Η παναίρεσις του Οικουμενισμού η οποία επί ένα αιώνα έχει εισχωρήσει εις
την Εκκλησία μας και στην κυριολεξία στέκεται ως οδοστρωτήρ ο οποίος τείνει να
ισοπεδώσει κάθε έννοια αντιστάσεως. Πάγιες και σώζουσες αλήθειες του
παρελθόντος παραδεδομένες με αίματα από τους Αγίους Πατέρες μας σήμερα
παραγκωνίζονται, απεμπολούνται, δεν ισχύουν. Ομιλεί ο προκαθήμενος επί
παραδείγματι για «δύο Εκκλησίες» για την Ορθοδοξία και τον παπισμό και άλλες
εκκλησίες. Δεν αντίκεινται αυτό εις το Πιστεύω μας; Δεν ομιλεί εκεί η
διαχρονική Εκκλησία αλανθάστως; «Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν
Εκκλησίαν». Και έρχεται τώρα ο του Φαναρίου να μας διευκρινήσει τα
αδιευκρίνηστα; Εν τοιαύτη περιπτώσει δεν είναι αίρεσι αυτό; Και να ήταν μόνον
αυτό· παραδίδω όμως τον λόγο εις εγνωσμένου κύρους εκκλησιαστικούς άνδρας δια
να γίνει καταφανεστέρα η αλήθεια. Γράφει ο π. Θεόδωρος Ζήσης καθηγητής του
Αριστοτελείου πανεπιστημίου εις το βιβλίο του «κακή υπακοή αγία ανυπακοή» σελ.
49:
«τώρα δε η παντελής σχεδόν επικράτηση στην διοικούσα Εκκλησία και στις θεολογικές σχολές του παναιρετικού οικουμενισμού, οδήγησαν στην απόρριψη των παραδεδομένων, ακόμη και του Ευαγγελίου, σε δογματικό και ηθικό μινιμαλισμό, με συνέπεια η δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας να περιφρονείται με την δικαίωση των αιρέσεων και των πλανών όπως π.χ. με την αναγνώριση των Μονοφυσιτών, του Σεβήρου και του Διοσκόρου ως Ορθοδόξων, και του Παπισμού ως αδελφής εκκλησίας, στην ηθική δε ζωή να δικαιολογούνται οι προγαμιαίες σχέσεις, να συζητείταο δε ακόμη και η αναγνώριση του γάμου των ομοφυλοφίλων». Του ιδίου σελ. 16: «Δεν έχουν άλλωστε ευθύνη για την Εκκλησία μόνον οι Επίσκοποι· η εκκλησία δεν είναι ιδιοκτησία κανενός· ο επίσκοπος από κοινού με τους πρεσβυτέρους, αλλά και με τους πιστούς, ως ενιαίο σώμα με κεφαλή τον Χριστόν έχουν όλοι αναλογική ευθύνη. Δεν χρειάζεται να υπομνήσω ότι πολλές φορές, όταν πλανήθηκαν πατριάρχες και επίσκοποι την Εκκλησία εφύλαξαν απλοί παπάδες και μοναχοί, ότι φύλαξ της Ορθοδοξίας αποδείχθηκε ο πιστός λαός. Υπακοή στην Εκκλησία δεν σημαίνει υπακοή σε συγκεκριμένα πρόσωπα τα οποία ενδέχεται να πλανώνται, αλλά υπακοή στην αλήθεια της Εκκλησίας, όπως αυτό προκύπτει μέσα από το Ευαγγέλιο και την διαχρονική παράδοση των Αγίων Πατέρων».
«τώρα δε η παντελής σχεδόν επικράτηση στην διοικούσα Εκκλησία και στις θεολογικές σχολές του παναιρετικού οικουμενισμού, οδήγησαν στην απόρριψη των παραδεδομένων, ακόμη και του Ευαγγελίου, σε δογματικό και ηθικό μινιμαλισμό, με συνέπεια η δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας να περιφρονείται με την δικαίωση των αιρέσεων και των πλανών όπως π.χ. με την αναγνώριση των Μονοφυσιτών, του Σεβήρου και του Διοσκόρου ως Ορθοδόξων, και του Παπισμού ως αδελφής εκκλησίας, στην ηθική δε ζωή να δικαιολογούνται οι προγαμιαίες σχέσεις, να συζητείταο δε ακόμη και η αναγνώριση του γάμου των ομοφυλοφίλων». Του ιδίου σελ. 16: «Δεν έχουν άλλωστε ευθύνη για την Εκκλησία μόνον οι Επίσκοποι· η εκκλησία δεν είναι ιδιοκτησία κανενός· ο επίσκοπος από κοινού με τους πρεσβυτέρους, αλλά και με τους πιστούς, ως ενιαίο σώμα με κεφαλή τον Χριστόν έχουν όλοι αναλογική ευθύνη. Δεν χρειάζεται να υπομνήσω ότι πολλές φορές, όταν πλανήθηκαν πατριάρχες και επίσκοποι την Εκκλησία εφύλαξαν απλοί παπάδες και μοναχοί, ότι φύλαξ της Ορθοδοξίας αποδείχθηκε ο πιστός λαός. Υπακοή στην Εκκλησία δεν σημαίνει υπακοή σε συγκεκριμένα πρόσωπα τα οποία ενδέχεται να πλανώνται, αλλά υπακοή στην αλήθεια της Εκκλησίας, όπως αυτό προκύπτει μέσα από το Ευαγγέλιο και την διαχρονική παράδοση των Αγίων Πατέρων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου