Εικότως και σήμερον τη επιφοιτήσει του Αγίου Πνεύματος, η των αλιέων αύτη πεπλήρωται σαγήνη, αυτοκελεύστων εν αυτή των λογικών ημών εισπηδώντων ιχθύων· ο γαρ λόγος του Λόγου τους αγραμμάτους σοφίσας, και γλώσσαις πυρίναις τους βραδυγλώσσους στομώσας, τας τέχνας αυτών μετέθηκεν επί το θειότερον λέγων· Δεύτε οπίσω μου, και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων· είπε, δεύτε οπίσω μου, και πάντα προς το κρείττον ευθύς μετεβάλετο. Δώδεκα επιλεχθέντες ετύγχανον οι αθληταί, και τούτων ουδείς ουδαμώς έμεινεν αστεφάνωτος· μία γαρ χάρις τοις πάσι συνήθλει, και τας εκάστου δίκας δοκιμωτέρας εδείκνυε· μόνος ο τάλας Ιούδας της τοιαύτης αγκύρας εαυτόν απεσχοίνισε, φιλήματι τοις λύκοις υποδείξας το πρόβατον και τριάκοντα αργυρίοις πωλήσας τον Κύριον· το γαρ αίμα του πωληθέντος τον κόσμον ηγόρασεν. Αλλ’ ω της υμών Απόστολοι μακαρίας και λαμπράς δωδεκάδος!
Ότι τοις πάσι τα πάντα γεγόνατε χάριτι, ου καλάμω αλλά λόγω τας των ανθρώπων αγέλας εμπύρως ζωγρήσαντες· υμείς γαρ εστε της ορθοδοξίας στερρότατοι στύλοι· της Εκκλησίας θεμέλιοι, της βασιλείας τα σκήπτρα και του ποιμνίου μάλιστα τούτου άγρυπνοι προστάται· της νοσούσης ανθρωπότητος άμισθοι ιατροί, και της ημών μετανοίας προς Θεόν ανάδοχοι συμπαθείς· ως γαρ άκμονες τινες έμψυχοι τυγχάνοντες εν τω τύπτεσθαι, τους τύπτοντας εχάλκευσαν προς επίγνωσιν. Πέτρος μαθητεύει την Ρώμην. Παύλος εκείθεν ευαγγελίζεται τον κόσμον. Ανδρέας της Ελλάδος τους σοφούς διορθούται. Σίμων διδάσκει τον Θεόν τους βαρβάρους. Θωμάς δια βαπτίσματος λευκαίνει τους Αιθίοπας. Ιάκωβος την καθέδραν Ιουδαίας τιμά. Μάρκος τον θρόνον εν Αλεξανδρεία, τη παρά Νείλω, ασπάζεται. Λουκάς και Ματθαίος γράφουσιν Ευαγγέλια. Ιωάννης εν Πάτμω θεολογών και μετά τέλος ζων, εν μνήματι θεραπεύει την Έφεσον. Βαρθολομαίος παιδαγωγεί σωφρονών τους Λυκάονας. Φίλιππος θαυματουργών, σώζει την Ιεράπολιν· άπαντες απανταχού πάντας ευεργετούντες ου παύονται· κόνιν αθάνατον εν τάφοις καταλιπόντες, νυν μεν θεραπευταί, μετ’ ολίγον δε δικασταί του κόσμου προκαθήμενοι· τούτω προσπελάσας χωλός, αρτίπους ανέλυεν· εκείνω παράλυτος, κλινοφορείν εκελεύετο· εκάλει νεκρούς, και τούτους ευθύς υπακούοντας· έτερος δε σκιά μόνη τας νόσους εδίωκεν· άλλου την επίκλησιν οι δαίμονες έφριττον, και τα σουδάρια τούτων απέσταζον ίασιν· μαθηταί γαρ υπήρχον εκείνου, ούπερ το κράσπεδον κλαπέν, τη της αιμορροούσης αφή, την ερυθράν των αιμάτων εξήρανε θάλασσαν. Αλλ’ εγώ προς τους κορυφαίους των Αποστόλων επάνειμι τω λόγω, και των προφητικών εκείνων επιμέμνημαι φωνών· ιδού δη τι καλόν, ή τι τερπνόν, αλλ’ η το κατοικείν επί το αυτό; Ηγείσθω τοίνυν του λόγου Πέτρος, επειδή και πρώτος εις τον αμπελώνα Κυρίου μεμίσθωται. Πέτρος, της του καλού ποιμένος αγέλης πρωτότοκον πρόβατον. Πέτρος, ο από λίμνης εις ουρανούς αναβάς· ο τους ναύτας αφείς, και συλλαλείν αγγέλοις αξιωθείς· ο την Εκκλησίαν παραλαβών εις κυβέρνησιν· ο κλειδούχος των ουρανών προκληθείς, και του δεσμείν και λύειν εξουσίαν δεξάμενος· ο προς την άρνησιν ταχύς, και προς την πίστιν ανενδοίαστος, και προς πάντα του διδασκάλου συνήγορος θερμός, λέγων· «συ ει ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος»· ο συναποθνήσκειν τω Δεσπότη προθέμενος, και μέχρι της αυλής του Καϊάφα τω