάνει ὁ ἴδιος ἔρευνα, ἀλλά στηρίζομαι σέ ὅσα ἔχω διδαχθῆ ἀπό πνευματικούς καί λογίους τοῦ π.ἑ. Ἀπό τά ὅσα γνωρίζω, ὡστόσον, δέν νομίζω ὅτι, χωρίς ἀπόφασιν Πανορθοδόξου Συνόδου, μποροῦμε νά ὁμιλοῦμε γιά «ἄκυρα μυστήρια». Ἐπιπλέον, ὅπως μοῦ ἐπεβεβαίωσε καί ἕνας πνευματικός ὅταν τοῦ εἶπα τήν σκέψιν μου, ἡ θέσις περί ἀκύρων μυστηρίων ὁδηγεῖ σέ χίλια ἀδιέξοδα καί ἀντιφάσεις. Χάριν παραδείγματος, μέ καλοῦν σέ γάμους φίλοι Ν/Ηται. Οἱ πνευματικοί μ' ἔχουν διδάξει ὅτι «πηγαίνουμε σ' αὐτά». Ἄν ἐγώ πίστευα ὅτι δέν συντελεῖται μυστήριον ἐκείνην τήν στιγμήν, τότε θά ἔπρεπε νά παραδεχθῶ ὅτι πηγαίνω εἰς θέατρον, κάτι πού δέν δύναμαι νά δεχθῶ, θεωρῶν ὅτι αὐτό θά ἦτο βλασφημία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί αὐθαίρετος σφετερισμός ἐξουσίας τοῦ ἁρμοδίου ὀργάνου, πού εἶναι ἡ Πανορθόδοξος Σύνοδος. Ἀλλά κι' ἐγώ ὁ ἴδιος εἶμαι βαπτισμένος καί παντρεμένος στό ν.ἑ. καί πιστεύω βαθειά ὅτι τῷ ὄντι συνετελέσθησαν αὐτά τά μυστήρια καί ῆσαν μεγίστη εὐλογία γιά μένα, αἰσθάνομαι δέ μεγάλην εὐγνωμοσύνην πρός τούς Ν/Ητας ἱερεῖς πού ἐτέλεσαν αὐτά τά μυστήρια, καθώς καί στήν μακαρίτισσαν πλέον νονά μου. Τό γεγονός ὅτι στά 41 μου ἔμαθα ὅτι «πατριάρχαι» καί ἄλλοι ψευδο-επίσκοποι κηρύττουν βρωμεράν αἵρεσιν ἐπί πολλές δεκαετίες οὐδόλως εἶναι ἀρκετόν δι' ἐμέ νά πιστεύσω ὅτι ἁπλοῖ ἄνθρωποι πού πασχίζουν καθημερινῶς διά τόν ἐπιούσιον ἄρτον καί παλεύουν μέ τήν ἀδικίαν πού ἐπικρατεῖ, ἀλλά δέν ἐπισκέπτονται τό διαδίκτυον (δέν ἔχουν κἄν πρόσβασιν σ' αὐτό!) καί δέν τούς ἐνημέρωσε κανένας ἄλλος ὅτι ὁ Χριστός σταυρώνεται καθημερινῶς καί πρέπει ν' ἀντιπαρατεθοῦμε μέ τούς σταυρωτάς, τούς ὁποίους αὐτοί ἀπό ἄγνοιαν θεωροῦν «ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ», θά κριθοῦν καί αὐτοί ὡς «ἐχθροί τοῦ Θεοῦ» λόγῳ τῆς ἐν ἀγνοίᾳ κοινωνίας των μέ τούς Φαρισαίους Σταυρωτάς τοῦ Κυρίου, ἤτοι τόν Βαρθολομαῖον κ.ἄ. Τίποτε, λοιπόν, δέν συνηγορεῖ ὑπέρ τῆς ἀπόψεως τῶν ἀκύρων μυστηρίων. Γιά τούς ἐν γνώσει κοινωνοῦντας, ὅμως, τόσον οἱ ὡς ἄνω πνευματικοί ὅσον καί ἡ συνείδησίς μου μέ πληροφοροῦν ὅτι αὐτοί δέν λαμβάνουν εὐλογίαν, ἀλλά κατάκρισιν. Τό κρίσιμον ζήτημα εἶναι: πόση γνῶσις ἀπαιτεῖται γιά νέ λέμε «ἐν γνώσει»; Ἀρκεῖ νά ἔχῃ ἀκούσει κάποιος ὅτι «ὁ πατριάρχης δέν βαδίζει καλά», γιά ν' ἀφήσῃ τά καθημερινά προβλήματά του καί νά τό ρίξῃ στό διάβασμα ἐκκλησιαστικῶν εἰδήσεων; Αὐτό, βεβαίως, θά τό κρίνῃ ὁ Θεός. Σοῦ εὔχομαι ὑγείαν καί φώτισιν παρά Θεοῦ.