Ἰσόβιοι συνοδοιπόροι τῆς ζωῆς εἶναι τά δάκρυα.
Συνοδοιπόροι, πού - ὅ,τι κι ἄν συµβαίνει- ἀνακουφίζουν καί ξαλαφρώνουν τήν ἀνθρώπινη
ψυχή. Πόσο µεγάλη, ἀπέραντη καί ἀκατανόητη ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ! Μυστικά καί ἀόρατα
συναισθήµατα µποροῦν νά προκαλέσουν ἀσυναίσθητα καί ἀστραπιαῖα, τούς
δακρυγόνους ἀδένες. Ὁπότε ἀκολουθοῦν καί οἱ καταρράκτες τῶν δακρύων. Ἕνα καί
µόνο φευγαλέο συναίσθηµα, ἤ µιά ἰσχυρή ἀνάµνηση προσωπικοῦ γεγονότος, εἶναι
δυνατό νά δηµιουργήσει συγκλονισµό ψυχῆς. Ἐάν, µάλιστα, ἡ συγκίνηση εἶναι ἰσχυρή,
τότε καί τά δάκρυα µεταβάλλονται καί γίνονται κλάµα. Τά δάκρυα εἶναι ἀνάλογα µέ
τίς αἰτίες, πού τά προκαλοῦν.
Ἔχουµε δάκρυα ἀγάπης, δάκρυα πένθους, δάκρυα ἀποχωρισµοῦ, δάκρυα χαρᾶς, δάκρυα τρυφερότητας, δάκρυα προσευχῆς, δάκρυα θείου ἔρωτα, δάκρυα Μετάνοιας καί Ἐξοµολόγησης... κ.ἄ. Ἀσφαλῶς τά ὡραιότερα, τά ἱερότερα, καί τά θεοπρεπέστερα δάκρυα, εἶναι αὐτά, τοῦ θείου ἔρωτα. Καί τά λέω θεοπρεπέστερα, γιατί κάθε δάκρυ γιά τόν Κύριο καί Θεό, εἶναι τό πιό πολύτιµο καί εὐπρόσδεκτο δῶρο στήν ἀγάπη καί τή δόξα Του. Ἰδιαίτερα τῆς µετάνοιας καί Ἐξοµολόγησης τά δάκρυα, εἶναι τά πιό πολύτιµα καί ἀνεκτίµητα καί θεοφιλέστερα. Ἀποτελοῦν, ἀναµφίβολα, τήν εἴσοδο τοῦ Παραδείσου. Ὁ ἱερός Χρυσόστοµος λέγει σχετικά: «Ἁµαρτία, τραῦµα. Μετάνοια, φάρµακον», ἀλλά «τό δάκρυον σβέννυσι πυρκαϊάν ἁµαρτηµάτων». Τά δάκρυα εἶναι ἡ πυροσβεστική τῶν ἁµαρτηµάτων. Κάθε δάκρυ εἶναι κι ἕνα διαµάντι - τῆς ψυχῆς διαµάντι-- προορισµένο γιά τήν αἰωνιότητα. Ἔχει, δηλαδή, αἰώνια ἀξία. Καί αὐτό, διότι, «διά τῶν δακρύων λαµπρύνεται ἡ ψυχή, κατοπτριζοµένη τά ἐπουράνια κατά τήν τοῦ Κυρίου δωρεάν» (Ὅσιος Ἐφραίµ ὁ Σύρος). Τό µέγα ἁµάρτηµα τῆς ἄρνησης τοῦ Χριστοῦ ἀπό τόν Πέτρο, ποῦ εἶχε καταλήξει; Μᾶς τό περιγράφουν οἱ ἱεροί Εὐαγγελιστές: Ὅταν, κατά τήν προφητική ἐπαλήθευση τοῦ Χριστοῦ «ἀλέκτωρ ἐφώνησε, ἐµνήσθη ὁ Πέτρος τοῦ ρήµατος τοῦ Ἰησοῦ... καί ἐξελθών ἔξω ἔκλαυσε πικρῶς» (Ματθ. ΚΣΤ΄ 74-75). Πολύ πικρά τά δάκρυα τοῦ µεγάλου καί ἀγαπητοῦ µαθητῆ τοῦ Χριστοῦ. Μ᾽ αὐτά τά ἅγια δάκρυα µπόρεσε ν᾽ἀποκατασταθεῖ στό ἀποστολικό του ἀξίωµα καί νά γίνει ἕνας ἀπ᾽ τούς κορυφαίους Ἀποστόλους τοῦ Κυρίου. Κάθε δάκρυ γιά τήν ἀγάπη τοῦ Κυρίου µας Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἶναι καί µιά προσφορά θείου ἔρωτα, καί µιά δόξα στήν αἰώνια ἀγάπη Του.
Ἔχουµε δάκρυα ἀγάπης, δάκρυα πένθους, δάκρυα ἀποχωρισµοῦ, δάκρυα χαρᾶς, δάκρυα τρυφερότητας, δάκρυα προσευχῆς, δάκρυα θείου ἔρωτα, δάκρυα Μετάνοιας καί Ἐξοµολόγησης... κ.ἄ. Ἀσφαλῶς τά ὡραιότερα, τά ἱερότερα, καί τά θεοπρεπέστερα δάκρυα, εἶναι αὐτά, τοῦ θείου ἔρωτα. Καί τά λέω θεοπρεπέστερα, γιατί κάθε δάκρυ γιά τόν Κύριο καί Θεό, εἶναι τό πιό πολύτιµο καί εὐπρόσδεκτο δῶρο στήν ἀγάπη καί τή δόξα Του. Ἰδιαίτερα τῆς µετάνοιας καί Ἐξοµολόγησης τά δάκρυα, εἶναι τά πιό πολύτιµα καί ἀνεκτίµητα καί θεοφιλέστερα. Ἀποτελοῦν, ἀναµφίβολα, τήν εἴσοδο τοῦ Παραδείσου. Ὁ ἱερός Χρυσόστοµος λέγει σχετικά: «Ἁµαρτία, τραῦµα. Μετάνοια, φάρµακον», ἀλλά «τό δάκρυον σβέννυσι πυρκαϊάν ἁµαρτηµάτων». Τά δάκρυα εἶναι ἡ πυροσβεστική τῶν ἁµαρτηµάτων. Κάθε δάκρυ εἶναι κι ἕνα διαµάντι - τῆς ψυχῆς διαµάντι-- προορισµένο γιά τήν αἰωνιότητα. Ἔχει, δηλαδή, αἰώνια ἀξία. Καί αὐτό, διότι, «διά τῶν δακρύων λαµπρύνεται ἡ ψυχή, κατοπτριζοµένη τά ἐπουράνια κατά τήν τοῦ Κυρίου δωρεάν» (Ὅσιος Ἐφραίµ ὁ Σύρος). Τό µέγα ἁµάρτηµα τῆς ἄρνησης τοῦ Χριστοῦ ἀπό τόν Πέτρο, ποῦ εἶχε καταλήξει; Μᾶς τό περιγράφουν οἱ ἱεροί Εὐαγγελιστές: Ὅταν, κατά τήν προφητική ἐπαλήθευση τοῦ Χριστοῦ «ἀλέκτωρ ἐφώνησε, ἐµνήσθη ὁ Πέτρος τοῦ ρήµατος τοῦ Ἰησοῦ... καί ἐξελθών ἔξω ἔκλαυσε πικρῶς» (Ματθ. ΚΣΤ΄ 74-75). Πολύ πικρά τά δάκρυα τοῦ µεγάλου καί ἀγαπητοῦ µαθητῆ τοῦ Χριστοῦ. Μ᾽ αὐτά τά ἅγια δάκρυα µπόρεσε ν᾽ἀποκατασταθεῖ στό ἀποστολικό του ἀξίωµα καί νά γίνει ἕνας ἀπ᾽ τούς κορυφαίους Ἀποστόλους τοῦ Κυρίου. Κάθε δάκρυ γιά τήν ἀγάπη τοῦ Κυρίου µας Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἶναι καί µιά προσφορά θείου ἔρωτα, καί µιά δόξα στήν αἰώνια ἀγάπη Του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου