Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου

γ. Αναφερόμενοι στο θέμα του Αφθαρτοδοκητισμού πρέπει να διευκρινίσουμε ότι οι Πατέρες δέχονται ότι ο Χριστός προσέλαβε την προπτωτική ανθρώπινη φύση μας. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία. Σημαίνει ότι ο Χριστός πήρε όλο τον άνθρωπο και όλα τα γνωρίσματα του ανθρώπου, εκτός από την αμαρτία, γιατί η αμαρτία δεν είναι φυσικό γνώρισμα του ανθρώπου. Δεν τη φύτευσε μέσα μας ο Δημιουργός. Την αποκτήσαμε θεληματικά μόνοι μας, όπως λέει ο Δαμασκηνός.
Η Αγία Γραφή λέει ότι όταν η αμαρτία εισήλθε στον κόσμο με την πτώση των Πρωτοπλάστων, ο Θεός τους έντυσε «δερμάτινους χιτώνες». Τι είναι αυτοί οι «δερμάτινοι χιτώνες»;
Είναι τα λεγόμενα «αδιάβλητα πάθη», όπως είναι η πείνα, η δίψα, ο κόπος, ο πόνος, το δάκρυ, φθορά, ο θάνατος κλπ..
Όλα αυτά δεν υπήρχαν στους Πρωτόπλαστους, πριν από την πτώση τους. Τα απόκτησαν όμως μετά την πτώση τους, όπως τα αποκτούμε έκτοτε και όλοι εμείς οι άνθρωποι. Για το λόγο αυτό λέμε ότι εμείς οι άνθρωποι «πάσχουμε» τα αδιάβλητα πάθη. Είναι πλέον για μας αναγκαστικά. Προ της πτώσης των Πρωτόπλαστων ήταν και αυτοί ικανοί να ζούνε χωρίς να πεινάνε, χωρίς να διψάνε, χωρίς να κουράζονται κτλ. Οι Πρωτόπλαστοι έφαγαν για πρώτη φορά, όταν γεύτηκαν τον απαγορευμένο καρπό! Μολονότι ήταν θνητοί, μπορούσαν αν ήθελαν, να μη πεθαίνουν κτλ.
Ο Χριστός όμως, που δεν έλαβε τη μεταπτωτική ανθρώπινη φύση μας δεν «πάσχει», όπως εμείς τα ανθρώπινα πάθη, όπως είναι και η φθορά. Τα ενεργεί όμως εκούσια και θεληματικά! Θέλων ο Χριστός πείνασε. Θέλων δίψασε. Θέλων πέθανε. Για το λόγο αυτό αναφέρουν οι Πατέρες «εκούσιο πάθος» το θάνατο του Κυρίου! Ο Χριστός επομένως δεν έπασχε τα αδιάβλητα πάθη, αλλά τα ενεργούσε. Ο Χριστός λοιπόν πριν από την Ανάστασή του δεν είχε άφθαρτο σώμα, όπως έλεγαν οι αφθαρτοδοκήτες.


Συνεχίζεται