δεδεμένω λυτρωτή συνεισερχόμενος· ο και αρνούμενος συγγνωστός, και μεταμελόμενος θαυμαστός· ουδέ γαρ μέμψεως τοσούτον δια την άρνησιν, όσον μακαρισμού άξιος δια την μετάνοιαν· ημίν γαρ σφαλλόμενος ωφέλιμος, ότι δακρύσας το πταίσμα κατέλυσε· και προς μικρόν σαλευθείς, εις αιώνας των πιστών ευρέθη θεμέλιος. Εάν γαρ εννοήσης, αγαπητέ, τον τότε καιρόν δειλίας, ουκ αν εύρης πολύ τον Πέτρον προς μέμψιν υπεύθυνον· ο γαρ ήλιος έφυγεν· ο ουρανός εκρύπτετο, πέτραι διερρήγνυντο, ου δυνάμενα φέρειν την ύβριν του κτίσαντος· τότε ο Πέτρος έκλαυσε, τότε ο κορυφαίος ηρνήσατο, και τον άλογον της ημέρας άγγελον, έλεγχον εύρε της προρρηθείσης αρνήσεως· πριν γαρ φησίν αλέκτορα φωνήσαι, απαρνήσει με τρις· αλλ’ ο πρώτος αρνησάμενος, πρώτος επί τον τάφον έδραμε· πρώτος είδε τον αναστάντα ζωοδότην των νεκρών, παρά Μαρίας μαθών, όπερ αυτώ ουκ εθάρρησεν ο επάνω του λίθου καθήμενος Άγγελος. Αλλ’ ας έλθη μετ’ αυτόν εις μέσον Παύλος· ο πάνσοφος της οικουμένης ρήτωρ· ο από λύκου αμνός· ο εξ ακανθών βότρυς· ο εκ ζιζανίων σίτος· ο από εχθρών φίλος· ο από Εβραίων πιστός, ο παρ’ εκείνοις μεν Σαύλος, εμπνέων απειλής και φόνου, παρ’ ημίν δε δούλος Ιησού Χριστού κλητός Απόστολος· ο από βλασφήμων θεολόγος, ο από διωκτών Ευαγγελιστής, ο από πειρατών κυβερνήτης, ο από προδότου στρατιώτης, ο μετά Πέτρου σύσκηνος λαχών εις τάφον, και μετ’ αυτού και ταύτην μη παρών την Συχέμ· ο κατά Βενιαμίν του Ιωσήφ αδελφός, και κατά την Θέκλαν των παίδων πατήρ και διδάσκαλος· ο προ της Δαμασκού τυφλός, και καθ’ εκάστην πόλιν του κηρύγματος οφθαλμός· εξ ουρανού κληθείς, και εις ουρανόν αρπαγείς· ο θεωρήσας τον Παράδεισον προ της εντεύθεν αφίξεως και τον στέφανον της νίκης έτι παλαίων λαβείν, και πάλιν ως λέγει χρεωστούμενος. Παύλος ο εξ εσχάτων πρώτος, ο από εκτρώματος τέλειος ανήρ· ο και διώκων ημάς, και διωκόμενος γλυκύς, ο και Ρωμαίος και Φαρισαίος, και πάντα τοις πάσιν δια πίστιν γινόμενος· Χριστός γαρ ο ειπών Πέτρω, δει σε παθείν, είπε και περί Παύλου, όταν αυτόν έδει υπέρ του ονόματος αυτού παθείν· ίνα ο μεν σταυρούμενος, ο δε την κεφαλήν τεμνόμενος, πίστιν μίαν κηρύξαντες, ένα δρόμον τελέσαντες, εις ένα τάφον σκηνώσαντες, μάρτυρες αληθείς της αναστάσεως ώσι, του παθόντος και ταφέντος και αναστάντος, και τον κόλπον του Πατρός φθάσαντος, όνπερ ουδέποτε κατέλιπε. Προς ους αυτός ο Δεσπότης προφητικώς διαλέγεται· κυκλώσατε την νέαν ταύτην Σιών, και περιβάλετε αυτήν, τουτέστι φυλάξατε· ταις ευχαίς οχυρώσατε· ίνα, όταν ευκαίρως οργίζωμαι και σαλεύω την σύμπασαν, βλέπω την υμών ατελεύτητον ταφήν, και άπερ εκουσίως δι’ εμέ υπεμείνατε πάθη, και προλαμβάνω την υμών δια ταύτα πρεσβείαν· ιερωσύνην γαρ και βασιλείαν όταν ίδω δακρύουσαν, ευθύς προς οίκτον ως συμπαθής επικάμπτομαι, και της εμής εκείνης φωνής επιμέμνημαι· υπερασπιώ της πόλεως ταύτης, δια Δαβίδ τον δούλον μου, και δια Ισραήλ τον άγιόν μου· οίτινες ως υμείς ομονοήσαντες τη πίστει, και τη στολή δείξαντες της ψυχής την ταπείνωσιν, πολλάς μυριάδας προσήνεγκαν, εμέ φορούσας, και παρ’ εμού τω κόσμω τον ιλασμόν αιτούσας· είπον γαρ αιτείτε και δοθήσεται υμίν· ζητείτε και ευρήσετε· αυτώ η δόξα, συν τω αθανάτω Πατρί, και τω Παναγίω και ζωοποιώ αυτού Πνεύματι, νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου