Παληό και Νέο ημερολόγιο -- Του αειμνήστου Αθανασίου Σακαρέλλου, Θεολόγου

2. Η 10η Μαρτίου 1924

 Η 9η Μαρτίου 1924 αποτελεί ορόσημο για την Εκκλησία της Ελλάδος. Είναι η τελευταία μέρα, που το ποίμνιό της ήταν ενωμένο σε μία Εκκλησία. Μετά, η άλλη μέρα που ξημέρωσε, για άλλους ήταν 10η Μαρτίου, για άλλους όμως ήταν …23η Μαρτίου! Ο Ορθόδοξος λαός της Ελλάδος, που έπρεπε να είναι πάντα ενωμένος ενάντια στους τόσους εχθρούς του, διασπάστηκε, σε όσους συνέχισαν να είναι ό,τι ήταν και στις 9 Μαρτίου, δηλ. όσους συνέχισαν ν’ ακολουθούν το Παληό ημερολόγιο, και σ’ όσους δέχτηκαν το Νέο ή Φράγκικο! Οι τελευταίοι ονομάστηκαν «Νεοημερολογίτες». Οι άλλοι, πήραν το όνομα «Γνήσιοι Ορθόδοξοι», ή όπως χλευαστικά τούς ονόμασαν οι αντίθετοί τους, «Παλαιοημερολογίτες»! Και αυτή τη «χλεύη», οι πιστοί συνεχιστές της Ορθοδόξου Παραδόσεως, δηλ. τα εναπομείναντα γνήσια μέλη της Εκκλησίας, «τον ονειδισμόν του Χριστού φέροντες», την θεώρησαν τίτλο τιμής! Την ονομασία « Γνήσιοι» την χρησιμοποιεί ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, προσφωνώντας έτσι τους πιστούς. Έκτοτε, οι ακολουθούντες το Παληό Ημερολόγιο, μένουν πιστοί στη γραμμή τους να μην έχουν καμία «κοινωνία» με όσους δέχτηκαν την αλλαγή του Ημερολογίου. Έχουν την πεποίθηση ότι η αλλαγή του Ημερολογίου αποτελεί κακόδοξη καινοτομία. Πιστεύουν ότι αποτελούν μέλη της Εκκλησίας του Χριστού, σύμφωνα με τα παραγγέλματα των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας, οι οποίοι εντέλλονται στους πιστούς να φεύγουν από τους αιρετικούς επισκόπους, γιατί η «κοινωνία» μαζί τους καθιστά και αυτούς αιρετικούς και τους αποκόπτει απ’ το σώμα της Εκκλησίας. Γι’ αυτό αντέδρασαν έντονα στην αλλαγή του Ημερολογίου το 1924. Ορισμένες απ’ τις πρώτες αντιδράσεις των πιστών αυτών περιγράφουμε στη συνέχεια.