Η Σύνοδος ΓΟΧ : άκυρα τα μυστήρια του νέου

Απάντησις των ΓΟΧ εις την Ι. Σύνοδον

Κύριε Διευθυντά,

Εις την έγκριτον εφημερίδα σας, της 3.2. 2006, προεβλήθη απόφασις Συνοδικής Επιτροπής της Νεοημερολογιτικής Εκκλησίας, σχετικώς με τα μυστήρια της ημετέρας Εκκλησίας, την κανονικήν εγκυρότητα των οποίων απορρίπτει. Επ’ αυτού παρακαλούμεν όπως δημοσιεύσητε την κατωτέρω απάντησίν μας. Οι επίσκοποι της κρατικής Εκκλησίας του Νέου Ημερολογίου δεν διατυπώνουν δια πρώτην φοράν την άποψίν των περί δήθεν ακυρότητος των μυστηρίων της καθ’ ημάς Εκκλησίας. Πολλάκις εις το παρελθόν έχει γίνει λόγος περί του θέματος τούτου. Το γεγονός ουδεμίαν εντύπωσιν μάς προξενεί. Είναι επόμενον να ισχυρίζωνται την θέσιν αυτήν, δια να εμφανίζωνται ότι αυτοί δήθεν αποτελούν την Εκκλησίαν του Χριστού και ότι αυτοί έχουν έγκυρα τα μυστήρια. Είναι αυτό το οποίον λέγει ο λαός: «φωνάζει ο κλέφτης, για να φοβηθή ο νοικοκύρης»! «Νοικοκύρης» εις την Ορθοδοξίαν είναι ο πιστός λαός, κατά την μαρτυρίαν των Ορθοδόξων Πατριαρχών της ανατολής εν έτει 1848. Αυτός φυλάττει την Πίστιν του και αποκρούει κάθε κακόδοξον διείσδυσιν, όπως επεχειρήθη το 1924 με την επιβολήν του Φράγκικου Ημερολογίου. Ο λαός, ο οποίος φρυκτωρεί επί των επάλξεων της Ορθοδοξίας και μάχεται κατά του Οικουμενισμού, είναι η μαρτυρική Εκκλησία μας, η οποία ευρίσκεται εις το στόχαστρον όσων απεστάτησαν από την παραδοθείσαν Πίστιν! Οι καινοτομήσαντες αρχιερείς το 1924, με την αλλαγήν του πατροπαραδότου Ημερολογίου, εις τα πλαίσια του Οικουμενισμού των, έπαυσαν ν’ αποτελούν μέλη του Σώματος του Χριστού, που είναι η Εκκλησία Του. Κατά τον ίδιον τρόπον δεν αποτελούν την Εκκλησίαν του Χριστού, και όσοι, παρά τας αποφάσεις των Πανορθοδόξων Συνόδων του 16^ου αιώνος, δέχονται το Νέον ή Φράγκικον Ημερολόγιον, ή ενστερνίζονται τας αθέους και ψυχοφθόρους διδασκαλίας του Οικουμενισμού, δια την διείδυσιν του οποίου εις τον χώρον της Ορθοδοξίας, πρώτον βήμα υπήρξεν η αλλαγή του Ημερολογίου. Το ότι ο Οικουμενισμός αποτελεί δεινήν αίρεσιν, ή καλύτερον «παναίρεσιν», διακηρύσσεται και από αυτούς ακόμη τους ακολούθους του Νέου Ημερολογίου. Αλλ’ εάν ο Οικουμενισμός είναι αίρεσις, την οποίαν κηρύττουν έργω και λόγω οι εκκλησιαστικοί ηγέται των, από του Αθηναγόρα, Δημητρίου, Βαρθολομαίου, μηδέ του Χριστοδούλου εξαιρουμένου, είναι δυνατόν ποτέ η «εκκλησία» των ν’ αποτελή αληθινή Εκκλησίαν Χριστού; Η Εκκλησία του Χριστού ευρίσκεται μακράν από πάσαν αίρεσιν. Δεν έχει «σπίλον ή ρυτίδα μίαν ή τι των τοιούτων» (Εφ. 5, 27). Κατά δε την Ζ΄ Οικουμενικήν Σύνοδον «η αίρεσις χωρίζει από της Εκκλησίας πάντα άνθρωπον»! Ως εκ τούτου, το 1924 μέλη της Εκκλησίας του Χριστού ήσαν και είναι μόνον όσοι δεν εδέχθησαν το Νέον Ημερολόγιον, δεν κοινωνούν με όσους δέχθηκαν αυτό και δεν υπέκυψαν μέχρι σήμερον εις τον πειρασμόν της αιρέσεως του Οικουμενισμού! Μόνον αυτή η Εκκλησία, είναι η πραγματική Ορθόδοξος Εκκλησία. Μόνον αυτή έχει χάριν εις τα μυστήριά της. Ουδεμία άλλη. Και αυτή η Εκκλησία είναι η ημετέρα, η του Πατρώου Ημερολογίου. Η Εκκλησία των καινοτόμων αρχιερέων του Νέου Ημερολογίου ενόθευσε την Ορθοδοξίαν και εστερήθη της χάριτος του αγίου Πνεύματος, ως έχει διακηρύξει η ακαινοτόμητος Εκκλησία μας το 1935 και 1974 δια Συνοδικών αποφάσεών της. Είναι ευνόητοι, λοιπόν, οι λόγοι δια τους οποίους οι Νεοημερολογίται αρχιερείς, κατά τακτικά διαστήματα, ως και τώρα, αναμασούν τας αστηρίκτους και αθεολογήτους αυτάς απόψεις των περί των μυστηρίων μας, διαστρέφοντες την αλήθειαν, προς στήριξίν των.  

   

2. Λόγω της αιρέσεως εις την οποίαν περιέπεσαν ούτοι από το 1924 μέχρι σήμερον, η ημετέρα Εκκλησία, στοιχούσα εις τας Παραδόσεις της Ορθοδοξίας, ουδεμίαν κοινωνίαν έχει μετ’ αυτών, καθώς παραγγέλουν εις ημάς οι άγιοι Πατέρες, οι οποίοι εντέλλονται:                                                                      

α. «Τους ουν τολμώντας ετέρως φρονείν ή διδάσκειν, ή κατά τους εναγείς αιρετικούς τας εκκλησιαστικάς παραδόσεις αθετείν, και καινοτομίαν τινά επινοείν,… ή επινοείν σκολιώς και πανούργως, προς το ανατρέψαι ει τι των ενθέσμων παραδόσεων της καθολικής εκκλησίας… επισκόπους μεν όντας ή κληρικούς καθαιρείσθαι προστάσσομεν, μονάζοντας δε ή λαϊκούς της κοινωνίας αφορίζεσθαι» (Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος).                                 

 β. «Εάν τις δογματίζη, ή προστάσσει ποιείν ημάς», «παρ’ ο παρελάβομεν, παρ’ ο οι Κανόνες των κατά καιρούς Συνόδων, καθολικών τε και τοπικών» ορίζουσιν «απαράδεκτον αυτόν έχειν» και «μηδέν λογίζεσθαι αυτόν εν κλήρω αγίων» (Θεόδωρος Στουδίτης)!                                                                     

γ. «Φεύγετε αυτούς (τους αιρετικούς), αδελφοί, και την προς αυτούς κοινωνίαν. Οι γαρ τοιούτοι ψευδαπόστολοι, εργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εις αποστόλους Χριστού. Και ου θαυμαστόν. Αυτός γαρ ο σατανάς μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός. Ου θαύμα ουν, ει και οι διάκονοι αυτού μετασχηματίζονται ως διάκονοι δικαιοσύνης… Στήκετε, κρατούντες τας παραδόσεις, ας παρελάβετε, τας τε εγγράφους, ίνα μη τη των αθέσμων πλάνη συναπαχθέντες εκπέσητε του ιδίου στηριγμού» (Μάρκος Ευγενικός).       

δ. «Εάν ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος, οι όντες οφθαλμοί της Εκκλησίας, κακώς αναστρέφωνται, και σκανδαλίζωσι τον λαόν, χρη αυτούς εκβάλλεσθαι. Συμφέρον γαρ εστιν άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εις ευκτήριον οίκον, ή μετ’ αυτούς εμβληθήναι, ως μετά Άννα και Καϊάφα, εις την γέενναν του πυρός… ίνα η Εκκλησία ασκανδαλίστως συναγομένη διαφυλαχθήσεται» (Μ. Αθανάσιος)!               

ε. «Τους επισκόπους υμών επιτηρείτε, ίνα ώσιν Ορθόδοξοι, και μη διδάσκουσι δόγματα εναντίον της Ορθοδόξου Πίστεως, μηδέ τοις αιρετικοίς, ή τοις απεσχισμένοις συλλειτουργώσι» (Γεννάδιος Σχολάριος).                         

3. Οι καινοτόμοι Αρχιερείς της κρατικής Εκκλησίας είναι και ανακόλουθοι εις τας απόψεις τους. Εάν υπεστήριζαν μεν απλώς την άποψίν των ότι μόνον τα μυστήρια της Εκκλησίας των είναι έγκυρα, θα ελέγομεν ότι πλανώνται μεν ούτοι, ως προς το ότι κακώς πιστεύουν ότι είναι η ανόθευτος Εκκλησία του Χριστού, είναι όμως, συνεπείς προς όσα έστω εσφαλμένα πιστεύουν. Από την στιγμήν, όμως, κατά την οποίαν αναγνωρίζουν ως έγκυρα τα μυστήρια των αιρετικών, παπικών τε και Αγγλικανών κ.λ.π. είναι τουλάχιστον ανακόλουθοι και αναπολόγητοι εν ημέρα Κρίσεως!                      

4. Όσον αφορά το έγκυρον και κανονικόν της Αποστολικής διαδοχής μας, γνωρίζουν οι κατήγοροί μας, ότι την ιερωσύνην έχομεν από της Ορθοδόξου Ρωσικής εν διασπορά Συνόδου υπό τον τότε Μητροπολίτην μακαριστόν Φιλάρετον.                              

5. Εντεύθεν, η άποψίς των δια τα μυστήρια της Εκκλησίας ημών, έχει τόσην βαρύτητα, όση είχε δια τον Πατριάρχην Μιχαήλ Κηρουλάριον και γενικά δια τους Ορθοδόξους, ο αναθεματισμός του διαβόητου Ουμβέρτου το 1054! Ως προς τας λοιπάς αστηρίκτους απόψεις των, ότι το Νέον Ημερολόγιον είναι δήθεν το Παλαιόν διωρθωμένον, ή ότι η Εκκλησία πρέπει να ακολουθή εις τα θρησκευτικά ζητήματα τις απόψεις της Πολιτείας, ή ότι δήθεν ομάδες μελών της Εκκλησίας μας ζητούν να προσχωρήσουν εις την αίρεσίν των, κ.λ.π., δεν αντέχουν εις κανένα κριτικόν έλεγχον. Είναι απατηλά ψεύδη! Ως εκ τούτου, δεν αξίζει καν τον κόπον να απασχολήσωμεν την εφημερίδα σας, φειδόμενοι του πολυτίμου χώρου σας. Ημείς, το μόνο το οποίον έχομεν να είπωμεν δια τους αρχιερείς αυτούς, είναι το του Ιερεμίου: «Ποιμένες πολλοί διέφθειραν τον αμπελώνα μου, εμόλυναν την μερίδα μου…»!

Μετ’ ευχαριστιών και της εν Κυρίω αγάπης

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

Ο Αθηνών Χρυσόστομος.